محمدرضا حکیمزاده لاهیجی
محمّدرضا حکیمزاده لاهیجی | |
---|---|
زادهٔ | ۲۳ اسفند ۱۲۹۳ |
درگذشت | ۳ آبان ۱۳۵۸ (۶۴ سال) |
مدفن | مؤسسه خیریه کهریزک |
ملیت | ایرانی |
پیشه(ها) | پزشک، نیکوکار |
آثار برجسته |
|
محمّدرضا حکیمزادهٔ لاهیجی (۲۳ اسفند ۱۲۹۳ در لاهیجان – ۳ آبان ۱۳۵۸ در تهران[۱][۲]) پزشک و نیکوکار ایرانی بود. وی بنیانگذار نخستین آسایشگاه سالمندان ایران در رشت و همچنین مؤسسه خیریه کهریزک است. وی را پدر آسایشگاههای معلولان و سالمندان ایران می دانند.
زندگی
[ویرایش]وی در سال ۱۲۹۳ در محلّه غریب آباد لاهیجان بدنیا آمد.
فعالیتها
[ویرایش]در لاهیجان
[ویرایش]او به سراغ میخفروش محله، نجار، بنا و سرمایهگذار می رفت و برای نخستین بار در پاسخ به دغدغههای نیکوکاریاش، نخستین مدرسه را در زادگاهش غریبآباد لاهیجان، با همت و همیاری مردم بنا نهاد. پس از ساخت و بهرهبرداری از این مدرسه که به نام وی نامگذاری شدهاست، باز با همان شیوه مردمی و انسانی و با کمک مردم به ساخت یک یتیمخانه پرداخت، این مرکز در ۶۰ سال پیش علاوه بر لاهیجان، در شهرهای دور و نزدیک نیز معرفی شد و مورد تحسین قرار گرفت.
آوازه خدمتگزاری و محبت باطنی حکیمزاده به مردم، موجب شد تا او را به رشت بخوانند تا در گستره وسیعتری به خدمات انسانی خود بپردازد.
در رشت
[ویرایش]حکیمزاده در رشت هم با همان حال و هوای خود به تلاش پیوستهاش ادامه داد و با کمک آرسن میناسیان، یک نیکوکار مسیحی و با همان شیوه همراهیگرفتن از مردم، سازمان خیریهای را بنا نهاده و آسایشگاه سالمندان رشت را تأسیس نمود.
در تهران
[ویرایش]او به تهران رفت و دامنه فعالیتاش گستردهتر شد. مدیریت بیمارستان نجات به وی محول شد. در آنجا هم دست روی دست نگذاشت و با همان شوق و شور الهی با حسین دواچی به کار اساسی آمارگیری و نشانهگذاری بیماریهای مسری پرداخت، کاری عظیم با بازدهی سلامتآفرینی برای قشر وسیعی از مردم که در ندانمکاری و ناآگاهی رنج میکشیدند. حکیم زاده بار غم و ناملایمات را از روی دوش بسیاری از این جماعت برداشت. خیران تهران وقتی آوازه عشق به خدمت حکیم زاده را دیدند، گِردش حلقه زدند، به یاریاش آمدند و آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک را بنیان گذاشتند.
حکیم زاده پس از سالها تلاش در امر نیکوکاری در ۳ آبان ۱۳۵۸ درگذشت و در آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک تهران، مکان خیریه ای که خود تأسیس کرده بود به خاک سپرده شد.