Joseph Pitton de Tournefort

Joseph Pitton de Tournefort
	;
Biografía
Nacemento	5 de xuño de 1656 ; Aix-en-Provence, Francia
Morte	28 de decembro de 1708 (52 anos); París, Francia
Educación	Facultade de Medicina de Montpellier ; Universidade de París
Actividade
Campo de traballo	Botánica
Ocupación	botánico, micólogo, catedrático, pteridólogo, médico
Empregador	Collège de France (pt) , catedrático (1706–1708)
Membro de	Academia francesa das ciencias (1691–)
Profesores	Pierre Magnol e Guy-Crescent Fragon (en)
Alumnos	Antoine de Jussieu, Michel Louis Reneaume e Sébastien Vaillant
Obra
	Obras destacables flora ;
Abreviación dun autor en botánica	Tourn.
Familia
Parentes	Scholastique Pitton
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Biblioteca dixital BEIC; Obálky knih,

Joseph Pitton de Tournefort, nado en Aix-en-Provence o 5 de xuño de 1656 e finado en París 28 de decembro de 1708) foi un botánico francés, destacado como o primeiro en facer unha distinción clara de xénero para as plantas.

Traxectoria

Tournefort naceu e estudou no seu convento xesuíta. Nun principio intentara entrar na Igrexa, pero coa morte do seu pai puido optar polo seu interese na botánica. Despois de dous anos de colectas, estudou medicina en Montpellier, pero foi un destacado botánico do Jardin des Plantes en París desde 1683.

Durante eses anos viaxou por Europa, especialmente polos Pireneos, por Portugal e polo sur de España, onde recolectou intensivamente.

Entre 1700 e 1702 viaxa pola Grecia insular, visitando tamén Istambul, os bordos do Mar Negro, Armenia e Xeorxia, recolectando plantas e efectuando outros tipos de observacións. Nesta viaxe acompañouno o botánico alemán Andreas Gundesheimer (1668-1715) e o artista Claude Aubriet (1651-1743).

Mantivo contactos e intercambios con numerosos botánicos da época, entre eles co Padre Sarmiento, co que mantivo unha relación epistolar abundante.^[1]

A súa obra principal, de 1694, é Eléments de botanique, ou Méthode pour reconnaître les Plantes (a tradución latina como Institutiones rei herbariae publicose en 1700 e en 1719).

Obra

Élémens de botanique. 1694, 3 vol. con 451 táboas, na que describe unhas 7.000 especies).
Histoire des plantes qui naissent aux environs de París avec leur usage dans la médecine. 1698; 2ª ed. de Jussieu, 1725.
Institutiones rei herbariae, editio altera. 1700 (edición mellorada en latín de Élémens de botanique; 3ª ed. de Jussieu, 1719). En liña pola Biblioteca Nacional de Francia: Tomo 1,^[2] e Tomo 2^[3] Tomo 3.^[4]
Corollarium institutionum rei herbariae in quo plantae 1356 munificentia Ludovici Magni in orientalibus regionibus observatae recensentur et ad genera sua revocantur (París, imprenta real, 1703). Trátase dun suplemento en latín de "Institutiones.." que se editou postumamente en 1719.
Relation d'un voyage du Levant fait par ordre du roy (París, imprenta real, 1717, 2 vol. en 4) e (Lión, Bruyset ed., 1717, 3 vol. en 8). Obra traducida ao neerlandés en 1717, ao inglés en 1718 ( Reprint, Hildesheim, 1995-1998), ao alemán en 1776. — A 1ª ed. está en liña pola Biblioteca Nacional de Francia: Tomo 1^[5] e Tomo 2.^[6]
Relation d'un voyage du Levant. 1717, 2 vols.
Traité de la matière médicale. 1717, 2 vols.

Honras

Linneo dedicoulle o xénero de Boraginaceae-Heliotropioideae Tournefortia
Bernard Le Bovier de Fontenelle (1657-1757) pronunciou na Academia das Ciencias de Francia o seu eloxio.^[7] Figura na advertencia do libro Relation d'un voyage au Levant e dá precisas indicacións sobre a vida de Tournefort.
O 24 de agosto de 1864, a rúa Neuve-Sainte-Geneviève no 5º arrondissement de París, foi rebatizada como rúa Tournefort ^[8].

Abreviatura

A abreviatura Tourn. emprégase para indicar a Joseph Pitton de Tournefort como autoridade na descrición e clasificación científica dos vexetais. (Ver listaxe de [1] especies descritas por este autor en IPNI) Como botánico prelinneano rara vez se emprgea, ou ás veces cítase coua "T". Argemone Tourn. ex L. pódese citar como Argemone L.

Notas

↑ Debido á relación do P. Sarmiento con Tournefort, aquel adoptou a o sistema de clasificación deste e, dada a súa condición prelinneana, é moi difíil, para que non estea moi versado no sistema de Tournefort, identificar nos escritos de Sarmiento o nome científico actual das plantas galegas que rexistra e, en consecuencia, os seus nomes vernáculos.
↑ Institutiones rei herbariae tomo 1
↑ Institutiones rei herbariae tomo 2
↑ Institutines rei herbariae tomo 3 (en francés)
↑ Voyage du Levant tomo 1
↑ Voyage du Levant tomo 2 (en francés)
↑ Éloge par Fontenelle en Académie des sciences (en francés)
↑ Rue Tournefort Arquivado 05 de xuño de 2012 en Archive.is sur le site officiel de la nomenclature des rues de la Ville de Paris. (en francés)

Véxase tamén

Bibliografía

Philippe Morat, Gérard-Guy Aymonin et Jean-Claude Jolinon (2004): L’Herbier du monde. Cinq siècles d’aventures et de passions botaniques au Muséum national d’histoire naturelle. París: Muséum national d’histoire naturelle de Paris et Les Arènes/L’iconoclaste. ISBN 2-286-00727-6
Louis-Gabriel Michaud (1843): Biographie universelle ancienne et moderne (en francés), tomo 42: páxs. 41-47.

Ligazóns externas

[1] Debido á relación do P. Sarmiento con Tournefort, aquel adoptou a o sistema de clasificación deste e, dada a súa condición prelinneana, é moi difíil, para que non estea moi versado no sistema de Tournefort, identificar nos escritos de Sarmiento o nome científico actual das plantas galegas que rexistra e, en consecuencia, os seus nomes vernáculos.

[2] Institutiones rei herbariae tomo 1

[3] Institutiones rei herbariae tomo 2

[4] Institutines rei herbariae tomo 3 (en francés)

[5] Voyage du Levant tomo 1

[6] Voyage du Levant tomo 2 (en francés)

[7] Éloge par Fontenelle en Académie des sciences (en francés)

[8] Rue Tournefort Arquivado 05 de xuño de 2012 en Archive.is sur le site officiel de la nomenclature des rues de la Ville de Paris. (en francés)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]