Ditíscidos
| Ditíscidos | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Sandracottus vivindo nunha poza rochosa en Thiruvannamalai, India | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Os ditíscidos (Dytiscidae), do grego δυτικός, dytikos, 'que pode mergullarse', son uha familia de escaravellos acuáticos mergulladores predadores. Aparecen en practicamente calquera hábitat de auga doce do mundo, pero unhas poucas especies viven entre as follas caídas.[1] Os adultos adoitan ter unha lonxitude entre 1 e 2,5 cm, aínda que hai moita variación entre especies. A especie europea Dytiscus latissimus e a brasileira Megadytes ducalis son as de maior tamaño, e chegan aos 4,5 cm e 4,75 cm, respectivamente.[1][2] Os menores son probablemente os da especie australiana Limbodessus atypicali, de augas subterráneas, que só mide uns 0,9 mm.[1] A maioría son marróns escuros, anegrados ou de cor oliva escura con zonas douradas nalgunhas subfamilias. Teñen mandíbulas curtas pero afiadas. Inmediatamente despois de morderen, segregan encimas dixestivos.[3] A familia comprende algo máis de 4 000 especies descritas en numerosos xéneros.[4]
Larvas e desenvolvemento
[editar | editar a fonte]
Cando aínda están en forma larvaria, o tamaño destes escaravellos varía de 1 a 5 cm. Os corpos larvarios teñen forma de lúa crecente, cunha longa cola e están cubertos de pelos finos. Ao longo do tórax sobresaen seis patas, tamén peludas. A cabeza é plana e cadrada, cun par de pinzas longas e grandes. Cando cazan, cólganse de plantas ou cachos de madeira do fondo, e permanecen totalmente inmóbiles ata que unha presa pasa polas proximidades, e entón bótanse a ela, atrápana e coas patas anteriores e mórdena coas pinzas. As súas presas adoitan ser cágados e larvas dos dípteros Chaoborus, entre outras pequenas criaturas acuáticas.
A medida que a larva madura, repta desde a auga coas súas robustas patas, e entérrase no barro para realizar a pupación. Despois dunha semana ou, nalgunhas especies algo máis, emerxe do barro como adulto.
Comestibilidade
[editar | editar a fonte]Os ditíscidos adultos, en particular os do xénero Cybister, son comestibles. Atopáronse restos de C. explanatus en coprólitos humanos prehistóricos nunha cova de Nevada, probablemente recollidos no lago Humboldt Sink.[5] En México, C. explanatus cómese asado e salgado acompañando os tacos. No Xapón, C. japonicus foi utilizado como alimento en certas rexións, como a prefectura de Nagano. Na provincia chinesa de Guangdong, esta última especie, xunto con C. bengalensis, C. guerini, C. limbatus, C. sugillatus, C. tripunctatus e probablemente tamén o máis coñecido Dytiscus marginalis, críanse para o consumo humano, aínda que como son complicados de criar debido aos seus hábitos carnívoros e teñen un gusto bastante insípido (pero parece que non malo) e pouca carne, esta actividade está diminuíndo. Tamén se comen Dytiscidae en Taiwán, Tailandia e Nova Guinea.[6]
Como son animais grandes e lentos en terra e os adultos non son especialmente feroces, tamén os comen con gusto os paxaros de medio tamaño, mamíferos e outros predadores máis grandes. As larvas normalmente corren menos perigo debido á súa camuflaxe e capacidade de escapar emitindo un chorro de auga a presión; poden ser bastante difíciles de capturar e poden converterse nos superpredadores de pequenas pozas ou lagoas.
Importancia cultural e etnobioloxía
[editar | editar a fonte]Os escaravellos acuáticos desempeñan un papel importante na historia da creación dos cherokee. Segundo a narración, despois de non encontrar ningún sitio para descansar no "caos líquido" o escaravello trouxo lama branda do fondo. Esta lama estendeuse despois formando todas as terras do mundo.[5]
Os ditíscidos adultos, xunto cos xirínidos, recóllenos as rapazas en zonas de África oriental, onde se cre que inducir a que os escaravellos mordan as mamilas estimula o crecemento dos peitos.[5]
Sistemática
[editar | editar a fonte]A seguinte secuencia taxonómica indica as subfamilias e os seus xéneros asociados.[7]
Subfamilia Agabinae Thomson, 1867
- Agabus Leach, 1817
- Agametrus Sharp, 1882
- Andonectes Guéorguiev, 1971
- Hydronebrius Jakovlev, 1897
- Hydrotrupes Sharp, 1882
- Ilybiosoma Crotch, 1873
- Ilybius Erichson, 1832
- Leuronectes Sharp, 1882
- Platambus Thomson, 1859
- Platynectes Régimbart, 1879
Subfamilia Colymbetinae Erichson, 1837
- Anisomeria Brinck, 1943
- Senilites Brinck, 1948
- Carabdytes Balke, Hendrich & Wewalka, 1992
- Bunites Spangler, 1972
- Colymbetes Clairville, 1806
- Hoperius Fall, 1927
- Meladema Laporte, 1835
- Melanodytes Seidlitz, 1887
- Neoscutopterus J.Balfour-Browne, 1943
- Rhantus Dejean, 1833
- Rugosus García, 2001
Subfamilia Copelatinae Branden, 1885
- Agaporomorphus Zimmermann, 1921
- Aglymbus Sharp, 1882
- Capelatus Turner & Bilton, 2015
- Copelatus Erichson, 1832
- Lacconectus Motschulsky, 1855
- Liopterus Dejean, 1833
- Papuadytes Balke, 1998
Subfamilia Coptotominae Branden, 1885
- Coptotomus Say, 1830
Subfamilia Dytiscinae Leach, 1815
- Acilius Leach, 1817
- Aethionectes Sharp, 1882
- Austrodytes Watts, 1978
- Cybister Curtis, 1827
- Dytiscus Linnaeus, 1758
- Eretes Laporte, 1833
- Graphoderus Dejean, 1833
- Hydaticus Leach, 1817
- Hyderodes Hope, 1838
- Megadytes Sharp, 1882
- Miodytiscus Wickham, 1911
- Notaticus Zimmermann, 1928
- Onychohydrus Schaum & White, 1847
- Prodaticus Sharp, 1882
- Regimbartina Chatanay, 1911
- Rhantaticus Sharp, 1882
- Sandracottus Sharp, 1882
- Spencerhydrus Sharp, 1882
- Sternhydrus Brinck, 1945
- Thermonectus Dejean, 1833
- Tikoloshanes Omer-Cooper, 1956
Subfamilia Hydrodytinae K.B.Miller, 2001
- Hydrodytes K.B.Miller, 2001
- Microhydrodytes K.B.Miller, 2002
Subfamilia Hydroporinae Aubé, 1836
- Africodytes Biström, 1988
- Agnoshydrus Biström, Nilsson & Wewalka, 1997
- Allodessus Guignot, 1953
- Allopachria Zimmermann, 1924
- Amarodytes Régimbart, 1900
- Andex Sharp, 1882
- Anginopachria Wewalka, Balke & Hendrich, 2001
- Anodocheilus Babington, 1841
- Antiporus Sharp, 1882
- Barretthydrus Lea, 1927
- Bidessodes Régimbart, 1900
- Bidessonotus Régimbart, 1895
- Bidessus Sharp, 1882
- Borneodessus Balke, Hendrich, Mazzoldi & Biström, 2002
- Brachyvatus Zimmermann, 1919
- Calicovatellus K.B.Miller & Lubkin, 2001
- Canthyporus Zimmermann, 1919
- Carabhydrus Watts, 1978
- Celina Aubé, 1837
- Chostonectes Sharp, 1882
- Clypeodytes Régimbart, 1894
- Coelhydrus Sharp, 1882
- Comaldessus Spangler & Barr, 1995
- Crinodessus K.B.Miller, 1997
- Darwinhydrus Sharp, 1882
- Deronectes Sharp, 1882
- Derovatellus Sharp, 1882
- Desmopachria Babington, 1841
- Dimitshydrus Uéno, 1996
- Geodessus Brancucci, 1979
- Gibbidessus Watts, 1978
- Glareadessus Wewalka & Biström, 1998
- Graptodytes Seidlitz, 1887
- Haideoporus Young & Longley, 1976
- Hemibidessus Zimmermann, 1921
- Heroceras Guignot, 1950
- Herophydrus Sharp, 1882
- Heterhydrus Fairmaire, 1869
- Heterosternuta Strand, 1935
- Hovahydrus Biström, 1982
- Huxelhydrus Sharp, 1882
- Hydrocolus Roughley & Larson, 2000
- Hydrodessus J.Balfour-Browne, 1953
- Hydroglyphus Motschulsky, 1853
- Hydropeplus Sharp, 1882
- Hydroporus Clairville, 1806
- Hydrovatus Motschulsky, 1853
- Hygrotus Stephens, 1828
- Hyphoporus Sharp, 1882
- Hyphovatus Wewalka & Biström, 1994
- Hyphydrus Illiger, 1802
- Hypodessus Guignot, 1939
- Iberoporus Castro & Delgado, 2001
- Kintingka Watts & Humphreys, 1999
- Kuschelydrus Ordish, 1976
- Laccornellus Roughley & Wolfe, 1987
- Laccornis Gozis, 1914
- Leiodytes Guignot, 1936
- Limbodessus Guignot, 1939
- Liodessus Guignot, 1939
- Lioporeus Guignot, 1950
- Megaporus Brinck, 1943
- Metaporus Guignot, 1945
- Methles Sharp, 1882
- Microdessus Young, 1967
- Microdytes J.Balfour-Browne, 1946
- Morimotoa Uéno, 1957
- Nebrioporus Régimbart, 1906
- Necterosoma W.J. Macleay, 1871
- Neobidessus Young, 1967
- Neoclypeodytes Young, 1967
- Neoporus Guignot, 1931
- Nirripirti Watts & Humphreys, 2001
- Oreodytes Seidlitz, 1887
- Pachydrus Sharp, 1882
- Pachynectes Régimbart, 1903
- Papuadessus Balke, 2001
- Paroster Sharp, 1882
- Peschetius Guignot, 1942
- Phreatodessus Ordish, 1976
- Platydytes Biström, 1988
- Porhydrus Guignot, 1945
- Primospes Sharp, 1882
- Procoelambus Théobald, 1937
- Pseuduvarus Biström, 1988
- Pteroporus Guignot, 1933
- Queda Sharp, 1882
- Rhithrodytes Bameul, 1989
- Sanfilippodytes Franciscolo, 1979
- Scarodytes Gozis, 1914
- Schistomerus Palmer, 1957
- Sekaliporus Watts, 1997
- Sharphydrus Omer-Cooper, 1958
- Siamoporus Spangler, 1996
- Siettitia Abeille de Perrin, 1904
- Sinodytes Spangler, 1996
- Sternopriscus Sharp, 1882
- Stictonectes Brinck, 1943
- Stictotarsus Zimmermann, 1919
- Stygoporus Larson & LaBonte, 1994
- Suphrodytes Gozis, 1914
- Tepuidessus Spangler, 1981
- Terradessus Watts, 1982
- Tiporus Watts, 1985
- Trichonectes Guignot, 1941
- Trogloguignotus Sanfilippo, 1958
- Tyndallhydrus Sharp, 1882
- Typhlodessus Brancucci, 1985
- Uvarus Guignot, 1939
- Vatellus Aubé, 1837
- Yola Gozis, 1886
- Yolina Guignot, 1936
Subfamilia Laccophilinae Gistel, 1856
- Agabetes Crotch, 1873
- Africophilus Guignot, 1948
- Australphilus Watts, 1978
- Japanolaccophilus Satô, 1972
- Laccodytes Régimbart, 1895
- Laccophilus Leach, 1815
- Laccoporus J.Balfour-Browne, 1939
- Laccosternus Brancucci, 1983
- Napodytes Steiner, 1981
- Neptosternus Sharp, 1882
- Philaccolilus Guignot, 1937
- Philaccolus Guignot, 1937
- Philodytes J.Balfour-Browne, 1939
Subfamilia Lancetinae Branden, 1885
- Lancetes Sharp, 1882
Subfamilia Matinae Branden, 1885
- Allomatus Mouchamps, 1964
- Batrachomatus Clark, 1863
- Matus Aubé, 1836
Subfamilia Incertae sedis
- Cretodytes Ponomarenko, 1977
- Palaeodytes Ponomarenko, 1987
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 G.N. Foster; D.T. Bilton (2014). "The Conservation of Predaceous Diving Beetles: Knowns, Unknowns and Anecdotes". En D.A. Yee. Ecology, Systematics, and the Natural History of Predaceous Diving Beetles (Coleoptera: Dytiscidae). pp. 437–462. ISBN 978-94-017-9109-0.
- ↑ "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 21 de maio de 2015. Consultado o 2015-05-19.
- ↑ G.C. McGavin (2010). Insects. pp. 86–87. ISBN 978-1-4053-4997-0.
- ↑ Nilsson, A.N. (2013). "A World Catalogue of the Family Dytiscidae, or the Diving Beetles (Coleoptera, Adephaga)" (PDF). University of Umeå. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 03 de abril de 2018. Consultado o 10 April 2018.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Miller, Kelly; Bergsten, Johannes (3 October 2016). Diving Beetles of the World: Systematics and Biology of the Dytiscidae. Baltimore: Johns Hopkins University Press. p. 20.
- ↑ De Foliart (2002), Jäch (2003), CSIRO (2004)
- ↑ Dytiscidae Species List at Joel Hallan's Biology Catalog. Texas A&M University. Retrieved on 7 May 2012.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Ditíscidos |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Ditíscidos |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO) (2004): Water for a Healthy Country - Family Dytiscidae. Version of 2004-JUL-02. Consultado o 4 de agosto de 2008.
- De Foliart, Gene R. (2002): Chapter 26 - Eastern Asia: China, Japan, and other countries. In: The Human Use of Insects as a Food Resource: A Bibliographic Account in Progress.
- Jäch, Manfred A. (2003): Fried water beetles Cantonese style. American Entomologist 49(1): 34-37. PDF fulltext
- Larson, D.J., Alarie, Y., and Roughley, R.E. (2000): Predaceous Diving Beetles (Coleoptera: Dytiscidae) of the Nearctic Region, with emphasis on the fauna of Canada and Alaska. NRC Research Press, Ottawa. ISBN 978-0-660-17967-4.
