Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
پرش به محتوا

دنباله‌دار کوهوتک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دنباله‌دار کوهوتک
A color image of Comet Kohoutek, with its tail pointed towards the bottom right with the coma at top left
دنباله‌دار کوهوتک تصویر در ۱۱ ژانویه ۱۹۷۴ توسط کاوشگر مارینر گرفته شده
کشف
کاشفLuboš Kohoutek
تاریخ کشف۱۸ مارس ۱۹۷۳
طبقه‌بندی
تلفظ‎/koʊˈhuːtɛk/‎
ko-HU-tek
‎/koʊhoʊtɛk/‎
ko-ho-tek[الف]
1973f, 1973 XII
ویژگی‌های مداری[۴]
مبدأ ۲۴ دسامبر ۱۹۷۳ (روز ژولیوسی ۲۴۴۲۰۴۰٫۵)
Observation arc1.24 years (594 observations)
اوج۹۸۰۰۰ واحد نجومی (inbound)
3700 AU (outbound)[۴]
حضیض0.1424249 AU[۵]
خروج از مرکز مداری0.999997 (inbound)
0.99992 (outbound)[۴]
≈11 million yr (inbound)
≈ 80 thousand yr (outbound)[۴]
انحراف۱۴٫۳۰۴۲۶°
۲۵۸٫۴۸۹۵۳°
28 December 1973[۵][۶]
۳۷٫۷۹۷۶۱°
کمینه فاصله تقاطع مداری زمین۰٫۰۲۹۰۴۳ یکای نجومی (۴٫۳۴ میلیون کیلومتر)[۶]
ویژگی‌های فیزیکی
میانگین قطر
۴٫۲ کیلومتر (۲٫۶ مایل)[۷]
سپیدایی0.67[۷][ب]
–3 (1973 perihelion)
0 (peak for ground observers)[۸]
5.8 (total)
9.5 (nucleus)

دنباله‌دار کوهوتک (انگلیسی: Comet Kohoutek) (به‌طور رسمی C/1973 E1 و قبلاً 1973 XII و 1973f)[c] دنباله‌داری است که در اواخر سال ۱۹۷۳ از نزدیکی خورشید عبور کرد. پیش‌بینی‌های اولیه در مورد اوج درخشندگی دنباله‌دار نشان می‌داد که این دنباله‌دار پتانسیل تبدیل شدن را دارد که یکی از درخشان‌ترین دنباله‌دارهای قرن بیستم باشد که توجه عموم و رسانه‌ها را به خود جلب کرد و نام «دنباله دار قرن» را به جای نام «دنباله‌دار» به خود اختصاص داد. هرچند کوهوتک نسبتاً درخشان شد، اما در نهایت این دنباله‌دار بسیار کم‌نورتر از پیش‌بینی‌های خوش‌بینانه بود: قدر ظاهری آن تنها به ۳- رسید (برخلاف پیش‌بینی‌های قدر تقریبی ۱۰-) و فقط برای مدت کوتاهی قابل مشاهده بود، و به سرعت تاریک‌تر شد. تا پایان ژانویه ۱۹۷۴ قابلیت دیده‌شدن با چشم غیرمسلح را از دست داد.

این دنباله‌دار توسط لوبوش کوهوتک در رصدخانه هامبورگ در ۱۸ مارس ۱۹۷۳ کشف شد و به نام او نامگذاری شد. کوهوتک در جستجوی دنباله‌دار بیلا بود و به‌طور اتفاقی دنباله‌دار همنام او را در جریان بررسی صفحات عکاسی آن شی متفاوت کشف کرد. این دنباله‌دار بیشتر از هر دنباله‌دار پیشین دورتر از خورشید کشف شد. روش‌های مرسوم برای پیش‌بینی روشنایی دنباله‌دار منجر به پیش‌بینی‌های سخاوتمندانه درخشندگی دنباله‌دار کوهوتک در اواخر سال ۱۹۷۳ و آغاز سال ۱۹۷۴ شد که منجر به انتظارات زیادی در محافل علمی و عموم مردم شد. دنباله‌دار کوهوتک در ۲۸ دسامبر ۱۹۷۳ به حضیض زمین رسید. اگرچه این دنباله‌دار در آن زمان در درخشان‌ترین حالت خود بود، اما تنها می‌توانست توسط ابزارهای علمی و فضانوردان در اسکای‌لب رصد شود. برای بیشتر ناظران زمینی، کوهوتک زمانی که از تابش خیره کننده خورشید در ژانویه ۱۹۷۴ بیرون آمد، تنها به قدر ۰ رسید. در اواخر همان ماه به سرعت از حد قابل رؤیت با چشم غیرمسلح محو شد و آخرین بار در نوامبر ۱۹۷۴ مشاهده شد. تبلیغات، نام کوهوتک با «ناامیدی تماشایی» مترادف شد.

به دلیل تشخیص زودهنگام و ویژگی‌های منحصر به فرد آن، دارایی‌های علمی متعددی به رصد کوهوتک در طی سال‌های ۱۹۷۳–۱۹۷۴ در منظومه شمسی اختصاص داده شد که کوهوتک را به مطالعه‌شده‌ترین دنباله‌دار در آن زمان تبدیل کرد. یافته‌های به دست آمده به‌طور قابل توجهی درک دنباله‌دار را افزایش داد. شناسایی مولکول‌های بزرگ‌تر و پیچیده‌تر ناشی از کوهوتک در کنار گونه‌های شیمیایی مرتبط اما ساده‌تر، این فرضیه را تأیید کرد که دنباله‌دارها از مولکول‌های بزرگ‌تری تشکیل شده‌اند که به محصولات ساده‌تر تجزیه می‌شوند. حضور قابل توجه گازها و پلاسمای بیرون رانده شده از کوهوتک از فرضیه دیرینه «گلوله برفی کثیف» در مورد ترکیب هسته‌های دنباله‌دار پشتیبانی می‌کند. کشف آب، [e] متیل سیانید، هیدروژن سیانید و سیلیکون در کوهوتک نخستین باری بود که چنین گونه‌های شیمیایی در دنباله‌داری مشاهده می‌شد. نمایش بی‌نظیر آن، فرضیات دیرینه در مورد منحنی نور دنباله‌دارهای مشابهی را که وارد منظومهٔ شمسی داخلی می‌شوند را، به چالش می‌کشد.

مدار بسیار غیرعادی کوهوتک قبل از حضیض آن در سال ۱۹۷۳ نشان می‌دهد که این دنباله‌دار ممکن است در اوایل شکل‌گیری منظومهٔ شمسی شکل گرفته باشد یا ممکن است از یک سامانه سیاره‌ای متفاوتی سرچشمه گرفته باشد. دوره مداری آن ممکن است در ابتدا حدود چندین میلیون سال بوده باشد، یا ظهور آن در سال ۱۹۷۳ ممکن است اولین سفر آن به درون منظومه شمسی باشد. شعاع متوسط هسته آن ۲٫۱ کیلومتر (۱٫۳ مایل) است.

کشف

[ویرایش]
Photograph of Luboš Kohoutek at the mission control center at the Johnson Space Center
لوبوش کوهوتک، کاشف همنام دنباله دار کوهوتک، در مرکز کنترل ماموریت در مرکز فضایی جانسون در حال صحبت با فضانوردان Skylab 4 در طول عبور از دنباله دار در ژانویه 1974

این دنباله‌دار در ۱۸ مارس ۱۹۷۳ توسط اخترشناس چک لوبوش کوهوتک پس از بررسی صفحات عکاسی دو بار نوردهی شده توسط دوربین اشمیت با دیافراگم ۸۰ سانتی‌متری (۳۱ اینچی) در رصدخانه هامبورگ در برگدورف در ۷ مارس و ۹ مارس کشف شد. این شی آشکار باقی می‌ماند و در صفحه دوم کمی به سمت غرب-شمال غربی جابجا می‌شد، که تأیید می‌شد که شی در برابر ستاره‌های پس زمینه در حرکت است و یک ویژگی گذرا یا اشتباه نیست.[۹]: 1  هنگام کشف، دنباله‌دار دارای یک قدر ظاهری بین ۱۵٫۵ و ۱۶ و در صورت فلکی هیدرا قرار داشت. کوهوتک این دنباله‌دار را در ابتدا «پراکنده با تراکم مرکزی» توصیف کرد. این دنباله‌دار در نزدیکی مدار مشتری در حوالی زمان کشف، ۴٫۷ یکای نجومی (AU) از خورشید و ۴ یکای نجومی از زمین قرار داشت. در نتیجه، دنباله‌دار با سرعت ۰٫۲ درجه در روز بسیار آهسته به سمت غرب-شمال غربی حرکت می‌کرد.[۱۰]خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref> (). کشف یک دنباله‌دار در فواصل زیاد و زمان‌های طولانی قبل از حضیض آنها بی‌سابقه بود؛[۱۱][۱۲]: 12 : 12 در آن زمان ستاره‌های دنباله‌دار به ندرت در فاصله‌ای با چنین فاصله‌ای از خورشید کشف می‌شدند، زیرا اکثر آنها بسیار کم‌نور بودند که قابل تشخیص نبود.[۱۳] کوهوتک یافته‌های خود را در ۱۹ مارس به دفتر مرکزی تلگرام‌های نجومی مخابره کرد که منجر به اعلام کشف او در بخشنامه ۲۵۱۱ اتحادیه بین‌المللی نجوم شد. این ششمین دنباله دار بود که در سال ۱۹۷۳ کشف شد و بنابراین نام آن 1973f بود.[۱۰]

کشف این دنباله‌دار با پیش‌آمدهای بسیار غیر مترقبه‌ای همراه بود: از آغاز سال ۱۹۷۱، کوهوتک در جستجوی دنباله‌دار بیلا بود که از سال ۱۸۵۲ به بعد مشاهده نشده بود. با استفاده از دوربین اشمیت رصدخانه هامبورگ، جستجوی اولیه در اکتبر و نوامبر ۱۹۷۱، ۵۲ ریزسیاره را در محدودهٔ تقریبی ۱۸۰ درجه پیدا کرد. منطقه مربع درجه آسمان مدارهای اولیه برای یافتن ۳۵ مورد از این اجرام تازه یافت شده تعیین شده بود، که از آنها ۱۵ مورد برای رصد بین ژانویه و آوریل ۱۹۷۳ مورد هدف قرار گرفته بودند. اما در عوض دنباله‌دار کوهوتک را پیدا کرد.[۱۴] دنباله‌دار کوهوتک بعداً روی یک صفحه عکاسی که در ۲۸ ژانویه گرفته شد، پوشانده شد، و درخشندگی مشابهی را در زمان کشف خود و فاصله ۵٫۲ واحد نجومی خورشیدی نشان داد.< این صفحه نیز در تعقیب 1971 UG گرفته شد. این دنباله دار دومین دنباله دار بود که توسط کوهوتک در سال ۱۹۷۳ کشف شد. اولین مورد در ۲۸ فوریه در جریان همان جستجو برای دنباله دار Biela کشف شد و همچنین بر روی یک صفحه عکاسی که قرار بود حاوی یکی دیگر از سیارات کوچک تازه کشف شده باشد، پیدا شد.[۱۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Chapman, Robert D. (September 1973). Comet Kohoutek: A Teacher's Guide With Student Activities (PDF) (Technical Memorandum). Greenbelt, Maryland: NASA. Archived (PDF) from the original on 6 July 2022. Retrieved 6 July 2022.
  2. ↑ McElheny, Victor (7 January 1974). "Discoverer of Comet: Lubas Kohoutek". The New York Times. New York. p. 61. Archived from the original on 6 July 2022. Retrieved 6 July 2022.
  3. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Time وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ "JPL Horizons Orbital Elements at epoch 1600 and 2500". JPL Horizons On-Line Ephemeris System. آزمایشگاه پیش‌رانش جت. Archived from the original on 3 August 2022. Retrieved 2022-08-03. Solution using the Solar System مرکز سنگینی سراسری. Ephemeris Type: Elements and Center: @0 (To be outside planetary region, inbound epoch 1600 and outbound epoch 2500. Aphelia/orbital periods defined while in the planetary-region are misleading for knowing the long-term inbound/outbound solutions.)
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "C/1973 E1 (Kohoutek)". Minor Planet Center. Archived from the original on 20 September 2022. Retrieved 7 July 2022.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "C/1973 E1 (Kohoutek)". Small-Body Database Lookup. Jet Propulsion Laboratory. Archived from the original on 7 February 2022. Retrieved 7 July 2022.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ODell1976 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. ↑ "Brightest comets seen since 1935". International Comet Quarterly. Archived from the original on 18 September 2013. Retrieved 8 July 2022.
  9. ↑ Hendrie, Michael J. (February 2000). "Comet Kohoutek 1973f". Journal of the British Astronomical Association. 110: 9–19. Bibcode:2000JBAA..110....9H.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Kohoutek, Luboš (December 1974). "On the discovery of Comet Kohoutek (1973f)". Icarus. 23 (4): 491–492. Bibcode:1974Icar...23..491K. doi:10.1016/0019-1035(74)90011-6. S2CID 120800003.
  11. ↑ Roemer, Elizabeth (1976). "Luminosity and Astrometry of Comets: A Review" (PDF). The Study of Comets, Part 1. NASA. 393: 380–409. Bibcode:1976NASSP.393..380R. Archived (PDF) from the original on 26 May 2022. Retrieved 9 July 2022.
  12. ↑ MSFC Skylab Kohoutek Project Report (PDF) (NASA Technical Memorandum). Huntsville, Alabama: NASA Marshall Space Flight Center. October 1974. NASA TM X-64880. Archived (PDF) from the original on 20 September 2022. Retrieved 8 July 2022.
  13. ↑ Whipple, Fred L. (5 February 1976). "Comet Kohoutek in Retrospect". Proceedings of the American Philosophical Society. 120 (1): 1–6. Bibcode:1976PAPhS.120....1W. JSTOR 986346. S2CID 236815067.
  14. ↑ "MPC object 8606". Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 5 August 2022.
  15. ↑ Biermann, L. (December 1973). "Comet Kohoutek". Nature. 246 (5433): 400–402. Bibcode:1973Natur.246..400B. doi:10.1038/246400a0. S2CID 42320124.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دنباله‌دار کوهوتک موجود است.


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دنباله‌دار_کوهوتک&oldid=40740623»