João de Sousa Carvalho
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de febreiro de 1745  Estremoz, Portugal |
| Morte | 1799 (53/54 anos) Alentexo, Portugal |
| Actividade | |
| Ocupación | compositor, profesor de música |
| Xénero artístico | Ópera, música clásica e liturgical music (en)  |
| Movemento | Música barroca |
| Instrumento | Órgano |
| Descrito pola fonte | Brief Biographical Dictionary of Foreign Composers (en) , (p.91),  |
    | |
João de Sousa Carvalho, nado o 22 de febreiro de 1745 en Estremoz (Portugal) e finado no Alentexo contra o 1798, foi un compositor e profesor portugués.
Vida
[editar | editar a fonte]João de Sousa Carvalho naceu en Estremoz en 1745, fillo de Paulo de Carvalho e de Ana Maria Angélica. Dende o 28 de outubro de 1753 estudou en Vila Viçosa, no colexio dos Santos Reis Magos, e a partir de 1761 no Conservatorio di S. Onofrio de Nápoles con Carlo Cotumacci. En 1766 a súa obra La Nitteti (con libreto de Pietro Metastasio) foi interpretada en Roma. En 1767 volveu a Portugal, e o 22 de novembro dese mesmo ano adheriuse á Irmandade de Sta. Cecília en Lisboa, foi nomeado profesor de contrapunto do Seminario da Patriarcal, onde máis tarde exerceu como mestre entre 1769 e 1773, e mestre de capela entre 1773 e 1798. Entre os seus alumnos destacaron António Leal Moreira, João José Baldi, e o célebre compositor de ópera Marcos Portugal. En 1778 converteuse en profesor de música da familia real portuguesa substituíndo a Davide Perez no cargo. Ao finalizar o seu servizo, retirouse nunha propiedade que tiña no Alentexo, onde morreu contra o ano 1798.
Carvalho foi o compositor máis importante da súa xeración e un dos máis importantes na historia da música do seu país. A súa numerosa obra sacra foi escrita no estilo de Niccolò Jommelli. A súa ópera seria, e as súas serenatas, foron realizadas nos pazos reais de Ajuda e de Queluz.
Obra
[editar | editar a fonte]- L’amore industrioso, 1769 (revived 1943, 1967)
- Eumene (dramma serio per musica), 1773
- L’Angelica (serenata), 1778
- Perseo (serenata), 1779
- Testoride argonauta (dramma), 1780 (revived 1987)
- Seleuco, re di Siria (dramma), 1781
- Everardo II, re di Lituania (dramma), 1782
- Penelope nella partenza da Sparta (dramma per musica), 1782
- L’Endimione (dramma per musica), 1783
- Tomiri (dramma per musica), 1783
- Adrasto, re degli Argivi (dramma per musica), 1784
- Nettuno ed Egle (favola pastorale), 1785
- Alcione (dramma per musica), 1787
- Numa Pompilio II, re dei romani (serenata), 1789
- Te Deum, 1769, 1789, 1792
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Robert Stevenson/Manuel Carlos de Brito: Carvalho, João de Sousa, Grove Music Online ed. L. Macy, http://www.grovemusic.comArquivado 16 de maio de 2008 en Wayback Machine.
- Manuel Carlos de Brito: Opera in Portugal in the Eighteenth Century (Cambridge, 1989)
