Huberto de Toscana
Huberto ou Humberto (Uberto) era fillo bastardo do rei Hugo de Italia (Hugo de Arle ou Hugo da Provenza) coa súa amancebada Wandelmoda. Sobre o 936 o seu pai deulle o marquesado ou margraviato de Toscana en lugar do seu tío Bosón. O 941 nomeouno conde palatino e o 943 duque de Spoleto e margrave de Camerino, expulsando ao duque Sarlione, condenado polo asasinato do seu antecesor Anscar de Ivrea. Así gobernou toda a Italia central e converteuse no señor feudal máis poderoso do rei Berengario II de Italia.
Huberto aliado ao Papa Xoán XII convidou a Odón o Grande rei de Xermania a baixar a Italia e derrubar a Berengario II.
En 946 o ducado de Spoleto e marquesado de Camerino serían dados a Bonifacio II. En Toscana foi margrave ata o 13 de febreiro do 962, en que acadou o goberno de devandito feudo o seu fillo Hugo o Grande.
Morreu segundo uns o 15 de setembro de 967 e segundo outros en marzo de 970.
Casou con Xila, filla de Bonifacio I de Spoleto coa que tivo a Hugo o Grande, margrave de Toscana, Gualdrada, esposa de Pedro IV Candiano dux de Venecia, e Xila a moza, filla de Tedaldo, conde de Canossa.
