Lingua dalecarliana
| Elfdaliano 'Övdalsk' | ||
|---|---|---|
| Outros nomes: | Dalecarliano | |
| Falado en: | Suecia | |
| Rexións: | Dalecarlia (Suecia) | |
| Total de falantes: | preto de 4.000 | |
| Familia: | Indoeuropea Xermánica Setentrional Dalecarliano Elfdaliano Elfdaliano | |
| Status oficial | ||
| Lingua oficial de: | Dalecarlia | |
| Regulado por: | Råðdjärum, älvdalska språkrådet | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | ---
| |
| Mapa | ||
 Condado de Elfdalia en Dalecarlia. | ||
| Status | ||
 | ||
O elfdaliano ou dalecarliano (övdalsk para os nativos, e älvdalsmål ou älvdalska para os suecos, literalmente, lingua dos elfdalianos). É en realidade un dialecto do conxunto de dialectos que formaban o dalecarliano antigo, unha lingua escandinava propia, da rama escandinava oriental. O dalecarliano antigo era falado no condado ou comarca de Dalecarlia (Dalarna en sueco), hoxe só se fala nos municipios arredor do lago Silia (Silja en sueco) e sobre todo no municipio de Elfdalia (Älvdalen en sueco e Ölvdaln en dalecarliano). Algúns lingüistas (suecos principalmente) considérana un dialecto do sueco, mentres que outros lingüistas escandinavos sosteñen que é unha lingua propia. Os dialectos dalecarlianos mantiveron moitas características gramaticais e fonolóxicas arcaicas, moitas das que aínda son case idénticas ás do norreno - coma por exemplo, o uso da letra eth (Ð,ð), (que chegou a usarse no sueco antigo); mantén a nasalidade das vogais; conservación dos tres xéneros; etc. A pesar de estar clasificada dentro da rama escandinava oriental, mantén certas semellanzas cos dialectos neonoruegueses de Trendelag, o trendés (trøndersk en noruegués), que son clasificados na rama escandinava oriental xunto co neonoruegués ou nynorsk.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
