Gaston Bachelard

Gaston Bachelard
	;
Biografía
Nacemento	27 de xuño de 1884 ; Bar-sur-Aube, Francia
Morte	16 de outubro de 1962 (78 anos); 9º distrito de París, Francia
Lugar de sepultura	Bar-sur-Aube
Profesor universitario Universidade de París
	1940 – 1955 ; ← Abel Rey – Georges Canguilhem →
Datos persoais
Educación	Facultade de Artes de París - doutoramento (–1927)
Director de tese	Léon Brunschvicg e Abel Rey
Actividade
Campo de traballo	Filosofía da ciencia e estética
Ocupación	filósofo, employee of a public institution (en) , matemático, físico, profesor universitario, poeta, escritor, teórico literario
Empregador	Facultade de Artes de París ; Universidade Harvard ; Postes, télégraphes et téléphones (en)
Membro de	Académie des Sciences Morales et Politiques (pt) ; International Academy of the History of Science (pt)
Movemento	Epistemologia histórica (pt)
Profesores	Abel Rey
Alumnos	Cornelius Castoriadis e Michel Adam (pt)
Influencias	Friedrich Nietzsche, Albert Einstein e Carl Gustav Jung
Carreira militar
Rango militar	second lieutenant (en)
Conflito	Primeira guerra mundial
Obra
	Obras destacables (1937) L'expérience de l'espace dans la physique contemporaine (en) ; (1938) The Psychoanalysis of Fire (en) ; (1938) La Formation de l'esprit scientifique; (1942) L'Eau et les Rêves ;
Doutorando	René Taton e Maurice Daumas (pt)
Familia
Fillos	Suzanne Bachelard
Premios
	(1961) Grand prix national des Lettres (en) ; (1960) comandante da Lexión de Honra; Q125463935 ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Q121358730 ; Pedagogues and Psychologists of the World (en) ,

Gaston Bachelard, nado en Bar-sur-Aube o 27 de xuño de 1884 e finado en París o 16 de outubro de 1962, foi un filósofo da ciencia e da poesía francés.

Traxectoria

Bachelard traballou en correos en París antes de estudar física e interesarse pola filosofía. Entre 1930 e 1940 foi profesor en Dijon.

Os estudos de Bachelard na historia e filosofía da ciencia como Le nouvel esprit scientifique e La formation de l'esprit scientifique baseáronse na súa visión da epistemoloxía histórica como unha clase de psicanálise da mente científica. Opúxose ao positivismo e ao neokantismo cun racionalismo no senso cartesiano, a ciencia constrúese contra a evidencia, contra as ilusión do coñecemento inmediato, é nese senso que fala dunha filosofía do non.