Aristide Briand
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (fr) Aristide Pierre Henri Briand 28 de marzo de 1862 Nantes, Francia |
| Morte | 7 de marzo de 1932 (69 anos) París, Francia |
| Lugar de sepultura | Cimetière de Cocherel (en)  |
| Presidente do Consello de Francia | |
| 29 de xullo de 1929 – 2 de novembro de 1929 ← Raymond Poincaré – André Tardieu (pt) → | |
| Presidente do Consello de Francia | |
| 28 de novembro de 1925 – 17 de xullo de 1926 ← Paul Painlevé (pt) – Édouard Herriot (pt) → | |
 Deputado da Asemblea Nacional | |
| 1924 – 1932 | |
| Presidente do Consello de Francia | |
| 16 de xaneiro de 1921 – 12 de xaneiro de 1922 ← Georges Leygues (pt) – Raymond Poincaré → | |
| Presidente do Consello de Francia | |
| 29 de outubro de 1915 – 17 de marzo de 1917 ← René Raphaël Viviani (pt) – Alexandre Ribot (pt) → | |
| Presidente do Consello de Francia | |
| 21 de xaneiro de 1913 – 18 de marzo de 1913 ← Raymond Poincaré – Louis Barthou → | |
| Presidente do Consello de Francia | |
| 24 de xullo de 1909 – 27 de febreiro de 1911 ← Georges Clemenceau (pt) – Ernest Monis → | |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Político |
| Lugar de traballo | París |
| Ocupación | político, diplomático, escritor, xornalista, estadista, avogado |
| Empregador | L'Humanité (pt) |
| Partido político | Partido Socialista Republican-Socialist Party (en) |
| Membro de | |
| Movemento | Pensamento libre |
| Obra | |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Cónxuxe | sen valor |
| Parella | Lucie Jourdan |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бриан Аристид) Obálky knih,  Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947) |
   | |
Aristide Briand, nado en Nantes o 28 de marzo de 1862[1] e finado en París o 7 de marzo de 1932 foi un político francés considerado un dos precursores da unidade europea.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Briand naceu nunha familia humilde, no número 12 da rúa Marchix, un barrio de xente necesitada, onde os seus pais traballaban nunha pousada. Tras rematar os estudos primarios no colexio de Saint-Nazaire, comezou os secundarios no instituto de Nantes, durante estes anos coñeceu ao escritor Jules Verne. Despois de rematar o bacharelato comezou a estudar dereito e converteuse en secretario, volvendo a Saint-Nazaire, fíxose amigo de Eugène Courroné, director da Démocratie de l'Ouest e converteuse no director de l'Ouest Républicain, involucrouse na política cos socialistas radicais. Elixírono concelleiro en Saint-Nazaire o 6 de maio de 1888 e renunciou o 22 de febreiro de 1889.
Preto do sindicalismo revolucionario e gran defensor da folga xeral, converteuse en deputado socialista de Saint-Étienne en 1902. En 1904 deixou o seu posto de secretario xeral do Partido socialista francés. Xogou un importante papel na laicización, propoñendo ao Senado a Lei francesa de separación da Igrexa e o Estado de 1905. Grazas á súa capacidade de negociación logrou un acordo entre a república laica e parte dos cleros franceses, a pesar da forte oposición do Vaticano.
En marzo de 1906 confióuselle o ministerio de instrución pública, no goberno do radical Sarrien, en contra do consello de Jean Jaurès, que cría que Briand seguiría o mesmo patrón que Millerand en contacto co poder. O nomeamento de Briand foi moi mal visto pola SFIO, que o considerou unha traizón.
De 1906 a 1913, Briand estivo constantemente no goberno: do ministerio de Instrución publica, pasou a Xustiza en xaneiro de 1908, no goberno de Clemenceau (tentou conseguir a abolición da pena de morte), entón converteuse en presidente da Asemblea Nacional coa carteira de Interior en xullo de 1909 ; mantívose neste posto ata marzo de 1913, coa excepción de 1912 onde foi de novo ministro de Xustiza de Raymond Poincaré.
En 1914 confirmou a súa proximidade ao centro, coa creación, xunto con varios dirixentes, do Partido republicano democrático, unha efémera Federación de esquerdas.
Briand volveu ao goberno a finais de xullo de 1914, primeiro como ministro de Xustiza de René Viviani, despois dende outubro de 1915 a 1917 como presidente da Asemblea Nacional coa carteira de Asuntos Exteriores. Tivo un papel fundamental na primeira guerra mundial.
Figura destacada na década de 1920 e comezos de 1930, foi presidente do Consello en cinco ocasións, ocupando o posto de ministro de Asuntos exteriores en 1921 e de abril de 1925 a xaneiro de 1932. Nesta época aproximouse aos socialistas, cos que estaba distanciado dende 1910.
Foi o seu papel internacional o que lle deu renome. Liderando o pacifismo francés de entreguerras, foi partidario da política de paz e colaboración internacional (Tratados de Locarno, 1925), presidente do Consello da Liga das Nacións, mediador no Incidente de Pétritch[2], coautor do pacto Briand-Kellogg en 1928. Recibiu o Premio Nobel da Paz en 1926, xunto con Gustav Stresemann, en recoñecemento aos seus esforzos para establecer unha paz duradeira.
Funcións no goberno
[editar | editar a fonte]| Comezo | Fin | Presidente do Conselllo | Ministerio | Goberno |
|---|---|---|---|---|
| 14 de marzo de 1906 | 20 de outubro de 1906 | Instrución pública, Belas artes e Cultura | Ferdinand Sarrien | |
| 25 de outubro de 1906 | 4 de xaneiro de 1908 | Instrución pública, Belas artes e Cultura | Georges Clemenceau (1) | |
| 4 de xaneiro de 1908 | 20 de xullo de 1909 | Xustiza e Cultura | Georges Clemenceau (1) | |
| 24 de xullo de 1909 | 2 de novembro de 1910 | Presidente do Consello | Interior e Cultura | Aristide Briand (1) |
| 4 de novembro de 1910 | 27 de febreiro de 1911 | Presidente do Consello |
Interior e Cultura | Aristide Briand (2) |
| 14 de xaneiro de 1912 | 21 de xaneiro de 1913 | Xustiza | Raymond Poincaré (1) | |
| 21 de xaneiro de 1913 | 18 de febreiro de 1913 | Presidente do Consello | Interior e Cultura | Aristide Briand (3) |
| 18 de marzo de 1913 | 18 de marzo de 1913 | Presidente do Consello | Interior | Aristide Briand (4) |
| 26 de xullo de 1914 | 29 de outubro de 1915 | Xustiza | René Viviani (2) | |
| 29 de outubro de 1915 | 12 de decembro de 1916 | Presidente do Consello |
Asuntos exteriores | Aristide Briand (5) |
| 12 de decembro de 1916 | 17 de marzo de 1917 | Presidente do Consello | Asuntos exteriores | Aristide Briand (6) |
| 16 de xaneiro de 1921 | 12 de xaneiro de 1922 | Presidente do Consello | Asuntos exteriores | Aristide Briand (7) |
| 17 de abril de 1925 | 27 de outubro de 1925 | Asuntos exteriores | Paul Painlevé (2) | |
| 29 de outubro de 1925 | 22 de novembro de 1925 | Asuntos exteriores | Paul Painlevé (3) | |
| 28 de novembro de 1925 | 6 de marzo de 1926 | Presidente do Consello |
Asuntos exteriores | Aristide Briand (9) |
| 9 de marzo de 1926 | 15 de xuño de 1926 | Presidente do Consello |
Asuntos exteriores | Aristide Briand (9) |
| 23 de xuño de 1926 | 17 de xullo de 1926 | Presidente do Consello |
Asuntos exteriores | Aristide Briand (10) |
| 23 de xullo de 1926 | 6 de novembro de 1928 | Asuntos exteriores | Raymond Poincaré (4) | |
| 18 de novembro de 1928 | 26 de xullo de 1929 | Asuntos exteriores | Raymond Poincaré (5) | |
| 29 de xullo de 1929 | 22 de outubro de 1929 | Presidente do Consello |
Asuntos exteriores | Aristide Briand (11) |
| 3 de novembro de 1929 | 17 de febreiro de 1930 | Asuntos exteriores | André Tardieu (1) | |
| 21 de febreiro de 1930 | 25 de febreiro de 1930 | Asuntos exteriores | Camille Chautemps (1) | |
| 2 de marzo de 1930 | 4 de decembro de 1930 | Asuntos exteriores | André Tardieu (2) | |
| 13 de decembro de 1930 | 22 de xaneiro de 1931 | Asuntos exteriores | Théodore Steeg | |
| 27 de xaneiro de 1931 | 13 de xuño de 1931 | Asuntos exteriores | Pierre Laval (1) | |
| 13 de xuño de 1931 | 12 de xaneiro de 1931 | Asuntos exteriores | Pierre Laval (2) |
As cifras da carreira ministerial de Aristide Briand son : 11 veces presidente do Consello e 23 veces ministro.
Sen ter en conta as cifras efémeras do goberno de Alexandre Ribot (9-12 de xuño de 1914), o de Frédéric François-Marsal (8-10 de xuño de 1924) e o de Édouard Herriot (19-21 de xullo de 1926), o número de postos ministeriais que ocupou (sen contar a presidencia do Consello) chegou 26.
Homenaxes
[editar | editar a fonte]En Nantes, a súa vila natal, deuselle o seu nome a:
- en 1932 á praza Lafayette, onde está o antigo palacio de xustiza e, en 2005, instalouse nesta praza unha escultura súa.
- en 1937, recibiron o seu nome unha escola feminina, actualmente unha universidade mixta, na praza da República na île Beaulieu.
- en 1966, unha ponte no Loira, unha das dúas pontes da « deuxième ligne de ponts », recibiu o seu nome (a outra leva o nome de Georges Clemenceau) ;
- en 2012, na 40º promoción do IRA (Institut Régional d'Administration) ;
- unha placa sinala a localización da súa casa natal, destruída durante a segunda guerra mundial.
En Saint-Étienne, unha rúa leva o nome de « Aristide Briand et de la Paix ». Ademais, a gran sala de recepción do Concello da cidade tamén leva o seu nome.
En París o Monument à la Paix, feito por Paul Landowski en 1937, está dedicado a Aristide Briand, en Quai d'Orsay, diante do Ministerio de Asuntos exteriores.
En Hardencourt-Cocherel, unha estatua de bronce feita por Émile Oscar Guillaume (1867-1942), instalouse en 1934, preto de onde está enterrado. Unha estatua idéntica atópase en Ouistreham, onde el adoitaba pasar as vacacións.
En Estrasburgo, dende 1994, unha estación de tren leva o seu nome.
Obra
[editar | editar a fonte]- La Grève générale et la révolution, Le Havre, édition à bon marché, 1899.
- La Séparation, París, Édition Fasquelle, 2 volumes, 1908-1911.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Acte de naissance d'Aristide Pierre Henri Briand : 1er canton de Nantes, n° 134, vue 24 Arquivos municipais de Nantes Arquivado 04 de setembro de 2011 en Wayback Machine..
- ↑ ↑ Section d’information et de coopération intellectuelle du Secrétariat de la Société des Nations, La Société des Nations, ses fins, ses moyens, son œuvre, Secrétariat de la Société des Nations, 1935, p.104
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Aristide Briand |
| Control de autoridades |
|
|---|
