Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Saltar ao contido

Odilón de Baviera

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaOdilón de Baviera
Biografía
Nacementovalor descoñecido Editar o valor en Wikidata
valor descoñecido Editar o valor en Wikidata
Morte18 de xaneiro de 748 Editar o valor en Wikidata
valor descoñecido Editar o valor en Wikidata
Duque de Baviera
Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonarca Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloDuque Editar o valor en Wikidata
FamiliaDinastía Axilolfinga Editar o valor en Wikidata
CónxuxeHiltruda Editar o valor en Wikidata
FillosTassilon III de Bavière Editar o valor en Wikidata
PaiGotfrid Editar o valor en Wikidata
IrmánsTeodebaldo I
Lantfrid
Huoching Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteAllgemeine Deutsche Biographie (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Agilofing-27

Odilón, tamén coñecido como Odilo, Oatilo ou Uatilo, nado en data e lugar descoñecidos, e finado o 18 de xaneiro de 748 foi duque de Baviera, desde o ano 736 até a súa morte.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Descoñécese o parentesco preciso de Odilón, pero sábese que era descendente dos axilolfingos e que era o tío de Suanaquilda,[1] a segunda esposa de Carlos Martel, mordomo de palacio dos tres reinos de Austrasia, Neustria e Borgoña que, durante catro anos, do 737 ao 741, foi raíña dos francos, aínda que non tiña o título.

Segundo algúns, era fillo de Gotfrido (? -709) da familia dos axilolfingos. De ser así, os seus irmáns eran Lantfrido, duque de Alamanis xunto co seu outro irmán Teudebaldo, e de Huochingo e Regardo, que casou con Ildeprando, duque de Espoleto.

No 739 sucedeu a Huberto I de Baviera, como duque de Baviera.[2] No mesmo ano Odilón invitou ao futuro arcebispo de Maguncia, Bonifacio, a ir ao ducado, onde permaneceu durante moitos días para difundir o Evanxeo entre os seus súbditos. Odilón presidiu con Bonifacio a división de Baviera en 4 dioceses, nomeando os bispos de Ratisbona, Freising (Frisinga), Passau e Salzburgo, seguidos despois, no 741, por un quinto, o de Würzburg.[3]

Despois da morte do seu marido, Carlos Martel, que tivo lugar en 741, segundo o anónimo continuador do cronista Fredegario, en 742, a súa sobriña, Suanaquilda, aconsellou á súa fillastra, Hiltruda, filla do seu falecido marido, que cruzase o Rin escoltada por algúns dos seus amigos e contra o consello dos seus irmáns, Carlomán e Pipino, para coñecer ao duque de Baviera, Odilón, que a obrigou a casar con el contra a súa vontade.[4](Segundo os monxes do Ex Chronico Sigeberti, Odilón secuestrou a Hiltruda e obrigouna a casar con el).[5]

En 743 Odilón rebelouse contra a autoridade dos francos,[6] xunto co duque alamán (e quizais o seu irmán) Theodebaldo, forzando así aos seus cuñados, Carlomán e Pipino, a reunir un exército para atacar Baviera.[7] Acamparon á beira do río Lech, mentres que na beira oposta reuníronse non só bávaros senón tamén saxóns, suevos e alamáns.[6] Ao non poder cruzar o río nese punto, despois duns días, Carlomán, despois de dividir o exército en dous grupos, atravesouno pola noite, por zonas pantanosas e deshabitadas, e derrotou inesperadamente aos seus adversarios,[7][8] mentres Odilón e Teodorico, duque dos Saxóns fuxían polo río Inn.[9] Os francos fixeron moitos prisioneiros, incluído ao mensaxeiro do papa, Serxio, que convenceu aos francos para que regresasen á súa terra.[8]

No 744 Carlomán e Pipino volveron intervir en Baviera e,[10] despois de derrotalo, Carlomán fixo as paces con Odilón: Odilón aceptou ser vasalo dos francos, pero seguiu sendo duque de Baviera.[11]

En 746, Odilón, seguindo a vontade de Pipino, elixiu a Virxilio como bispo de Salzburgo.[12]

Odilón morreu o 18 de xaneiro de 748,[13] e pouco despois o seu sobriño, o fillo de Suanaquilda, Grifón, que tamén era o seu cuñado, chegou a Baviera. Grifón foi ben recibido pola súa media irmá, Hiltruda,[1] a viúva de Odilón, rexente en nome do seu fillo o novo duque, Tasilón III.[14] Grifón, aducindo razóns dinásticas (como fillo dunha princesa de Baviera, Suanaquilda) usurpou o trono de Tasilón III, un neno de 7 anos.[4] Sabendo isto, Pipino foi a Baviera[14] e capturou a Grifón,[15] e despois de reconfirmar no seu trono ducal ao seu sobriño Tasilón,[7] levou consigo ao reino dos francos a Grifón,[5] que recibiu doce condados en Neustria.[5][14]

Descendencia

[editar | editar a fonte]

Odilón e Hiltruds tiveron un fillo, Tasilón III (742-794), último duque de Baviera da Casa dos Axilolfinga, até o 787 cando, acusado de traizón por Carlomán no xuízo da asemblea de Cannstatt, foi preso e destituído.

  1. 1,0 1,1 "Monumenta Germanica Historica, tomus primus: Einhardi Annales , p. 135". Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2013. Consultado o 03 de febreiro de 2021. 
  2. Foundation for Merovingian Nobility: Odilo Arquivado 2008-02-24 en Wayback Machine.
  3. Rerum Gallicarum et Francicarum Scriptores, tomus tertius: Ex vita Sancti Bonifaci episcopi maguntini, p. 675
  4. 4,0 4,1 Fredegario, Fredegarii scholastici chronicum continuatum, Pars tertia, auctore anonymo austrasio, CX.
  5. 5,0 5,1 5,2 Rerum Gallicarum et Francicarum Scriptores, tomus tertius: Ex Chronico Sigeberti monachi, p. 348.
  6. 6,0 6,1 Annales Mettenses, p. 33
  7. 7,0 7,1 7,2 Fredegarii scholastici chronicum continuatum, Pars tertia, auctore anonymo austraso, CXII
  8. 8,0 8,1 Annales Mettenses, p. 34
  9. Rerum Gallicarum et Francicarum Scriptores, tomus tertius: Annales Francorum Ludovici Dufour, p. 704
  10. "Monumenta Germanica Historica, tomus primus: Analium Petaviarum continuatio, p, 11". Arquivado dende o orixinal o 11 de marzo de 2016. Consultado o 20 de febreiro de 2021. 
  11. "Monumenta Germanica Historica, tomus primus: Enhardi fuldensis annales, p. 345". Arquivado dende o orixinal o 04 de agosto de 2016. Consultado o 03 de febreiro de 2021. 
  12. Rerum Gallicarum et Francicarum Scriptores, tomus tertius: Ex vita S. Virgili episcopi Salzburgensis, p. 675
  13. Annales Mettenses, p. 41
  14. 14,0 14,1 14,2 Annales Mettenses, p. 42
  15. Rerum Gallicarum et Francicarum Scriptores, tomus tertius: Annales Francorum Ludovici Dufour p.705

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]
Predecesor:
Huberto I
Duque de Baviera
736748
Sucesor:
Tasilón III