Afrodita

Afrodita
	;
Nome orixinal	(grc) Αφροδίτη
Biografía
Residencia	Olympus (en)
Celebración	Relixión da Grecia antiga e Mitoloxía grega
Patrón de	Amor e beleza
Familia
Cónxuxe	Hefesto
Parella	Anquises ; Hermes ; Dioniso ; Poseidón ; Phaethon ; Ares ; Faetonte ; Adonis ; Butes ; Zeus
Fillos	Anteros; () Ares; Peitho; () OcéanoTetis; Tique; () OcéanoTetis; Eryx; () Poseidón; Eneas; () Anquises; Golgos; () Adonis; Polycaon; () Butes; Adrestia; () Ares; Cárites; () ZeusEurínome (filla de Océano); Rode; () OcéanoTetis; Himeneo; () Dioniso; Eros; () PoroPénia; Deimos; () Ares; Priapo; () Dioniso; Fobos; () Ares; Hímero; () Ares; Harmonía; () Ares; Hermafrodito; () Hermes; Lyrus; () Anquises
Pais	Zeus; Urano e Dione; Evonyme; Xea
Premios
	Pomo da Discórdia (pt) ;
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Small Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary (en) ; Enciclopédia Judaica de Brockhaus e Efron (pt)

Afrodita é a deusa grega do amor e da beleza. Nacida da escuma do mar de Chipre, segundo Hesíodo, ó ser fecundado polos xenitais do Ceo/Urano, botados polo seu fillo Crono/Saturno despois de castralo.

Estatua de **Afrodita**, copia dun orixinal grego (Museo do Louvre).

Durante o xuízo de Paris, nada puido a maxestade da deusa Hera nin a belicosidade de Atenea fronte á súa sedutora beleza, e Paris concedeulle a mazá de ouro como premio á fermosura. Foi a protectora de Paris e de Troia, e logo do heroe latino Eneas, o fillo de Anquises e fundador simbólico de Roma. É tamén a fecundidade na natureza vexetal e animal. O seu fillo é Eros -o latino Cupido- caprichoso frecheiro de dous dardos: un para os amores felices, e o outro para os desgrazados.

Os seus poderes eran inmensos: protexía aos esposos, fecundaba os fogares, estaba presente nos partos, simbolizaba a paixón desenfreada, incitaba aos mortais a toda clase de voluptuosidades e vicios.

A illa de Citeres era o centro do seu culto.

Afrodita tiña o seu propio festival, as Afrodisias, celebradas en toda Grecia, pero sobre todo en Atenas e Corinto.

O seu equivalente romano era Venus, Ishtar en Mesopotamia, Ashtart en Fenicia, Turan en Etruria.

Por mor da súa fermosura, Zeus temía que puidese ser causa de violencia entre os deuses, polo que a casou con Hefesto, pero a infelicidade do seu matrimonio causou que buscase compañía noutros deuses, especialmenteAres, pero tamén Adonis, Anquises e moitos outros.