گل آهار پیر و جوان
گل آهار پیر و جوان | |
---|---|
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای نو |
(طبقهبندینشده): | آستریدها |
راسته: | میناسانان |
تیره: | کاسنیان |
سرده: | گل آهاری |
گونه: | گل آهار پیر و جوان |
نام دوبخشی | |
Zinnia elegans |
گل آهار پیر و جوان (نام علمی: Zinnia elegans)[۱] گیاهی یکساله و از گیاهان گلدار خانواده کاسنیان و از شناخته شدهترین گیاهان سرده Zinnia است.
توصیف
[ویرایش]انواع این گیاه از حدود ۱۵ تا ۸۰ سانتیمتر رشد میکند و گلهای آن بزرگ بوده و قطری در حدود ۵ سانتیمتر دارند که گاه تا ۱۵ cm هم میرسد. گل آهار پیر و جوان صدها رقم دارد و گیاه زینتی پرطرفداری است. فصل گلدهی انواع آن از اواخر بهار تا اوایل پاییز است. گلبرگهای آنها به رنگهای گوناگون هستند، از سفید و کرِم تا سایههای رنگ قرمز، سرخابی، صورتی، نارنجی و حتی زرد و سبز.[۲] برخی گلها گلبرگهایی خطدار، لکهلکه، یا دو رنگ دارند.
برگهای گل آهار پیر و جوان نوکتیز هستند و بر ساقهٔ گیاه به شکل متقابل قرار گرفته و بدون دمبرگ هستند.[۳]
تاریخچه
[ویرایش]این گیاه بومی مکزیک بوده و نخستین بار در سال ۱۷۸۹ در تیستلای گوئررو به دست مارتین سسه و خوزه ماریانو مسینو جمعآوری شد. در سال ۱۷۹۱ آنتونیو خوزه کاوانیلس آن را رسماً Zinnia elegans نامگذاری کرد.
پرورش
[ویرایش]گل آهار پیر و جوان به آسانی پرورش پیدا میکند و خاک ابلیز زهکشی شده و تابش آفتاب را دوست دارد. (اِبلیز خاکی است که با آمیختن شن، رس، گل و لای و خاکهای گیاهی (گیاخاک) درست میکنند.) این گلها در مناطق گرم، نسبتاً خشک و عاری از یخ و سرما بهتر میرویند. بسیاری از گونههای آن در برابر خشکسالیهای متوسط مقاوم هستند.[۲] برخی گونهها را میتوان داخل ساختمان نگهداری کرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ «فهرست نام گلها و گیاهان زینتی». پایگاه اطلاع رسانی گل و گیاهان زینتی. دریافتشده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «Annual plants: Zinnia elegans». North Carolina State University. بایگانیشده از اصلی در ۳ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «گل آهار». بانک اطلاعات گل و گیاه. بایگانیشده از اصلی در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Zinnia elegans». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۲ شهریور ۱۳۹۲.