Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Edukira joan

Imperio Argentina

Wikipedia, Entziklopedia askea
Imperio Argentina

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría Magdalena Nile del Río
JaiotzaBuenos Aires, 1906ko abenduaren 22a
Herrialdea Espainia
 Argentina
HeriotzaBenalmádena, 2003ko abuztuaren 22a (96 urte)
Familia
Ezkontidea(k)Florián Rey (en) Itzuli  (1934 -  1939)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakaktorea, abeslaria, antzerki aktorea, zinema aktorea eta ballet dantzaria
Musika instrumentuaahotsa
IMDB: nm0034477 Allocine: 8101 Allmovie: p219018
Musicbrainz: 9e850b40-c138-4ca5-9679-565bc53c4663 Discogs: 1274065 Find a Grave: 7789894 Edit the value on Wikidata

Imperio Argentina zuen izen artistikokoa; benetako izena, ostera, Magdalena Nile del Río (Buenos Aires, Argentina, 1910eko abenduaren 26a – Torremolinos, Espainia, 2003ko abuztuaren 22a), aktorea, abeslaria eta dantzari hispaniar-argentinarra izan zen.[1][2][3]

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jatorria

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haren ama Rosario del Río zen, Malagako Monda herrian jaioa, epaile baten alaba.[4][5] Rosario, musika, dantza eta antzerkia maite zituen, Malagako Kontserbatorioan izan zen José Tallaviren interpretazio-eskola batzuetan. Nebarekin izandako liskarren ondorioz, 14 urterekin modu klandestinoan Malagako portutik Buenos Airesera emigratu zuen itsasontzi baten sotoan.[6] Buenos Airesen polizoi gisa aurkitu zuten, eta, deportatu beharrean, agintariek hiriko espainiarren kolonia oparoko familiei haren ardura hartzen utzi zieten.[6] Han, zigarro-fabrika batean lan egin zuen Rosariok, eta, denborarekin, Malagatik lau neba joan ziren.[7] Bere aita Antonio Nile zen, Gibraltarren jaioa, mekanikaria eta musikazale handia. Antoniok Buenos Aireseko jai batean ezagutu zuen Rosario.[8][9]

Magdalena Nile del Río, gero Imperio Argentina izan zena, San Telmo auzo ezagunean jaio zen. Txikitatik hasi zen kantatzen eta dantzatzen. Familian Malena deitzen zuten. Asunción ahizpa 1912an jaio zen.[10][11]

Oso txikitatik aitarekin kafea hartzera joateak giro artistikoa ezagutzeko aukera eman zion. Bere amak ere bokazioa bultzatu egiten zuen eta Buenos Airesetik pasatzen ziren abeslarien emanaldietara eramaten zuen, Pastora Imperioren emanaldietara esaterako. Gaztetatik kantatu eta dantzatu zuenez, bere talentuarekin hunkitu zuen Pastora Imperio Teatro Comedian, eta adiskide egin ziren.[12]

Artistaren lehen urteak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1916an egin zuen debuta, San Martin Antzoki Ederrean, Asturiasko Printzea itsasontziaren hondoratzeak antolatutako ongintzazko jaialdi batean. Brasildik hurbil gertatu zen, eta 300 pertsona hil ziren. Urte horretan bertan, amarekin bidaia bat egin zuen Malagara, aitonaren herentziaren zatia jasotzeko.[13]

Gaztaroan hartu zuen izen artistikoa Petite Imperio izan zen, garai hartan ohikoa baitzen artistek hitz frantsesak erabiltzea haien izenetan.[12]

1917an, Asunción ahizparekin batera, Colon antzokian Anna Pavlovak dohainik emandako musika-eskolak jaso zituen. Handik gutxira, Pavlova ikasle aurreratuekin jarraitu zuen, eta hasiberrien hezkuntza laguntzaile zuen Ricardo Nemanoffen kontura izan zen.[14]Gero, kontzertuak eman zituen Portcako auzoetako zine-aretoetan, aitak gitarrarekin lagunduta. 1922an, familia osoak bira egin zuen Argentinan zehar, Rosario, Kordoba, Tucumán eta Mendoza zeharkatuz.[15] Gero Txilen, Bolivian eta Perun egin zituzten birak. Liman, Gabriela Bezansoni kantaria, Ignacio Sánchez Mejías eta Juan Belmonte toreatzaileak ezagutu zituen.[16] Ongintzazko gala batean Augusto Leguía Peruko presidentearen lagun egin zen eta presidentearen jauregira gonbidatu zuen.[17]

Hala ere, Limara egin zuen bidaiako gauzarik garrantzitsuena Jacinto Benavente dramaturgoa ezagutzea izan zen; une hartan Perun zegoen José Bódaloren eta Eugenia Zuffoliren laguntzarekin, haiek bere lanetako bat egiten ari baitziren. Benaventek Magdalenaren aitari zera gomendatu zion: Espainiara joateko eta alabak "Imperio Argentina" izen artistikoa hartzeko, Pastora Imperio eta Antonia Mercé "La Argentina" artisten konbinazioagatik.[18]

1923ko abuztuan, Santanderko portura iritsi zen familiarekin, Benaventeren aholkuari jarraituz. Madrilen egin zituen lehen emanaldiak 1924an izan ziren, Juanito Carcellé ordezkari zuela.[19] Madrileko Seme-Alaben Zentroan hasi zen, gero Calderón Antzokia izan zena.[19] Carcellék entzunaldi bat lortu zion José Campúarekin, Romea Antzokiko eta Circo Priceko enpresaburuarekin, baina ez zuten hautatu. Gero Salamancara joan zen, eta han Liceo antzokian hamar astez aritu zen. Ondoren, Madrilera itzuli zen, eta beste entzunaldi bat lortu zuen Campúaren aurrean. Aldi horretan, Romea Antzokian Pastora María Pavón Cruzen edo La Niña de los Peinesen ordez aritzeko hautatu zuten.[20] Lasterrera, Bartzelonako Teatro Dorado antzokian lan egin zuen.

1927an, Madrilgo Romea antzokian arrakasta handia izan zuenean, La hermana San Sulpicio filma egiteko kontratatu zuten. Armando Palacio Valdésen izen bereko eleberrian oinarrituta zegoen filma. Enrikek eta Ricardo Nuñezek ekoitzia eta Florián Rey aktore eta zuzendariak zuzendua. Filma Madrilen eta Sevillan filmatu zen. Zintan bere ama Rosario ere aritu zen, Paca pertsonaia egiten. 1928an Los claveles de la Virgen filma filmatu zuen Granadan zuzendari berarekin. Bi filmak, mutuak izan arren, berak benetan kantatzen zuen, zuzendariaren aginduz, emanaldiari sinesgarritasun handiagoa emateko.[21]

Romean gala batzuk amaitu ondoren, 1928an Alemaniara joan zen Corazones sin rumbo filmatzera. Filma horren minutu batzuk besterik ez dira gelditzen.[2]

1930ean El profesor de mi mujer interpretatu zuen, eta urtebete geroago, Cinópolis. Louis Merkantilek eta Florián Reyk zuzendutako Su noche de bodas filmeko "Recuerden" balsak (Manuel Russellekin batera kantatua) are ezagunagoa egin zuen Inperio. Ondoren, Rive Gaucheren bertsio espainiarra, Lo mejor es reir, Sir Alexander Kordaren agindupean. Geroago ¿Cuándo te suicidas? filmatu zuen eta, Maurice Chevalierrekin batera, El cliente seductor (1931) film laburra.

Nazioarteko zineman, Carlos Gardelekin

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aktore panhispaniko gisa zuen ospea Paramount konpainiak, Parisko estudioetatik, Carlos Gardelekin batera bi filmetako protagonista izateko deitu zionean lortu zuen: La casa es seria eta Melodía de arrabal (biak 1932an). Beraz, Gardelekin bikotean kantatu zuten lau aktoreetako bat da.[1]

Espainiara itzultzea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainiara itzulita, Florián Reyk folklore-gaiak lantzen zituzten zintetarako kontratatu zuen eta arrakasta handia lortu zuten. Lan horietan Imperiok bere sorkuntza gogoangarrienetako batzuk kantatu zituen, besteak beste, La hermana San Sulpicio, Nobleza baturra eta Morena Clara.[1]

Hitlerren Alemanian

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Carmen, la de Triana filmaren iragarki-kartela.

1937an, Kuban zegoela, Alemaniara gonbidatu zuen herrialde horretako gobernuak. Bere egonaldian, nazismoaren goraldian, aktorearen xarmak Adolf Hitler bera liluratu zuen, 1938an pertsonalki ezagutzeko eskatu baitzuen. Diktadoreak erraztasun guztiak eskaini zizkion herrialdean lan egiteko, besteak beste, Lola Montez abenturazale eta dantzari irlandarraren bizitzari buruzko superprodukzio bateko protagonista izateko eskaintza bikaina, gaztelaniaz eta alemanez. Proiektua ez zen gauzatu, baina Inperiok bai grabatu zuen 1938an Prosper Mérimée-ren Carmenen bertsio espainiar bat, Carmen, la de Triana eta La canción de Aixa.[22]Inperio Argentinak urte batzuk geroago Adolf Hitlerri buruz hauxe deklaratu zuen: "Hitlerrek maitalea izan nahi zuen", aitortu zuen behin baino gehiagotan artistak. Eta berak diktadorearen sentimenduak inoiz egokitu ez zituen arren, inoiz ez zuen arazorik izan bere 'bertuteak' aitortzeko: "Askotan esan dut, sinetsi nahi ez badute ere: Adolf Hitler oso gizon erakargarria zen".[1][23]

Halaber, kritikatu egin da Imperio Argentinak Alemanian filmatzeko Goebbels III. Reicheko propaganda-ministroaren gonbita onartzea. UFAko estudio alemanetan, Marlene Dietrich-ekin egin zuen topo. Topaketa horren ondorioz, eta Marlene bisexuala zenez, biek maitasun-abentura bat izan zutela iradoki da, Imperiok beti ukatu zuena.[23] Inperioak Estrellita Castro ere ezagutu zuen orduan, Mariquilla Terremoto filmatzen ari zela. Bi aktore hispaniarrek Alemaniatik alde egin zuten «Kristallnacht» (Kristal hautsien gaua) bortitzaren gertaeren ondoren, juduen saltokiak eta haien kultu-lekuak nazismoaren zaleek suntsitu zituzten gauaren ondoren. Nahiko eleberri-berria den istorioa kontatzen da; izan ere, sarraskiaren hurrengo goizean, hura zerbitzatzen zuen kapela-dendara joatean, Inperiok lokala txikituta aurkitu zuen, eta barruan hilda, kapelagilea eta senarra. Horrek Hitlerren erregimenari buruzko ideia aldarazi zion. Baina kontua da Inperio Argentinak ez zituela inoiz ezkutatu garai hartako politika espainiarra markatzen zuten korronte falangista eta autoritarioa gustuko zituela. Bere miresleen artean Primo de Rivera neba-arrebak (José Antonio eta Pilar) zeuden, baita Francisco Franco jenerala ere. Hitlerren erregimenaren aldeko zaletasunak boikot eta tirabirak eragin zizkion New York, Buenos Aires eta Mexiko Hiriko antzokietan.[11]

Heldutasuna: zinema eta musika-ikuskizun gehiago

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Florián Reyrekin izandako ezkontza (zibila) laburra izan zen, baita herentzian Conde de las Cabezuelas noble-titulua jaso zuen Ramón Baíllo Pérez-Cabellosekin izandako ezkontza erlijiosoa ere. Banantzeagatik Elizaren kritika jaso zuen. 1939tik 1941era, harreman sentimentala izan zuen Rafael Rivelles aktorearekin. Bi seme-alaben galerak betiko atsekabetu zuen.[3]

40. hamarkadan, Inperiok Benito Perojo zuzendariarekin lan egin zuen Goyescas, Bambú [24] (Sara Montiel neska gazte batekin batera), La maja de los cantares eta Lo que fue de la Dolores filmetan. 50eko hamarkadan musika-ikuskizun arrakastatsuak egin zituen, eta 60ko hamarkadan Con el viento solano eta Ama Rosa filmatu zituen.

Gainbehera trantsizioan

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Trantsizioaren garaian, Inperio Argentinak, bere ospearen zati bat galtzea ekarri zuen, zine-izar gisa behinik behin, destape generoa nagusi zelako eta aurreko erregimenarekin zuen kidetasunarengatik ez zelako kontuan hartu.[3]

Berragertzea eta omenaldiak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urte batzuetan lan gutxi egin ostean, berriro agertu zen 1962ko Donostiako Nazioarteko Zinemaldian,[25] eta, une horretatik aurrera, beste garai bat hasi zen harentzat lanean eta merezitako omenaldiekin. José Luis Boraurekin Tata mía eta Javier Aguirrerekin El polizón del Ulises filmatu zituen.

1992an, 81 urte zituela, Juanita Reinarekin, Rocío Juradorekin, Nati Mistralekin eta María Vidalekin batera, Azabachen, koplaren historiari buruzko musika-ikuskizun handi batean parte hartu zuen.[2] Ikuskizun hori Sevillako Cartuja Auditorioan (Rocío Jurado Auditorioa) egin zen, 1992an, Sevillako Erakusketa Unibertsalean. Muntaketa Gerardo Verak diseinatu, idatzi eta zuzendu zuen, eta Imperio Argentinak koplaren eta kanta espainiarraren historia irudikatzen zuen.[26]

1996. urtean Zaragozako Pilar jaietako pregoilari izateko hautatu zuten, Espainian Zinemaren Mendeurrena ospatu zelako hiri horretan.[27] 2001. urtean Pedro Víllora dramaturgoak Malena Clara liburuan Imperioren memoriak argitaratu zituen.[23]

2003ko abuztuaren 22an,[1] Imperio Argentina ilobetako baten etxean zegoen, "Échale guindas al pavo" kantatuz, bere arrakastetako bat. Bat-batean, hil egin zen. Bi egun geroago lurperatu zuten Malagako Benalmádenako hilerrian. Benalmádenan, bertan bizi izan zen kaleari izena eman zioten.

2011n, hil eta zortzi urtera, Izar bat jaso zuen Madrilgo Fama pasealekuan.

Hautatutako filmografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Iruditegia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Imperio Argentina, 1935
    Imperio Argentina, 1935
  • Imperio Argentina 1936, Morena Clara lanean
    Imperio Argentina 1936, Morena Clara lanean
  • Morena Clara lanaren kartela
    Morena Clara lanaren kartela
  • Imperio Argentina erdian
    Imperio Argentina erdian

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b c d e «elmundo.es - La estrella que deslumbró a Hitler» www.elmundo.es (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  2. ↑ a b c (Gaztelaniaz) «Fallece a los 92 años la mítica Imperio Argentina» El Periódico Extremadura 2003-08-23 (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  3. ↑ a b c (Gaztelaniaz) Schillaci, Paula. (2013-08-20). «Imperio Argentina, del éxito absoluto al olvido» RTVE.es (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) «imperio argentina de clara malena - Iberlibro» www.iberlibro.com (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  5. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 21
  6. ↑ a b Nile y Víllora, op. cit., p. 22
  7. ↑ Nile y Víllora, op. cit., pp. 22-23
  8. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 23
  9. ↑ (Gaztelaniaz) «Imperio Argentina, una vida de película vinculada para siempre al Campo de Gibraltar» ReachExtra 2019-08-06 (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  10. ↑ Nile y Víllora, o. cit., p. 26
  11. ↑ a b (Gaztelaniaz) Franco, Fundación Nacional Francisco; FNFF, Redacción. (2014-08-21). «Imperio Argentina, la novia de España» fnff.es (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  12. ↑ a b Nile y Víllora, op. cit., pp. 23-24
  13. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 26
  14. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 29
  15. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 30
  16. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 32
  17. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 33
  18. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 34
  19. ↑ a b Nile y Víllora, op. cit., p. 45
  20. ↑ Nile y Víllora, op. cit., p. 46
  21. ↑ Nile y Víllora, op. cit., pp. 57-58
  22. ↑ Nile y Víllora, o. cit., p. 102-112
  23. ↑ a b c (Gaztelaniaz) EFE, L. D. /. (2001-10-27). «Imperio Argentina cuenta su romance con Hitler en sus memorias tituladas “Malena Clara”» Libertad Digital - Cultura (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  24. ↑ Sara Montiel, Imperio Argentina y Conchita Márquez Piquer. (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  25. ↑ Donostiako Zinemaldia. 2021-09-27 (Noiz kontsultatua: 2022-02-24).
  26. ↑ Elsa Fernández-Santos. (29 de mayo de 1992). Cuatro mitos de la canción española estrenan el musical "Azabache". El País.
  27. ↑ Manuel Gracia. (12 de octubre de 1996). Al estilo de Hollywood. El País.

Bibliografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Magdalena Nile del Río eta Pedro Manuel Víllora (2001). Imperio Argentina. Malena Clara. Temas de Hoy. ISBN 84-8460-163-3. 

Egilea: Martín de la Plaza Imperio Argentina. Artista-bizitza bat. Alianza Editorial 2003[1]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Imperio Argentina Aldatu lotura Wikidatan
  1. ↑ Aipuaren errorea: Konpondu beharreko erreferentzia kodea dago orri honetan: ez da testurik eman :3 izeneko erreferentziarako
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Imperio_Argentina&oldid=9531648"(e)tik eskuratuta