Dereito mercantil
O Dereito mercantil é aquela rama do Dereito Privado que regula o conxunto de normas relativas aos comerciantes no exercicio da súa profesión, aos actos de comercio legalmente cualificados como tales e ás relacións xurídicas derivadas da realización destes actos.[1]
Diferenciación co Dereito civil
[editar | editar a fonte]Para poder facer unha distinción entre Dereito civil e Dereito mercantil, pódese facer unha diferenciación relativa ás obrigacións e contratos. No Dereito español existen numerosas obrigacións e contratos que contan cunha dobre regulación civil e mercantil. Para diferencialas podemos atender a dous criterios:
- Criterio subxectivo, segundo o cal será mercantil calquera obrigación ou contrato que conte coa simple presenza dun empresario.
- Criterio obxectivo, segundo o cal un contrato será mercantil ou civil atendendo a súa natureza.
No Dereito español optouse polo segundo criterio.
O artigo 2 do Código de Comercio de 1885 limita a materia mercantil aos actos de comercio.[2] Porén, non se queda aquí e no se queda aquí e vai máis aló utilizando dous criterios suplementarios como o da inclusión e o da analoxía. O primeiro deles aparece no propio artigo 2 e di que será mercantil todo aquel contrato que estea incluído no Código de Comercio. O segundo criterio determina que aqueles contratos ou obrigacións que reúnan as características similares ás dun contrato regulado polo Código de Comercio, podería ser tamén considerado como mercantil.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Notarios y Registradores" (en castelán). Consultado o 10 de marzo de 2016.
- ↑ 2,0 2,1 "Código de Comercio" (en castelán). Consultado o 10 de marzo de 2016.