ذات
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش](پش.)
- پیشوندی است به معنای صاحب، دارنده. مؤنثِ «ذو».
اسم
[ویرایش]- حقیقت هر چیز.
- فطرت، جبلت. ~
- جسم.
- جوهر، گوهر.
- واژه ( ذات ) واژه ای ایرانی است که از واژه یِ ( زاتَ ) در زبان اوستایی به چمِ ( زاده، آورده به هستی ) گرفته شده است. چنانکه در رویه 584 و 585 از نبیگِ آمده است.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ واژه‌ها ی اوستا
برگردان‌ها
[ویرایش]- ایتالیایی
اسم
[ویرایش]- انگلیسی
- substance