Linguas malaio-polinesias

As linguas malaio-polinesias son un subgrupo de linguas da familia austronesia. Este subgrupo esténdese polas illas do Sueste asiático e o Pacífico (Polinesia), con algúns exemplos na Asia continental, e sendo un membro illado o malgaxe (Madagascar).

Principais ramos das linguas malaio-polinesias.      Borneo-Filipinas (non aparece o yami ao sueste de Taiwán)     Sonda-Célebes (non aparece o chamorro ao nordeste de Yap)     Malaio-Polinesio Central      Halmahera-Geelvink Bay     Linguas oceánicas máis occidentais

As linguas malaio-polinesias tenden á reduplicación (repetición de todo ou parte dunha palabra) para expresar o plural, como por exemplo wiki-wiki, e teñen unha entropía baixa, é dicir, os textos son bastante repetitivos en canto á frecuencia dos sons. A maioría non posúe grupos de consoantes (como [str] ou [mpl]) e ten un número de vogais pequeno, sendo cinco o máis común.

O malaio-polinesio divídese en dous, nunha póla occidental ("hesperonesio") e outra centro-oriental:

• Linguas malaio-polinesias occidentais, cuns 300 millóns de parlantes e que inclúen, entre outros, o indonesio, o malaio, o xavanés, o malagaxe, o tagalog, o ilokano, o cebuano, o maranao, o bugi.
• Linguas malaio-polinesias centrais-orientais
  • Centrais, compóñeno unhas 160 linguas que se falan principalmente en Indonesia.
  • Orientais, con aproximadamente un millón de falantes. Inclúe as linguas de Micronesia como o nauruano, o sama e o chamorro e as linguas de Polinesia como o kiribatiano, o hawaiano, o maorí, o rapanui, o samoano, o tahitiano, e tongano e o tuvalés. Todas estas linguas teñen status oficial nos seus respectivos territorios.