Enol
Á dereita a forma enol.
Un enol ou alquenol é un alqueno (hidrocarburo cun dobre enlace entre carbonos) que leva unido un grupo hidroxilo a un dos átomos de carbono do dobre enlace. Un alqueno que leve un hidroxilo unido en cada un dos carbonos do dobre enlace denomínase enodiol. Os anións desprotonados dos enois reciben o nome de enolatos. Unha redutona é un composto que ten unha estrutura de enodiol cun grupo carbonilo adxacente.
O dobre enlace C=C co grupo OH adxacente dálle aos enois e enodiois as súas características químicas, que fan que presenten tautomería ceto-enólica. Na tautomería ceto-enol, os enois interconvértense coas cetonas ou aldehidos.
As palabras enol e alquenol proceden de alqueno ou do prefixo en que indica dobre enlace, e da terminación ol dos alcohois, indicando o seu grupo hidroxilo.
Tautomería ceto-enólica
[editar | editar a fonte]Os enois interconvértense con compostos con grupos carbonilo que teñen un hidróxeno alfa, como cetonas e aldehidos. O composto é desprotonado nun lado e protonado noutro, á vez que se intercambia a posición dun enlace sinxelo e outro dobre. Estes cambios denomínanse tautomería ceto-enólica.
A forma enol é xeralmente inestable e cambia rapidamente á forma ceto (cetona), debido á maior electronegatividade do osíxeno, que lle permite formar enlaces máis fortes.
Tautomería en compostos multicarbonados
[editar | editar a fonte]Porén, en compostos 1,3-dicarbonil e 1,3,5-tricarbonil predominan as formas (mono-)enol. Isto débese á formación intramolecular de enlaces de hidróxeno e posiblemente a unha doada transferencia de protóns interna. [1]
Así, no equilibrio, aproximadamente o 99 % das moléculas de propanodial (OHCCH2CHO) están na forma monoenol. A porcentaxe é menor para as 1,3-aldehido cetonas e dicetonas, como a acetilacetona.
Enolatos
[editar | editar a fonte]
Cando ocorre a tautomería ceto-enol, o ceto ou o enol é desprotonado e fórmase un anión chamado enolato como intermediato da reacción. Os enolatos son xeralmente moi básicos. Nos enolatos a carga aniónica deslocalízase no osíxeno e o carbono.[2] Os enolatos son estabilizados en certo grao por esta deslocalización da carga sobre tres átomos.[3] Nas descricións clásicas do enlace, fundamentalmente na teoría do enlace de valencia, isto explicábase por un fenómeno chamado resonancia (unha explicación máis moderna dáa a teoría dos orbitais moleculares).
| Keto-enol-tautomerism | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
|
| |||
| Interconversión entre as formas ceto e enolato; desprotonación do átomo de carbono α. | Anión enolato, descrito en termos de resonancia. Á esquerda o carbanión. | Interconversión entre o enolato e o enol; protonación do enolato. | |||
Enodiois
[editar | editar a fonte]Un enodiol é un alqueno cun grupo hidroxilo unido a cada un dos carbonos do dobre enlace C=C. Os enediois son intermediatos de reacción na transformación Lobry-de Bruyn-van Ekenstein.
Redutonas
[editar | editar a fonte]Os enodiois cun grupo carbonilo adxacente ao grupo enodiol denomínanse redutonas. A estrutura enodiol estabilízase por resonancia, como resultado da tautomería co carbonilo adxacente. Por tanto, o equilibrio químico produce principalmente a forma enodiol en vez da ceto. As redutonas son axentes redutores fortes, eficaces antioxidantes e ácidos bastante fortes.[4] Exemplos de redutonas son o tartronaldehido, o ácido redúctico e o ácido ascórbico.
| Exemplos de redutonas | ||
|---|---|---|
 |
|
|
| Tartronaldehido | Ácido redúctico | Ácido ascórbico (Vitamina C) |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ W. Caminati, J.-U. Grabow (2006). "The C2v Structure of Enolic Acetylacetone". Journal of the American Chemical Society 128 (3): 854–857. PMID 16417375. doi:10.1021/ja055333g.
- ↑ Nic, M.; Jirat, J.; Kosata, B., eds. (2006–). "enolates". IUPAC Compendium of Chemical Terminology (Online ed.). doi:10.1351/goldbook.E02123. ISBN 0-9678550-9-8. Enolates.
- ↑ "Chemistry of Enolates and Enols - Acidity of alpha-hydrogens". Arquivado dende o orixinal o 07 de xaneiro de 2018. Consultado o 23 de marzo de 2012.
- ↑ Nic, M.; Jirat, J.; Kosata, B., eds. (2006–). "reductones". IUPAC Compendium of Chemical Terminology (Online ed.). doi:10.1351/goldbook.R05224. ISBN 0-9678550-9-8. Reductones.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Enols and enolates in biological reactions Arquivado 13 de marzo de 2012 en Wayback Machine.
- Enols, Enolates and Tautomerism
