Eszitiar
Eszitiarrak[1] (grezieraz: Σκύθης, Σκύθοι) Antzinaroko turkiar herri talde bat izan ziren, artzaintza nomadan eta azpiko zaldien hazkuntzan oinarritzen zen kultura zeukana. Antzinaro Klasikoan zehar, eszitiarrak nagusi izan ziren Estepa Pontikoan, greziar iturrietan Eszitia deitzen zutena.
Antzinaro Berantiarrean sarmaziarrek euren menpe hartu zituzten, estepetako nagusi bezala eszitiarren tokia hartu zuten kulturalki oso antzekoa zen herri bat.
Eszitiarrei buruz ezagutzen den gehiena, atzerriko iturrietan du jatorria, zehazki greziar eta latindarretan. Horietatik garrantzitsuenak Herodotoren (K.a. 440) Historiak laneko IV. liburua, Estrabonen Geografia eta Ovidioren Gutuna Pontotik dira, azken honek nagusiki Eszitia Txikia deskribatzen duelarik, biak garai berekoak (K.a. 13 inguru).
Arkeologiak eszitiar kulturaren lekukotzak Errusia hegoaldeko eta Ukrainako tumulu edo hil muinoetan topatu ditu.
Adituen ustez eszitiarrak izan ziren aurrenetarikoak zaldiak etxekotzen eta hezten. Horretarako estepetako tarpan zaldi basatiak erabili zituzten. Zaldun trebeak omen ziren.
Eszitiar etnonimoa denbora luzez Eszitia izenaz ezagutu ziren gaur egungo Errusia, Ukraina eta Asia Erdialdeko eskualdeak okupatu edo antzeko ohiturak zituzten beste herri batzuei buruz aritzeko ere erabili izan da.
Euren aurrekariak K.a. 2000n izan zituztela ezagutzen da, baina historian duten lehen agerpena K.a. VII. mendean izan zen, asiriarrekin izan zuten aliantza batean. Zenbait mende beranduago mediarrekin lan egin zuten (persiarrekin senidetutako irandar herri bat, Asiriar Inperioa desegiteko.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskaltzaindia. (2015-1-30). 174. araua: Antzinateko herriak. Ekialdeko eta Europako herriak. , 3 or..
