Hugo o Grande (robertiano)

Hugo o Grande
	;
Nome orixinal	(fr) Hugues le Grand
Biografía
Nacemento	c. 898 ; París, Francia
Morte	16 de xuño de 956 (57/58 anos); Dourdan, Francia
Causa da morte	peste
Lugar de sepultura	Basílica de Saint-Denis
Outro
Título	Duque dos francos (pt) ; Markgraf of Neustria (en) ; Count of Auxerre (en)
Familia	Dinastia robertina (pt)
Cónxuxe	Edviges da Saxônia ; Eadhild ; Rohaut of Maine
Fillos	Erberto d'Auxerre, fillo ilexítimo; () Edviges da Saxônia; Beatriz de França; () Edviges da Saxônia; Hugo I de Francia; () Edviges da Saxônia; Emma of Paris; () Edviges da Saxônia; Otto, Duke of Burgundy; () Edviges da Saxônia; Henrique I de Borgoña; () Edviges da Saxônia
Pais	Roberto I de Francia e Béatrice de Vermandois
Irmáns	Emma da França; Adela da França
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Encyclopædia Britannica

Hugo o Grande^[1], chamado ás veces Hugo o Branco por mor da súa cor pálida, nado en Fontaines-en-Sologne en torno ao 898 e finado o 16 de xuño de 956 en Dourdan, foi conde de París, marqués de Neustria de 923 a 956, despois duque dos francos desde 936 e conde de Auxerre desde 954 ata a súa morte. Foi o pai de Hugo Capeto.

Traxectoria

Fillo de Roberto I, rei de Francia Occidental, e Beatriz de Vermandois, descendente en sexta grao pola súa nai de Carlomagno, Hugo o Grande, era unha figura poderosa no reino de Francia Occidental na orixe do establecemento da dinastía Capeto.

Na Batalla de Soissons (923)^[2] morreu seu pai, Roberto, pero foi derrotado Carlos III. Despois subiu ao trono Raúl I de Francia, casado con Emma de Francia, filla de Roberto e irmá de Hugo o Grande.

Despois da súa morte sen descendencia, en xaneiro de 936, do seu cuñado, o rei Raúl I, Hugo o Grande decidiu non solicitar a coroa de Francia occidental, que quedaba con todo ao seu alcance, na medida en que supoñía tanto para Neustria como para Francia, un potencial que o situaba por encima de todos os outros grandes do reino ("une puissance qui l'emportait sur tout autre grand")^[3].

Pero Hugo preferiu chamar ao trono ao fillo novo de Carlos III o Simple, Lois IV de ultramar, que marchara coa súa nai no momento do exilio en Inglaterra. Esperaba gobernar no lugar do seu sobriño pola alianza familiar que os unía (casara en 926 coa irmá de Óxiva, a nai de Lois IV). A partir dese momento era o seu deber de rexente, pero ademais tiña un poder maior que se o obtivese co ascenso directo ao trono, evitando así inquietar a unha parte da nobreza. Por outra banda, isto permitíalle opoñerse ás ambicións do seu outro cuñado Heriberto II de Vermandois na loita pola hexemonía na Francia occidental. O domingo 19 de xuño de 936, Lois IV foi coroado e consagrado rei por Artaldo, o arcebispo de Reims. A cerimonia de consagración tivo lugar na igrexa da abadía de Saint-Vincent de Laon, a súa cidade natal e feudo da súa familia carolinxia.

Un mes despois, o 25 de xullo de 936, Lois IV deulle a Hugo os medios para manifestar ao reino a súa preeminencia sobre os outros príncipes do reino, outorgándolle o título de dux Francorum, duque dos francos. A importancia deste título foi explicitada o 26 de decembro do mesmo ano por un documento no que Lois IV salientaba que facía de Hugo "en todos os nosos reinos, o segundo despois de nós"^[3]. asimilado a un « vicerrei" de posición equivalente ao mordomo de palacio baixo os últimos merovinxios^[4]. Os diplomas de xullo, que afirmaban que era abade laico de Saint-Germain de Auxerre e amo de Autun, dous elementos fundamentais do principado borgoñón, xa acentuaran o seu poder, discutindo a lexitimidade de Hugo o Negro para se proclamar príncipe dunha Borgoña que pensara haber herdado do seu irmán o rei Raúl.

Non obstante, a preponderancia de Hugo o Grande acaba por exasperar ao novo rei que, intentando emanciparse, tomou as armas para combatelo. Hugo aliouse con Heriberto II de Vermandois e Guillerme Espada Longa, duque de Normandía^[4]. En 940, Lois IV foi derrotado preto de Reims e, en 945, capturado polos normandos e entregado a Hugo, que o encomendou a Teobaldo I de Blois. Hugo liberouno baixo a presión do emperador Otón I, pero obtivo a cidade de Laon a cambio.

En 946, arranxou a sucesión de Heriberto II de Vermandois entre os seus fillos, que eran os seus sobriños, e debilitou así o poder da liñaxe. Durante un sínodo en Ingelheim en 948, o terceiro da serie despois dos de Verdun e Mousson, dedicados esencialmente a regular a cuestión da sede episcopal de Reims, Lois IV logrou excomungar a Hugo o Grande.

Dispoñendo xa da soberanía de Borgoña, que Lois IV de Francia lle concedera en 943^[5], obtivo a confirmación do seu título de "duque dos francos"^[4] así como a Aquitania (cuxa tutela asegurou dende o 954 ata a súa morte en 956) a cambio de que despois da morte de Lois IV consentise a subida ao trono do fillo do rei, Lotario I.

Matrimonios e descendencia

De Raingarda, a súa concubina, tivo a Heriberto de Auxerre († 996 ) que foi bispo de Auxerre .

Casou tres veces:

O primeiro matrimonio foi cunha filla de Roger do Maine, cara ao 914.
Despois ao 926 con Eadilda de Wessex (ou Edit), filla de Eduardo o Vello.
Finalmente con Edwiga de Saxonia ( 922 - 965, filla de Henrique I de Alemaña) cara a 937, da que tivo a:
- Beatriz, casada con Federico I, conde de Bar e duque da alta Lotarinxia.
- Hugo Capeto, rei dos francos no 987, tronco da dinastía Capeta.
- Emma, casada con Ricardo I, duque de Normandía .
- Otón, duque de Borgoña.
- Otón Henrique, duque de Borgoña.

Morte de Hugo

Hugo o Grande morreu no "XVI das calendas de xullo do 956", é dicir o 16 de xuño de 956, no castelo de Dourdan^[6]. A súa tumba está na basílica de Saint-Denis, na necrópole dos reis de Francia.

Ligazón xenealóxica entre carolinxios e capetos

Hadrián
conde

Hildegarda

Carlomagno
(† 814)
emperador

Pipino de Italia
(777 † 810)
rei de Italia

Lois o Piadoso
(† 840)
emperador

Roberto III
conde de Hesbaye

Waldrada

Bernaldo de Italia
(797 † 818)
rei de Italia

Eberardo
marqués de Friúl

Xisela

Carlos o Calvo
(823 † 877)
rei de Francia

Pipino
(† despois de 850)
conde

Inxeltruda

Henrique
(† 886)
marqués de Neustria

Lois II o Tatexo
(846 † 879)
rei de Francia

Roberto o Forte
(† 866)
marqués de Neustria

Heriberto I
(† 900/907)
conde de Vermandois

Otón
(† 912)
duque de Saxonia

Hedwiga

Roberto I
(860 † 923)
rei de Francia

Beatriz

Henrique I
(876 † 936)
rei de Alemaña

Carlos III o Simple
(879 † 929)
rei de Francia

Hugo o Grande
(† 956)
duque dos Francos

Edwiga
(† 965)

Otón I
(912 † 973)
emperador

Xerberga
(† 969)

Lois IV de Ultramar
(† 954)
rei de Francia

Hugo Capeto
(† 996)
rei de Francia

Otón II
(955 † 983)
emperador

Lotario
(† 986)
rei de Francia

Lois V
(† 987)
rei de Francia

Notas

↑ Xenealoxía de Hugo o Grande. Arquivado 08 de novembro de 2019 en Wayback Machine. (en inglés)
↑ Raoul ou Rodolphe de Bourgogne devenu roi de France l'an 923 (en francés). Dupont. 1823.
↑ ^3,0 ^3,1 Olivier Guillot, Albert Rigaudière, Yves Sassier 'Pouvoirs et institutions dans la France médiévale, tome I : Des origines à l'époque féodale, Armand Colin, 2003, pàg. 170
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Christian Bonnet, Christine Descatoire Les Carolingiens, 741-987, Armand Colin, 2001, pàg. 214
↑ Páxina 628 na Histoire générale du Moyen Âge de Ovide Chrysanthe Desmichels (1831)
↑ Joseph Guyot Chronique d'une ancienne ville royale, Dourdan capitale du Hurepoix, París, Auguste Aubry 1869, páx. 13

[1] Xenealoxía de Hugo o Grande. Arquivado 08 de novembro de 2019 en Wayback Machine. (en inglés)

[2] Raoul ou Rodolphe de Bourgogne devenu roi de France l'an 923 (en francés). Dupont. 1823.

[Guillot-&-al_170-3] 3,0 ^3,1 Olivier Guillot, Albert Rigaudière, Yves Sassier 'Pouvoirs et institutions dans la France médiévale, tome I : Des origines à l'époque féodale, Armand Colin, 2003, pàg. 170

[Bonnet-Descatoire_214-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Christian Bonnet, Christine Descatoire Les Carolingiens, 741-987, Armand Colin, 2001, pàg. 214

[5] Páxina 628 na Histoire générale du Moyen Âge de Ovide Chrysanthe Desmichels (1831)

[6] Joseph Guyot Chronique d'une ancienne ville royale, Dourdan capitale du Hurepoix, París, Auguste Aubry 1869, páx. 13

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]