اینگریدا سیمونیت

اینگریدا سیمونیت
اینگریدا سیمونیت
عضو سمیناس; از حوزه آنتاکالنیس
	متصدی
	آغاز به کار ; ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶
پس از	آندریوس کوبیلیوس
وزیر دارایی لیتوانی
	دوره مسئولیت; ۷ ژوئیه ۲۰۰۹ – ۱۳ دسامبر ۲۰۱۲
نخست‌وزیر	آندریوس کوبیلیوس
پس از	Algirdas Šemeta
پیش از	Rimantas Šadžius
اطلاعات شخصی
زاده	۱۵ نوامبر ۱۹۷۴ ‏(۴۹ سال); ویلنیوس
ملیت	لیتوانی
حزب سیاسی	کنشگر سیاسی مستقل
تحصیلات	دانشگاه ویلنیوس
امضا
وبگاه	Official website

اینگریدا سیمونیت (انگلیسی: Ingrida Šimonytė؛ زادهٔ ۱۵ نوامبر ۱۹۷۴) اقتصاددان و سیاست‌مدار اهل لیتوانی است. وی پیش از این وزیر دارایی لیتوانی بود. در ۲۰۱۳ به عنوان معاون هیئت مدیره بانک لیتوانی منصوب شد.^[۱] سیمونیت به موازات وظایف شغلی خود در دانشکده اقتصاد، روابط بین‌الملل و علوم سیاسی دانشگاه ویلنیوس اقتصاد تدریس می‌کرد. علاوه بر این اقتصاد دولتی را در دانشگاه مدیریت و اقتصاد نیز تدریس می‌کرد. در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶ در پی انتخابات پارلمانی لیتوانی (۲۰۱۶) از حوزه انتخاباتی آنتاکالنیس به عضویت پارلمان لیتوانی (سیماس) درآمد. در چهارم نوامبر ۲۰۱۸ در انتخابات مقدماتی حزب راست‌گرای میانه اتحاد ملی ۷۸٫۷۱ درصد را به نسبت ویگاداس اوسکاس به دست آورد^[۲]^[۳] تا بتواند در انتخابات ریاست‌جمهوری لیتوانی (۲۰۱۹) برای نامزدی از جانب حزب اتحاد ملی شرکت کند. او به عنوان رئیس کمیته بالغین خدمت کرده‌است. علاوه بر این سیمونیت به زبان‌های لیتوانیایی، انگلیسی، هلندی، روسی و همچنین سوئدی صحبت می‌کند.^[۴]

زندگی شخصی

سیمونیت علاوه بر زبان مادری خود یعنی لیتوانیایی، به انگلیسی، لهستانی و روسی و همچنین سوئدی در سطح پایه صحبت می‌کند. او ازدواج نکرده و فرزندی ندارد.^[۵]

فعالیت حرفه ای

سال‌های اولیه کار

در سال ۱۹۹۷، سیمونیت پس از استخدام در وزارت دارایی در بخش مالیات، برای اولین بار به عنوان یک اقتصاددان و کارمند عمومی کار حرفه ای خود را آغاز کرد. بین سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۱، سیمونیت به عنوان اقتصاددان در بخش مالیات وزارت کار می‌کرد، و بعداً به عنوان رئیس بخش مالیات غیرمستقیم وزارت منصوب شد، منصبی که تا سال ۲۰۰۴ در سمت خود باقی ماند، و سپس وزیر امور مالی شد و بعداً معاون وزیر دارایی شد. وی در سال ۲۰۰۹ از سمت خود استعفا داد و به عنوان وزیر دارایی منصوب شد.^[۵]

وزارت دارایی

در سال ۲۰۰۹، سیمونیت به عنوان وزیر دارایی در کابینه دوم نخست‌وزیر آندریوس کوبیلیوس معرفی شد و جایگزین الجیرداس شمتا شد که به عنوان کمیساریای بودجه و اداری اروپا منصوب شد. پس از نامزدی وی، توسط رئیس‌جمهور والداس آدامکوس برای خدمت در دفتر منصوب شد. با شروع کار، سیمونیت وظیفه داشت اقتصاد لیتوانی را پس از رکود بزرگ بهبود بخشد، در حالی که تولید ناخالص داخلی (GDP) لیتوانی در سال ۲۰۰۹ ۱۴٫۷٪ افت داشت.^[۶]^[۷] در حالی که سیمونیت در این سمت بود، به یکی از چهره‌های ریاضت اقتصادی برای بهبود اقتصاد لیتوانی توسط دولت تبدیل شد.^[۸]

مجلس

در سال ۲۰۱۵، سیمونیت پس از تأیید قصد خود برای کاندیدا شدن در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۶، با هدف نمایندگی از حوزه انتخابیه آنتاکالنیس در ویلنیوس، بازگشت خود را به سیاست برنامه‌ریزی کرد. کرسی توسط نخست‌وزیر پیشین آندریوس کوبیلیوس بود، که تصمیم گرفت برای انتخاب مجدد در حوزه انتخابیه نامزد نشود.^[۹] سیمونیت که به عنوان یک صندلی امن برای اتحادیه میهن شناخته می‌شود، به عنوان یک کاندیدای مستقل شرکت کرد، اما از اتحادیه میهن کمک انتخاباتی دریافت کرد.^[۱۰] در انتخابات، سیمونیت یکی از تنها سه نامزد حوزه انتخابیه در سراسر کشور بود که بدون پیروزی در انتخابات دور دوم، در انتخابات پیروز شد، زیرا در دور اول ۵۱٫۵۴ درصد از انتخاب کنندگان در حوزه انتخابیه خود را به دست آورد. وی پس از پیروزی، صندلی خود را در سیماس گرفت.^[۱۱]

انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۹

در سال ۲۰۱۸، سیمونیت تبلیغات انتخاباتی خود را برای ریاست جمهوری لیتوانی در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۹ اعلام کرد. سیمونیت که به عنوان یک نامزد مستقل ایستاده بود، به دنبال نامزدی حزب سیاسی اتحادیه میهن بود، در حالی که فقط Vygaudas Ušackas برای نامزدی روبرو بود. وی در نهایت با کسب ۷۹٪ آرا نامزد انتخابات شد.^[۱۲]^[۱۳]

نخست‌وزیری

پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۹، سیمونیت به عنوان یک رهبر غیررسمی اتحادیه میهن و یکی از برجسته‌ترین سیاستمداران وابسته به حزب، علی‌رغم اینکه به‌طور رسمی مستقل بود، ظاهر شد.^[۸] وی در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۲۰ برای صعود به سیماس ایستاد، جایی که وی بار دیگر بیش از ۶۰٪ آرا را به دست آورد، در این انتخابات تنها یکی از سه نامزد حوزه انتخابیه در سراسر کشور شد که در انتخابات دور اول پیروز شد. پس از تأیید نتایج انتخابات، مشخص شد که اتحادیه میهن کرسی‌های زیادی را بدست آورده و از دولت فعلی به رهبری اتحادیه کشاورزان و سبزهای لیتوانی پیشی گرفته‌است.^[۸]

افتخارات و جوایز

افتخارات

نشان ملی

لیتوانی: صلیب افسر ویتاوتاس بزرگ^[۱۴]

جستارهای وابسته

منابع

↑ «Ingrida Šimonytė appointed to the Board of the Bank of Lithuania». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۹.
↑ [۱]
↑ https://www.15min.lt/m/id/aktualu/lietuva/baigesi-balsavimas-konservatoriu-partijos-pirminiuose-rinkimuose-56-1054272
↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۹.
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ "Ingrida Šimonytė". lrs.lt. Seimas. Retrieved 3 November 2020.
↑ "After Restoration of Independence". finmin.lrv.lt. Archived from the original on 1 May 2019. Retrieved 27 November 2020.
↑ Åslund, Anders (29 November 2011). "Lithuania's remarkable recovery". EU Observer.
↑ ^۸٫۰ ^۸٫۱ ^۸٫۲ Duxbury, Charlie (26 October 2020). "Conservatives win Lithuania election: Preliminary results". Politico.
↑ "Kubilius, Andrius". s9.com. Archived from the original on 11 May 2021. Retrieved 3 November 2020.
↑ Ramonaitė, Ainė (2006), "The Development of the Lithuanian Party System: From Stability to Perturbation", Post-Communist EU Member States: Parties and Party Systems, Ashgate, p. 75, ISBN 978-0-7546-4712-6
↑ "Ingrida Šimonytė palieka Lietuvos banką". vz.lt (به لیتوانیایی). 25 October 2016.
↑ "Last rankings before the election: The leader has changed, the two candidates have decided firmly" (به لیتوانیایی).
↑ "Recent Presidential Ratings: The Real Nervous War Begins" (به لیتوانیایی).
↑ https://www.lrs.lt/sip/portal.show?p_r=15478&p_k=1&p_t=153582

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ingrida Šimonytė». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۹.

[1] «Ingrida Šimonytė appointed to the Board of the Bank of Lithuania». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۹.

[2] [۱]

[3] ttps://www.15min.lt/m/id/aktualu/lietuva/baigesi-balsavimas-konservatoriu-partijos-pirminiuose-rinkimuose-56-1054272

[4] «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۸ مه ۲۰۱۹.

[seimas_bio-5] ۵٫۰ ^۵٫۱ "Ingrida Šimonytė". lrs.lt. Seimas. Retrieved 3 November 2020.

[6] "After Restoration of Independence". finmin.lrv.lt. Archived from the original on 1 May 2019. Retrieved 27 November 2020.

[7] Åslund, Anders (29 November 2011). "Lithuania's remarkable recovery". EU Observer.

[politico-8] ۸٫۰ ^۸٫۱ ^۸٫۲ Duxbury, Charlie (26 October 2020). "Conservatives win Lithuania election: Preliminary results". Politico.

[9] "Kubilius, Andrius". s9.com. Archived from the original on 11 May 2021. Retrieved 3 November 2020.

[Raimonaite-10] Ramonaitė, Ainė (2006), "The Development of the Lithuanian Party System: From Stability to Perturbation", Post-Communist EU Member States: Parties and Party Systems, Ashgate, p. 75, ISBN 978-0-7546-4712-6

[11] "Ingrida Šimonytė palieka Lietuvos banką". vz.lt (به لیتوانیایی). 25 October 2016.

[12] "Last rankings before the election: The leader has changed, the two candidates have decided firmly" (به لیتوانیایی).

[13] "Recent Presidential Ratings: The Real Nervous War Begins" (به لیتوانیایی).

[14] ttps://www.lrs.lt/sip/portal.show?p_r=15478&p_k=1&p_t=153582

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

داده‌های کتابخانه‌ای
عمومی	ویاف 1 ورلدکت (از طریق ویاف)
کتابخانه‌های ملی	آلمان لهستان