Psilocibina
A psilocibina (tamén coñecida como 4-PO-DMT o 4-fosforiloxi-N,N-dimetiltriptamina) é unha substancia química, un alcaloide alucinóxeno da familia das triptaminas que actúa sobre o sistema nervioso central. Polos seus efectos, similares aos do LSD pero de menor duración, considérase unha droga. Está presente nalgúns fungos e cogomelos, especialmente nos do xénero Psilocybe, como Psilocybe cubensis e Psilocybe semilanceata, entre outras especies. A maioría destes son coñecidos como cogomelos psicodélicos (ás veces tamén como cogomelos máxicos) e medran en Europa, América do Sur, México e Estados Unidos. Poden causar alucinacións cando se come, e tamén se descubriu que reverte o condicionamento psicolóxico, fai crecer as células cerebrais e pode curar certas afeccións do cerebro.[1] Atópase en moitos tipos de fungos e cogomelos, sobre todo nos Psilocybes. A substancia úsase como droga recreativa e é ilegal en moitos países.
A psilocibina funciona activando os receptores da serotonina, a maioría das veces no córtex prefrontal. Esta parte do cerebro afecta o estado de ánimo, a cognición e a percepción. Os alucinógenos tamén funcionan noutras rexións do cerebro que regulan as respostas de excitación e pánico.[2] Os efectos alucinóxenos da psilocibina adoitan ocorrer dentro dos 30 minutos seguintes a que unha persoa a inxira e duran entre 4 e 6 horas. Nalgúns individuos, os cambios na percepción sensorial e nos patróns de pensamento poden durar varios días.
En 2016, os investigadores de universidade Johns Hopkins Medicine informaron por primeira vez de que o tratamento con psilocibina en condicións de apoio psicolóxico aliviou significativamente a ansiedade e a depresión existenciais nas persoas.[3]
Harvard Psilocybin Project
[editar | editar a fonte]O HPP (Proxecto Psilocibina de Harvard) foi unha serie de experimentos en Psicoloxía realizados polo Dr. Timothy Leary e o Dr. Richard Alpert. A xunta fundadora do proxecto estaba formada por Timothy Leary, Aldous Huxley, David McClelland (superior de Leary e Alpert na Universidade de Harvard), Frank Barron, Ralph Metzner e dous estudantes de posgrao que traballaron nun proxecto con mescalina.
Os experimentos comezaron nalgún momento de 1960 e duraron até marzo de 1962, cando outros profesores do Centro de Investigación da Personalidade de Harvard estaban preocupados pola lexitimidade e seguridade dos experimentos nunha sesión interna. Os experimentos de Leary e Alpert foron parte do seu descubrimento persoal e da defensa dos psicodélicos. Polo tanto, o seu uso de psilocibina e outros psicodélicos variou desde o Experimental Prison Concord, aberto e academicamente sólido, no que os residentes recibían psilocibina nun esforzo por reducir a recorrencia en actividades delictivas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Kase, Aaron. "Study: Psilocybin Mushrooms Stimulate Growth Of New Brain Cells". reset.me (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 02 de xaneiro de 2022. Consultado o 2 de xaneiro de 2022.
- ↑ Davis, Kathleen (3 de outubro de 2021). "What are magic mushrooms and psilocybin?". medicalnewstoday.com (en inglés). Consultado o 2 de xaneiro de 2022.
- ↑ "John Hopkins Study on Psilocybin and the Effects on Depression & Anxiety". daytryp.org (en inglés). 25 de outubro de 2021. Arquivado dende o orixinal o 23 de novembro de 2021. Consultado o 2 de xaneiro de 2022.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Psilocibina  |
