Scout X-3M
Aparencia
Scout X-3C | |
---|---|
Función | Lanzador espacial lixeiro |
Tamaño | |
altura | 22,0 m[1] |
diámetro | 1,02 m[1] |
masa | 17.000 kg[1] |
Etapas | 4[1] |
foguetes derivados | |
Familia | Scout |
Lanzamento históricos | |
Estado | Retirado[1] |
Sitios | Base Vandenberg da Forza Aérea[1][2] |
Total de lanzamentos | 1[1][2] |
Primeira etapa – Algol 2A[1] | |
propelente | Propelente sólido[1] |
Segunda etapa – Castor 1[1] | |
altura | 5,92 m[1] |
diámetro | 0,79 m[1] |
masa baleiro | 535 kg[1] |
masa cheo | 3852 kg[1] |
impulsado por | 1[1] |
potencia máxima | 286 kN[1] |
Impulso específico | 247 s (232 s a nivel do mar)[1] |
propelente | Propelente sólido[1] |
Terceira etapa – Antares 2[1] | |
altura | 2,90 m[1] |
diámetro | 0,78 m[1] |
masa baleiro | 300 kg[1] |
masa cheo | 1400 kg[1] |
impulsado por | 1 X-259[1] |
potencia máxima | 93,094 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 293 s (no baleiro)[1] |
propelente | Propelente sólido[1] |
Cuarta etapa – MG-18[1] | |
propelente | Propelente sólido[1] |
[ editar datos en Wikidata ] |
Scout X-3M foi un foguete espacial dos Estados Unidos propulsado exclusivamente por propelente sólido. Estaba concibido como un lanzador de baixo custo e foi usado desde a Base Vandenberg da Forza Aérea unha soa vez, o 19 de decembro de 1963, para poñer en órbita o satélite P35-3, pertencente ao programa de satélites militares meteorolóxicos DMSP.[1][2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 Mark Wade (2017). "Scout X-3M" (en inglés). Consultado o 28 de maio de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Scout-X3M" (en inglés). Consultado o 28 de maio de 2017.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Scout X-3M |