Panacea (mitoloxía)

Panacea axuda o enfermo. Detalle dun gravado do médico veronés J. Gazola (1716).

Na mitoloxía grega Panacea (en grego antigo Πανάκεια Panákeia, ‘que todo o cura’), filla de Asclepio e de Epione (filla á súa vez de Helios, o Sol) e irmá de Yaso (a curadora), Hixía, Aceso e Egle, foi unha deusa menor da saúde. Axudaba xunto as súas irmás no labor do seu pai, curar e facer medicamentos coas plantas.

Tivo catro irmáns homes: Podalirio, tamén médico e un dos reis que tivo Tricca, e Macaón, o outro rei de Tricca, especialista en cirurxía (ambos participaron na Guerra de Troia, onde Macaón foi asasinado por Pentesilea, raíña das Amazonas); Telesforo, quen dedicou a súa vida a servir o seu pai; e Arato, foi un heroe grego que liberou Sición.

Dicíase que Panacea tiña unha cataplasma ou poción coa que curaba os enfermos. Isto trouxo consigo o concepto de panacea en medicamento, unha substancia para curar todas as enfermidades. O termo tamén se utiliza en sentido figurado como algo destinado a resolver por completo un problema grande con moitas facetas.

A deusa tiña un templo en Oropo.

Fontes

• Pausanias i.34.2
• Aristófanes, Pluto 702, co escolio

Bibliografía

• Smith, W., ed. (1867). «Panaceia». A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. Boston: Little, Brown & Co. iii.107. OCLC 68763679. 

Ligazóns externas

«Panakeia» en Theoi Project (en inglés).