Lola Bech i Beltran
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de marzo de 1903  Barcelona, España |
| Morte | 1987 (83/84 anos) Tossa de Mar, España |
| Educación | Escola Superior de Belas Artes de San Jordi de Barcelona París |
| Actividade | |
| Ocupación | pintora |
Lola Bech i Beltran, nada en Barcelona o 11 de marzo de 1903 e finada en Tossa de Mar (Xirona) en 1987, foi unha pintora catalá.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Estudou na Escola de la Llotja, e conseguiu unha bolsa para ampliar a súa formación en París.[2]
A primeira exposición documentada de Bech foi en 1926 nas Galeries Laietanes de Barcelona. Desde entón participou en varias exposicións individuais e colectivas en cidades como Barcelona, Madrid ou Bilbao.[2]
Foi cofundadora en 1926 da Associació d'Art formada por estudantes da Llotja, entre eles Josep Amat i Pagès, Josep Barrenechea, Teresa Condeminas i Soler, Carmel Davalillo, Teresa Fábregas i Puig, Francesc Galofré i Suris, Lola Masalles, Manuel Rocamora, Josepa Serraviñals i Furió, Ricard Tárrega e Maurici Vallsquer.[3] Como membro da organización participou nas exposicións colectivas de 1927 (coa obra Danzarina), 1928 e 1930 nas Galeries Laietanes, e en 1933 nas Galeries Syra.[4][5]
Tamén figuraba como participante na Exposición de Primavera de 1936 celebrada no Palau de la Metal·lúrgia de Barcelona. A esta mostra, organizada pola Junta Municipal d'Exposicions d'Art, presentou o cadro Fruites.[4] [6] Despois da Guerra Civil española seguiu a expoñer en Barcelona. En 1940 presentou seis bodegóns e dezaseis paisaxes de Tossa de Mar na Sala Barcino. En 1942, 1944 e 1946 expuxo na Galería Argos, en 1951 nas Galerías Syra e en 1953 nas Galerías de Arte San Jorge.[7][8] Entre 1955 e 1958 expuxo no Salon des Indépendants de París: en febreiro de 1958 presentou vinte paisaxes de Tossa na Galerie Marcel Bernheim da cidade. No catálogo da exposición, o historiador e pintor Rafael Benet equiparouna coas pintoras francesas Berthe Morissot, Marie Laurencin, Mary Cassatt e Maria Blanchard.[7]
En 1962 as Galeries Syra dedicáronlle a exposición retrospectiva 2 épocas pintura, que recolleu case corenta obras pintadas a partir da década de 1940.[7] En 1966 participou na Exposició Nacional de Belles Arts de Barcelona no Palau Nacional, co óleo Trigo.[9] O ano seguinte fíxoo no Estudio de Arte do Club de Radio Barcelona con cinco pantallas[7] na Terraza Martini.[8] En 1969, con motivo do 25º aniversario da fundación da Associació d'Art, participou na exposición colectiva dos socios fundadores da entidade.[10] En 1971 e 1973 volveu mostrar a súa obra nas Galerías Syra. En 1977 expuxo na galería Ramon Casas, na que o Grupo Nonell lle rendeu homenaxe polos seus 50 anos de dedicación á pintura.[7][8]
Desde os anos 30 viviu e traballou en Tossa de Mar, onde morreu en 1987. Unha das rúas da localidade leva o seu nome, por ser a súa conexión con ela bastante importante. Lola Bech foi unha das persoas que impulsou a creación do Museo Municipal de Tossa de Mar en 1935, xunto cos pintores Rafael Benet, Pere Créixams e George Kars, o escultor Enric Casanovas e o arqueólogo Alberto del Castillo, entre outros.[11] Alí contactou, amais, con pintores como Mark Chagall, André Masson, Metzinger ou Georges Kars.[7] En 1953 organizou o Concurso Internacional de Pintura Velocidade de Tossa de Mar, a partir dunha proposta do arquitecto e pintor Carlo Bianchi.[12]
O 16 de xullo de 1983 a Pinacoteca Municipal de Tossa dedicoulle unha retrospectiva. A mostra incluía debuxos de cando era nena e tamén do seu traballo como deseñadora de Pertegaz ou os debuxos para os estampados de Montserrat Dalí. Nunha das dúas entrevistas realizadas por Glòria Bosch en Punt Diari (o 13 de xullo de 1983 e o 16 de agosto de 1985) explicou que Tossa tamén lle dera a oportunidade de expor en París a comezos dos anos 50. Un día, mentres pintaba na corga, achegóuselle unha francesa interesada na obra. Poucos días despois recibiu unha carta da galería Rosenthal en que lle ofrecían datas para expor.
Estilo
[editar | editar a fonte]A súa obra pode encadrarse no impresionismo decorativo, con temáticas florais e paisaxísticas. As súas obras son parte da decoración do Palacio Grimaldi de Mónaco e están expostas no Museo Nacional de Arte de Barcelona e no Museo Nacional de Arte Moderna de Madrid. Amais, forman parte das coleccións de museos de Xirona, Francia, Bélxica, Luxemburgo, Dinamarca, o Líbano e o Brasil. entre outros. En 1950, o Ministerio de Educación francés adquiriu unha paisaxe súa para o seu fondo de patrimonio artístico.[13][14] O dicionario Ràfols destaca da artista un estilo fresco cun importante uso da cor.[2]
O Museo Municipal de Tossa de Mar conta con catro cadros de Lola Bech na súa colección. O Museo de Valls (Tarragona) e o fondo de arte da Deputación de Xirona tamén conservan obras da pintora.[15][2]
Vida persoal
[editar | editar a fonte]A súa familia era propietaria da Casa Bech, no barrio barcelonés de El Carmel.[16] Casou co pintor Rafael Sarabia-Benítez i Ruiz de Esquive.[17] O seu sobriño, o compositor Francesc Taverna i Bech, dedicoulle a composición Els Verds i els Blaus del Mar (en Record a Lola Bech, pintora), dentro da obra Estampes de 1989.[18]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Lola Bech i Beltran". Enciclopèdia.cat. Consultado o 19 de setembro de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Bech Beltran, Lola". Diputació de Girona - Fons d'art (en catalán). Consultado o 19 de setembro de 2022.
- ↑ "NOTICIARIO DE ARTE - «Associáció d'Art»". La Vanguardia (en castelán) (31911) (Barcelona). 9 de xaneiro de 1969. p. 25. Consultado o 20 de setembro de 2022.
- ↑ 4,0 4,1 Repertori de catàlegs d'exposicions col·lectives d'art a Catalunya (fins a l'any 1938) (en catalán) (1ª ed.). Barcelona: Institut d'Estudis Catalans. 2002. pp. 155, 163, 188, 237 e 263. ISBN 9788472836617.
- ↑ "CRÓNICA GENERAL - EXPOSICIONES". La Vanguardia (en castelán) (19728) (Barcelona). 17 de maio de 1927. p. 23. Consultado o 20 de setembro de 2022.
- ↑ Exposició de Primavera 1936. Barcelona: Junta Municipal d’Exposicions d’Art. 1936. p. 12.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 "Catàlegs d'exposicions individuals de Lola Bech i Beltran - Museu Nacional d'Art de Catalunya". Museu Nacional d'Art de Catalunya (en catalán e castelán). Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2022. Consultado o 22 de setembro de 2022.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 "L'empremta de les dones artistes a la Barcelona de postguerra". Museu Nacional d'Art de Catalunya (en catalán). Consultado o 22 de setembro de 2022.
- ↑ Exposición Nacional de Bellas Artes. Catálogo. Barcelona: Ministerio de Educación Nacional, Dirección General de Bellas Artes. 1960. p. 80.
- ↑ "NOTICIARIO DE ARTE - «Associació d'Art»". La Vanguardia (en castelán) (31911) (Barcelona). 9 de xaneiro de 1969. p. 25. Consultado o 22 de setembro de 2022.
- ↑ "El Museu Municipal de Tossa celebra els 80 anys". Gironanoticies.com (en catalán) (Tossa de Mar). 1 de setembro de 2015. Consultado o 22 de setembro de 2022.
- ↑ "Cinc hores per fer una pintura ràpida sobre la vila de Tossa". El Punt Avui (en catalán) (Tossa de Mar). 25 de agosto de 2015. Consultado o 22 de setembro de 2022.
- ↑ "Lola Bech i Beltran". L'Enciclopèdia.cat. Barcelona: Grup Enciclopèdia Catalana.
- ↑ Junoy, Josep Maria (1977). Lola Bech (en castelán). Barcelona: Galería Ramón Casas. Arquivado dende o orixinal o 26 de setembro de 2022. Consultado o 26 de setembro de 2022.
- ↑ "Museus en Línia". Generalitat de Catalunya. Departament de Cultura i Mitjans de Comunicació (en catalán). Arquivado dende o orixinal o 26 de setembro de 2022. Consultado o 26 de setembro de 2022.
- ↑ "Rutes Horta-Guinardó". Ajuntament de Barcelona (en catalán). Arquivado dende o orixinal o 05 de xullo de 2022. Consultado o 23 de setembro de 2022.
- ↑ "Rafael Sarabia-Benítez i Ruiz de Esquive". enciclopèdia.cat (en catalán). Consultado o 23 de setembro de 2022.
- ↑ "Estampes I: III. Els Verds i els Blaus del Mar (en Record a Lola Bech, pintora)". Consultado o 23 de setembro de 2022.
