Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
پرش به محتوا

کنوانسیون‌های ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ لاهه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اولین کنفرانس لاهه در سال ۱۸۹۹
دومین کنفرانس لاهه در سال ۱۹۰۷

کنوانسیون لاهه ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ معاهدات و اعلامیه‌های بین‌المللی می‌باشند که در دو کنفرانس بین‌المللی صلح در شهر لاهه در هلند مورد مذاکره قرار گرفته‌اند. اولین کنفرانس لاهه در سال ۱۸۹۹ و دومین کنفرانس لاهه در سال ۱۹۰۷ برگزار شد. همراه با کنوانسیون ژنو، کنوانسیون لاهه جزو اولین اعلامیه‌های رسمی از قوانین جنگ و جنایات جنگی در بطن قوانین بین‌المللی سکولار [نیازمند شفاف‌سازی] به‌شمار می‌آیند.

کنفرانس سومی هم برای ۱۹۱۴ برنامه‌ریزی شده بود که به ۱۹۱۵ موکول شد ولی با شروع جنگ جهانی اول برگزار نگردید.

این کنفرانس‌ها در کنار کارهای دیگری که انجام دادند سعی بر این داشتند تا اشکالات مختلفی که نظام و رویه داوری بین‌المللی داشت را مرتفع سازند، و دولت‌ها را تشویق نمایند تا یک موافقت‌نامه بین‌المللی را برای رجوع به داوری بین‌المللی امضاء نمایند؛ بنابراین:

کنفرانس ۱۸۹۹ لاهه دیوان دائمی داوری را بر اساس معاهداتی که به تصویب کشورها رسید تشکیل داد.

کنفرانس ۱۹۰۷ لاهه معاهده تشکیل دیوان دائمی داوری را مورد اصلاح و تکمیل قرار داد.

در ۱۸ مه ۱۸۹۹ به پیشنهاد نیکلای دوم امپراتور روسیه، اولین کنفرانس معروف به کنفرانسهای صلح در شهر لاهه هلند با هدف حفظ صلح تشکیل گردید. در این کنفرانس ۲۶ کشور شامل ۲۰ کشور اروپایی و آمریکا و مکزیک، ایران، چین، ژاپن و سیام شرکت کردند.

دومین کنفرانس صلح لاهه به ابتکار تئودور روزولت رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا تشکیل شد. روزولت که در پایان دادن به جنگ میان روسیه و ژاپن در سال ۱۹۰۵ میلادی نقش مهمی به عنوان میانجی داشت، با پشتیبانی افکار عمومی، در سال ۱۹۰۷ میلادی را آماده برای برگزاری نمود، ولی بنا بر درخواست تزار روسیه این افتخار به وی تفویض شد که که دعوت‌نامه‌های دومین کنفرانس صلح لاهه را که در لاهه تشکیل می‌شد، صادر و امضاء نماید.

از دستاوردهای مهم کنفرانس‌های صلح لاهه که نقطهٔ عطفی مهم در توسعه حقوق بین‌الملل است محدود کردن کشورها از افروختن آتش جنگ است. این کنفرانس انتخاب روش‌های مسالمت‌آمیز حل اختلاف بین‌المللی یا روش‌های غیر مسالمت آمیز شامل:

  1. مقابله به مثل
  2. اقدامات تلافی جویانه

را به خود کشورها واگذار کرد ولی از دولت‌ها خواست، تا حد امکان و تا جایی که اوضاع و احوال اجازه می‌دهد، به‌کارگیری روش‌های مسالمت‌آمیز (داوری) را به روش‌های غیرمسالمت‌آمیز ترجیح دهند.[۱][۲][۳][۴][۵][۶][۷]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Convention pour le règlement pacifique des conflits internationaux (official French text).
  2. ↑ Certified true copy of the Convention for the pacific settlement of international disputes (1899).
  3. ↑ Convention with respect to the laws and customs of war on land (1899): Parties بایگانی‌شده در ۳ فوریه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine.
  4. ↑ Convention for the adaptation to maritime warfare of the principles of the Geneva Convention of 22 August 1864 (1899): Parties بایگانی‌شده در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۳ توسط Archive.today.
  5. ↑ Declaration concerning the prohibition of the discharge of projectiles and explosives from balloons or by other new analogous methods (1899): Parties بایگانی‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine.
  6. ↑ Declaration concerning the prohibition of the use of projectiles with the sole object to spread asphyxiating poisonous gases (1899): Parties بایگانی‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine.
  7. ↑ «Declaration concerning the prohibition of the use of bullets which can easily expand or change their form inside the human body such as bullets with a hard covering which does not completely cover the core, or containing indentations (1899): Parties». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۸.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کنوانسیون‌های_۱۸۹۹_و_۱۹۰۷_لاهه&oldid=38012418»