coñearse

Este artículo es, por ahora, solo un esbozo. Ampliándolo, ayudarás a mejorar el Wikcionario.
Para ello, sigue el enlace "editar", que está en una de las pestañas superiores de esta página.

Español

coñearse
pronunciación (AFI)	[ko.ɲeˈaɾ.se]
silabación	co-ñe-ar-se
acentuación	llana
longitud silábica	tetrasílaba
rima	aɾ.se

Etimología

De coñear con el pronombre reflexivo átono.

Verbo pronominal

1

• Uso: vulgar

Conjugación

Flexión de coñearse primera conjugación, pronominal, regular

Formas no personales
	Simples			Compuestas
Infinitivo	coñearse			haberse coñeado
Gerundio	coñeándose (o coñeando)			habiéndose coñeado
Participio	coñeado
Formas personales
número:	singular			plural
persona:	primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
Modo indicativo	yo	tú vos	él / ella usted1	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos / ellas ustedes1
Tiempos simples
Presente	me coñeo	te coñeastú te coñeásvos	se coñea	nos coñeamos	os coñeáis	se coñean
Pretérito imperfecto  o  Copretérito (Andrés Bello)	me coñeaba	te coñeabas	se coñeaba	nos coñeábamos	os coñeabais	se coñeaban
Pretérito indefinido  o  Pretérito (Perfecto simple)	me coñeé	te coñeaste	se coñeó	nos coñeamos	os coñeasteis	se coñearon
Futuro	me coñearé	te coñearás	se coñeará	nos coñearemos	os coñearéis	se coñearán
Condicional  o  Pospretérito	me coñearía	te coñearías	se coñearía	nos coñearíamos	os coñearíais	se coñearían
Tiempos compuestos
Pretérito perfecto  o  Antepresente	me he coñeado	te has coñeado	se ha coñeado	nos hemos coñeado	os habéis coñeado	se han coñeado
Pretérito pluscuamperfecto  o  Antecopretérito	me había coñeado	te habías coñeado	se había coñeado	nos habíamos coñeado	os habíais coñeado	se habían coñeado
Pretérito anterior  o  Antepretérito  (poco usado)	me hube coñeado	te hubiste coñeado	se hubo coñeado	nos hubimos coñeado	os hubisteis coñeado	se hubieron coñeado
Futuro perfecto  o  Antefuturo	me habré coñeado	te habrás coñeado	se habrá coñeado	nos habremos coñeado	os habréis coñeado	se habrán coñeado
Condicional perfecto  o  Antepospretérito	me habría coñeado	te habrías coñeado	se habría coñeado	nos habríamos coñeado	os habríais coñeado	se habrían coñeado
Modo subjuntivo	yo	tú vos2	él / ella usted1	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos / ellas ustedes1
Tiempos simples
Presente	me coñee	te coñeestú te coñeésvos2	se coñee	nos coñeemos	os coñeéis	se coñeen
Pretérito imperfecto  o  Pretérito	me coñeara	te coñearas	se coñeara	nos coñeáramos	os coñearais	se coñearan
	me coñease	te coñeases	se coñease	nos coñeásemos	os coñeaseis	se coñeasen
Futuro   (en desuso)	me coñeare	te coñeares	se coñeare	nos coñeáremos	os coñeareis	se coñearen
Tiempos compuestos
Pretérito perfecto  o  Antepresente	me haya coñeado	te hayastú coñeado te hayásvos2 coñeado	se haya coñeado	nos hayamos coñeado	os hayáis coñeado	se hayan coñeado
Pretérito pluscuamperfecto  o  Antepretérito	me hubiera coñeado	te hubieras coñeado	se hubiera coñeado	nos hubiéramos coñeado	os hubierais coñeado	se hubieran coñeado
	me hubiese coñeado	te hubieses coñeado	se hubiese coñeado	nos hubiésemos coñeado	os hubieseis coñeado	se hubiesen coñeado
Futuro  o  Antefuturo   (en desuso)	me hubiere coñeado	te hubieres coñeado	se hubiere coñeado	nos hubiéremos coñeado	os hubiereis coñeado	se hubieren coñeado
Modo imperativo		tú vos	usted1	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ustedes1
Afirmativo		coñéatetú coñeatevos	coñéese	coñeémonos	coñeaos	coñéense
Negativo		Se emplea el presente del modo subjuntivo
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú».

Traducciones

Traducciones