کیان
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- شاهنامه
آوایش
[ویرایش]- /کِی/آن/
اسم خاص
[ویرایش]
کیان
- جمعِ کی، نسل سلسله پادشاهان ایران باستان بویژه در شاهنامه.
- ز تخم کیان بی‌گمان کس نبود .... که هرگز پیاده نبرد آزمود. «فردوسی»
ریشه شناسی۲
[ویرایش]- /کُی/آن/
اسم
[ویرایش]- خیمه گِردی که به یک ستون برپا باشد.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین