Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Saltar ao contido

AgustaWestland AW139

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
AgustaWestland AW139
HH-139 da Forza Aérea de Italia
FabricanteAgustaWestland
Primeiro voo3 de febreiro de 2001
Introducido2003
Produción2001-presente
Unidades construídasunhas 900[1]

O AgustaWestland AW139 é un helicóptero mediano de 15 asentos e dous motores desenvolvido e fabricado principalmente por AgustaWestland. Está comercializado para diferentes roles, como transporte VIP/corporativo, transporte para plataformas petrolíferas, loita contra incendios, policía, busca e rescate, servizos médicos, socorro en casos de desastres e patrulla marítima. Ademais das propias fábricas de AgustaWestland en Italia e os Estados Unidos, o AW139 é producido en Rusia por HeliVert, unha empresa conxunta entre AgustaWestland e Russian Helicopters.[2]

Orixinalmente o AW139 foi deseñado e desenvolvido conxuntamente entre Agusta e Bell Helicopter e comercializado como o Agusta-Bell AB139, recibindo o nome AW139 cando Bell retirouse do proxecto. Dende a súa entrada en servizo en 2003, o AW139 converteuse nun dos produtos máis influentes de AgustaWestland; posteriormente desenvolvéronse dúas versións alongadas, o militar AW149 e o civil AW189.

Desenvolvemento

[editar | editar a fonte]

Orixe

[editar | editar a fonte]
AW139 de Salvamento Marítimo no aeroporto de Santiago

No ano 1997 o fabricante italiano de helicópteros Agusta lanzou un programa para desenvolver un substituto para a familia Bell Huey (que fora fabricada en gran número por Bell Helicopter e baixo licenza por Agusta), cun mercado potencial duns 900 aparellos. En 1998 Bell e Agusta chegaron a un acordo establecendo a empresa conxunta Bell/Agusta Aerospace Company (BAAC) para desenvolver dous aparellos: un helicóptero convencional e un tiltrotor. Eses proxectos convertéronse nos Bell/Agusta AB139 e Bell/Agusta BA609 respectivamente.[3] Bell sería o principal socio para o desenvolvemento do BA609 mentres que Agusta o sería para o AB139.[4]

O 26 de setembro de 2000 Bristow Helicopters realizou o primeiro pedido para o modelo. A primeira unidade de preprodución voou o 3 de febreiro de 2001 en Vergiate, Italia,[5][6] con dous AW139 máis tamén participando nas probas de voo.[7] O primeiro AW139 de produción realizou o seu primeiro voo o 24 de xuño de 2002.[8] A certificación europea a JAA recibíuse en xuño de 2003 e a certificación da FAA estadounidense chegou en decembro de 2004. En maio de 2005 o AW139 tiña máis de 100 pedidos de todo o mundo.[4] Nos Estados Unidos o modelo foi comercializado coa designación US139, e entrou na competición do Exército estadounidense para a busca dun helicóptero utilitario lixeiro. Un dos mercados clave para o AW139 foi a industria do gas e o petróleo que requiría helicópteros de maior resistencia para operacións en mar aberto.[9] En 2005 AgustaWestland mercou o 25% da participación de Bell no programa e todos os seus dereitos sobre o AW139 por 95 millóns de dólares.[10][11]

En abril de 2008 AgustaWestland revelou que estaba en proceso de certificar un incremento do peso bruto máximo no AW139 ata os 6 800 kg para competir mellor nos mercados de longo alcance servido por helicópteros como o Sikorsky S-92 e o Eurocopter EC225.[12] En 2007 estableceuse unha segunda liña de produción na planta de AgustaWestland Aerospace en Filadelfia;[13] esta planta fabricou o seu 200 AW139 en setembro de 2014, momento no que se agardaba que esas instalacións producisen 40 unidades por ano nun futuro próximo. En 2011 AgustaWestland estaba producindo 90 AW139 por ano; o 9,5% dos beneficios totais da compañía en 2010 procederon dese modelo.[13] En 2013 vendéranse un total de 720 AW139 a uns 200 operadores de 60 países.

Desenvolvemento posterior

[editar | editar a fonte]
AW139 de busca e rescate no aeroporto de Visby

En 2011 AgustaWestland revelou unha variante militar, o AW139M. Esta promocionouse no mercado estadounidense, presentándose tamén ao programa da USAF Common Vertical Lift Support. O AW139M está equipado cun infravermello de alta definición, un sistema de autoprotección, un tren de aterraxe pesado, e ten sinaturas acústicas e térmicas baixas. Unha parte significativa do seu equipamento procede de fabricantes estadounidenses. Entre as opcións ofrecidas inclúense soportes externos para varios tipos de armas, asentos blindados, tanques de combustible autoselados, e un sistema completo de protección contra o xeo para operacións todo-tempo.[14]

O AW139 serve como a base para unha estratexia comercial máis ampla de AgustaWestland, coa intención de producir unha familia estandarizada de helicópteros con características comúns de deseño. O intercambio de compoñentes e das filosofías de deseño teñen por obxectivo simplificar o mantemento e adestramento para os operadores, ademais de reducir os custos de produción. O AW139 foi o primeiro deste grupo, e en 2014 uníronselle os máis grandes AW149 e AW189, destinados a clientes militares e civís respectivamente. Preténdese que os avances realizados no desenvolvemento de novos modelos sexan transferibles aos membros da familia xa existentes, abaratando os custos de futuras melloras para o AW139.[13][14]

En xuño de 2010 anunciouse que AgustaWestland e Rostvertol construirían unha fábrica en Tomilino, na rexión de Moscova, onde se agardaba comezar a fabricar o AW139 en 2012. HeliVert, unha empresa conxunta entre AgustaWestland e Rostvertol, comezou a produción doméstica do AW139 en 2012 planeando fabricar entre 15 e 20 aparellos por ano. O primeiro AW139 montado en Rusia realizou o seu primeiro voo en decembro dese ano.[15] En xaneiro de 2013 o Ministerio de Defensa ruso informou de que estaba considerando realizar un pedido por sete AW139.[16]

En 2015 AgustaWestland desvelou unha variante do AW139 con maior peso, permitindo un alcance de 305 km con 12 pasaxeiros; os AW139 existintes poden modificarse para esta nova versión. A célula máis pesada reduce o seu rendemento en ambientes cálidos e de grande altitude.[17] En novembro dese ano AgustaWestland realizou unha proba de funcionamento en seco (sen aceite) de 60 minutos da caixa de cambios principal dun AW139, 30 minutos máis que outro helicóptero da época.[18]

Variantes

[editar | editar a fonte]
AB139
Aparello orixinal de produción de fabricación italiana. 54 unidades fabricadas.Italian-built production aircraft, 54 built.[19]
AW139
Cambio de designación dende o 55º aparello. Construídos en Italia.[19]
AW139 (configuración co morro longo)
Variante co morro longo que incrementaba o espazo para a aviónica. Fabricada en Italia e nos Estados Unidos.[19]
AW139M
Variante militarizada capaz de levar varias cargas de armamento.[20]
HH-139A
Designación da Forza Aérea de Italia para dez AW139 con configuración de busca e rescate.
VH-139A
Designación da Forza Aérea de Italia para dous AW139 con configuración VIP.[21]
Boeing MH-139
Variante militar baseada no AW139 de construción estadounidense.[22][23] Para substituír a frota de UH-1N da USAF. Os primeiros catro helicópteros entregaranse en 2021.[24][25]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ "Nuovo contratto per elicotteri AW139 con il Pakistan per il rinnovo della flotta elicotteristica del paese". Leonardo. Consultado o 22 de outubro de 2018. 
  2. ↑ "About". HeliVert. Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2018. Consultado o 22 de outubro de 2018. 
  3. ↑ Niccoli 2001, p. 158
  4. ↑ 4,0 4,1 "The AB139: Filling The Market Gap". Rotor & Wing. Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2018. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  5. ↑ Jackson 2003, p. 227
  6. ↑ Niccoli 2001, p. 163
  7. ↑ "AW139, setting the standard in its category". Helicopter Magazine. Archived from the original on 07 de abril de 2014. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  8. ↑ Jackson 2003, p. 31
  9. ↑ "40 Years Retrospective: It’s Been a Wild Ride". Rotor & Wing. Arquivado dende o orixinal o 16 de novembro de 2018. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  10. ↑ "The Will To Survive". Rotor & Wing. Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2018. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  11. ↑ "Bell Helicopter Sells Interest In AB139 Joint Venture". Aero News Network. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  12. ↑ "AgustaWestland Bolsters AW139, Racks Up Orders". Rotor & Wing. Arquivado dende o orixinal o 23 de outubro de 2018. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 "AW139 has 'changed' AgustaWestland's behaviour". Shephard. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  14. ↑ 14,0 14,1 "Upward trend". Vertical. Consultado o 23 de outubro de 2018. 
  15. ↑ "Exclases Russia buys three corporate AW139s from HeliVert". Vertical. Consultado o 24 de outubro de 2018. 
  16. ↑ "Russia to Buy 7 AW139 Helicopters". Sputnik. Consultado o 24 de outubro de 2018. 
  17. ↑ "AgustaWestland unveils heavier AW139". Shephard. Consultado o 24 de outubro de 2018. 
  18. ↑ "AgustaWestland sets new safety benchmark for helicopter gearboxes". Vertical. Consultado o 24 de outubro de 2018. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 "Type Certificate Data Sheet: AB139-AW139" (PDF). EASA. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de outubro de 2018. Consultado o 28 de outubro de 2018. 
  20. ↑ "AW139M". AgustaWestland. Archived from the original on 19 de abril de 2012. Consultado o 28 de outubro de 2018. 
  21. ↑ "AgustaWestland VH-139A". Aviations Militaires. Consultado o 28 de outubro de 2018. 
  22. ↑ "MH-139". Boeing. Archived from the original on 23 de setembro de 2017. Consultado o 28 de outubro de 2018. 
  23. ↑ "Boeing submits bid to replace the Air Force's Huey helicopters". Defense News. Archived from the original on 18 de setembro de 2017. Consultado o 28 de outubro de 2018. 
  24. ↑ "Dark Horse Contender Boeing Snags Air Force Deal To Replace Aging UH-1N Hueys With MH-139". The Drive. Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2018. Consultado o 28 de outubro de 2018. 
  25. ↑ "The Air Force picks a winner for its Huey replacement helicopter contract". Defense News. Consultado o 28 de outubro de 2018. 

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Jackson, Paul. Jane's All The World's Aircraft 2003–2004. Coulsdon, UK: Jane's Defence Data, 2003. ISBN 0-7106-2537-5.
  • Niccoli, Riccardo. "The Bell Agusta AB 139". Air International, setembro de 2001, Vol 61 No 3. ISSN 0306-5634. pp. 158–163.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=AgustaWestland_AW139&oldid=6733953»