Pioneer 2

Pioneer 2 / Able 3
Pioneer 2
Tipo	Científico
Organización	NASA, USAF
Destino actual	Reentrado na atmosfera.
Data de lanzamento	8 de novembro de 1958, 7:30 GMT
Foguete portador	Thor-Able
Sitio de lanzamento	Base espacial de Cabo Cañaveral
Obxectivo da misión	Estudo da Lúa.
Decaemento	8 de novembro de 1958
NSSDC ID	PION2
Masa	39,5 kg
Dimensións	76 cm de altura, 74 cm de diámetro
Baterías	Níquel-cadmio para a ignición dos foguetes, de prata para a cámara e de mercurio para o resto de sistemas.

Pioneer 2, denominada tamén como Able 3, foi unha sonda espacial que se intentou lanzar cara a Lúa por parte dos Estados Unidos de América.

Características

Pioneer 2 foi lanzada o 8 de novembro de 1958 mediante un foguete Thor-Able desde a base espacial de Cabo Cañaveral cara a Lúa, pero a terceira fase do foguete non chegou a acenderse e a sonda acadou unha altura máxima de 1550 km antes de volver a caer á Terra e desintegrarse na atmosfera.

A orixe da Pioneer 2, xunto coas súas irmás Pioneer 0 e Pioneer 1, está na aprobación en 1958 por parte dos Estados Unidos do primeiro plan para exploración lunar que deu lugar a cinco proxectos da Advanced Research Project Agency: tres xestionados pola USAF e dous polo Exército. O proxecto das Pioner luares foi transferido á NASA moi pouco despois da creación da axencia aeroespacial e a Pioneer 2 foi lanzada cara a Lúa tan só uns días despois da súa fundación.

A misión orixinal de Pioneer 2 era facer unha viaxe ata a Lúa e unha vez alí frear e entrar en órbita para facer medicións científicas, pero debido a que a terceira etapa do foguete portador non se acendeu acadou tan só 1550 km de altura antes de volver a caer á Terra aos 45 minutos do lanzamento. Durante o curto voo os instrumentos de a bordo realizaron algunhas medicións conseguindo facer un pouco de ciencia útil, descubrindo que na zona ecuatorial da Terra o fluxo de radiación era maior do previamente calculado e que a densidade de micrometeoritos na zona próxima á Terra e maior que no espazo máis afastado.

Nave espacial

A estrutura da nave, de fibra de vidro, tiña forma de dous conos truncados unidos pola base mediante un cilindro baixo, cun conxunto de oito pequenos foguetes e unha antena dipolo nun dos extremos e un foguete de 13,3 kN de impulso no outro extremo, baseado no mísil aire-aire Falcon. Este último foguete tiña como misión frear a sonda ao seu paso pola Lúa para entrar na súa órbita. A nave tiña pintado un patrón de bandas brancas e escuras para como control térmico pasivo e a alimentación eléctrica era proporcionada por un conxunto de baterías de níquel-cadmio para a ignición dos foguetes, de prata para a cámara e de mercurio para o resto de sistemas. As transmisións terían lugar na frecuencia de 108,06 MHz para telemetría e medicións Doppler e a recepción de ordes desde a Terra faríase na frecuencia de 115 MHz. A nave estabilizaríase mediante xiro a 1,8 revolucións por segundo. En total, a sonda tiña unha altura de 76 cm, un diámetro de 72,5 cm e un peso de 39,5 kg.

Instrumentos científicos

A nave contaba coa seguinte instrumentación científica, totalizando 15,6 kg de masa:

• Unha cámara para o rango visible que substituíu o modelo de cámara infravermella que levaban as Pioneer 0 e 1.
• Un contador de radiación.
• Un magnetómetro sinxelo.
• Un micrófono usado como detector de impactos de meteoritos.
• Resistores sensibles á temperatura para medir as condicións internas da sonda.

Véxase tamén

Outros artigos

• Thor Able