izeba
| izeba | |
| pronunciación (AFI) | [i.s̻e̞.β̞a] |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
[editar]| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | izeba | izeba | izebak |
| Ergativo | izebak | izebak | izebek |
| Dativo | izebai | izebari | izebei |
| Genitivo | izebaren | izebaren | izeben |
| Comitativo | izebarekin | izebarekin | izebekin |
| Benefactivo | izebarentzat | izebarentzat | izebentzat |
| Causativo | izebarengatik | izebarengatik | izebengatik |
| Instrumental | izebaz | izebaz | izebez |
| Inesivo | izebarengan | izebarengan | izebengan |
| Adlativo | izebarengana | izebarengana | izebengana |
| Adl. extremo | izebarenganaino | izebarenganaino | izebenganaino |
| Ac. adlativo | izebarenganantz | izebarenganantz | izebenganantz |
| Adverbial | izebarenganako | izebarenganako | izebenganako |
| Ablativo | izebarengandik | izebarengandik | izebengandik |
| Partitivo | izebarik | - |
-
|
| Prolativo | izebatzat | - |
-
|
- 1
- Hermana del padre o de la madre, o incluso la esposa del tío: tía
- Sinónimo: izeko (utilizado en Vizcaya).