زاهد
زاهد (صفت: eremitic or hermitic) کسی است که تا حدی در انزوا و بدور از جامعه زندگی می‌کند.و میلی به تعلقات دنیوی ندارد[۱]
مسیحیت
[ویرایش]پیشینه زندگی به شکل راهب و راهبه مسیحی به سده سوم در مصر و فلسطین بازمی‌گردد و این زاهدان به شکل خلوت‌نشینی و تنها در دیرهای بیابانی می‌زیستند. فشار بیش از اندازهٔ این تنهایی‌ها باعث شد تا راهبی به نام پاخوم نظام جدیدی را برپا کند که صومعه‌نشینی نام گرفت و بر اساس آن راهب‌ها و راهبه‌ها می‌توانند بسیاری از مراسم را به صورت جمعی انجام دهند و با هم در تماس باشند. در مسیحیت، اصطلاحِ زاهد در اصل به یک مسیحی گفته می‌شود که در انزوا و خارج از گروه مذهبی زندگی می‌کند و به آن الهیات صحرا از عهد عتیق نیز گفته می‌شود.[۲] در سنت مسیحی زندگی گوشه نشینی[۳] فرم اولیه زندگی رهبانی است.
اسلام
[ویرایش]در جهان بینی زاهد دنیا و آخرت به یکدیگر پیوسته‌اند. دنیا مزرعه آخرت است از نظر زاهد آنچه به زندگی این جهان سامان می‌بخشد، موجب رونق و صفا و امنیت و آسایش آن می‌گردد، این است که ملاکهای اخروی و آن جهانی وارد زندگی این جهانی شود و آنچه مایه و پایه سعادت آن جهانی است این است که تعهدات و مسئولیتهای این جهانی خوب انجام شود و با ایمان و پاکی و طهارت و تقوا توأم باشد.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ New York Times
- ↑ Numbers 13:3, Numbers 13:26
- ↑ Marina Miladinov, Margins of Solitude: Eremitism in Central Europe between East and West (Zaghreb: Leykam International, 2008)
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ فوریه ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- Rotha Mary Clay, Full Text + Illustrations, The Hermits and Anchorites of England.
- The tradition of the Lersi Hermits
- British hermits: the growing lure of the solitary life
- A forum for hermits & solitaries بایگانی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |