Noh

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Nó (homónimos).

Este artigo amosa escritos xaponeses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Espectáculo teatral de Noh en Itsukushima Shrine, Miyajima, Hatsukaichi, Prefectura de Hiroshima.

Nō, Nô, Nou ou Noh (xaponés: 能) é unha das formas máis importantes do drama musical clásico xaponés, executado desde o século XIV. Evolucionou doutras formas teatrais, aristocráticas e populares, incluíndo o Dengaku, Shirabyoshi e Gagaku. Un dos seus máis importantes dramaturgos foi Zeami Motokiyo. Por outra banda, deu orixe a outras formas dramáticas, como o Kabuki. O Noh é caracterizado polo seu estilo lento, dunha graza espartana, ríxida, sutil, ben como polo uso de máscaras típicas.

As pezas Noh discorren nun palco bastante despoxado, feito de hinoki liso (alcipreste xaponés). O escenario é, invariabelmente, constituído apenas polo "kagami-ita," un piñeiro pintado, no fondo do palco, mesmo que a peza se desenvolva noutros locais. Hai varias explicacións para o uso desta árbore, sendo moi común a interpretación que se refire aos rituais xintoístas, polos cales os deuses descenden á Terra por este medio. Outro aderezo inconfundíbel é a ponte estreita (a "Hashigakari"), situada á esquerda, que os principais actores utilizan para entrar en escena. É esta a orixe do Hanamichi, no Kabuki.

Véxase tamén

Bibliografía

Giroux, Sakae (1991): Zeami: Cena e Pensamento Nô. São Paulo: Perspectiva.
Greiner, Christine (2000): O Teatro Nô e o Ocidente. São Paulo: Fapesp/AnnaBlume.
Kusano, Darci (1984): O Que é o Teatro Nô. São Paulo: Brasiliense.
Pronko, L. C. (1986): Teatro: Leste Oeste. São Paulo: Perspectiva.
Suzuki, Eiko: Nô Teatro Clássico Japonês. São Paulo: Editora do Escritor.

Ligazóns externas