Tavolara

Tavolara

(it) Tavolara
Tipo	illa
Parte de	Q15850188
Situado na entidade xeográfica	Mar Tirreno
Localización
Continente	Europa
División administrativa	Provincia de Sassari, Italia
40°54′22″N 9°42′48″L
Bañado por	Golfo di Olbia (en)
Características
Altitude	565 m
Dimensións	1 () × 6 () km
Superficie	6 km²

Tavolara é unha pequena illa italiana situada na costa norte de Sardeña, na Provincia de Sassari. Tavolara foi unha das máis pequenas repúblicas do planeta, pero agora é simplemente parte de Italia, aínda que nunca foi anexada formalmente.

Xeografía

A illa é un macizo de pedra calcaria de 5 quilómetros de longo e 1 quilómetro de ancho, con cantís escarpados excepto nos seus extremos. O seu punto máis alto está a 565 m sobre nivel do mar. Actualmente, a illa está habitada por unhas poucas familias, ten un cemiterio e un pequeno restaurante.

A pequena aldea pesqueira sarda de Porto San Paolo está directamente fronte ás súas costas, alén dun pequeno estreito. A cidade importante máis próxima é Olbia. As moi próximas illas de Molara e de Molarotto forman parte do Arquipélago de Tavolara.

A maior parte da poboación foi desprazada da illa en 1962, cando foi construída unha estación radiogoniométrica da OTAN na metade leste da illa. As antenas da estación pódense ver desde certa distancia e esa metade enteira da illa está restrinxida ao persoal militar. Tavolara é tamén fogar do VLF-transmisor ICV, que traballa en 20´27 kHz e 20´76 kHz e que se utiliza para transmitir mensaxes aos submarinos. Poden tamén ser recibidos (pero non descifrados) por PC ordinarios, cunha bobina como antena na entrada da tarxeta de son e mediante software de análise de FFT.

Flora e Fauna

Unha rara especie de Centaurea espiñenta, Centaurea horrida, é endémica só de Tavolara e algunhas outras zonas marxinais do norte de Sardeña. Na súa «Historia Natural de Sardeña» (1774), Francesco Cetti informou de que enormes ratas habitan a illa de Tavolara, pero eses exemplares probablemente correspondian á agora extinta Pica sarda (Prolagus sardus). No século XVIII, entre os sardos difundiuse a lenda de que as cabras salvaxes de Tavolara tiñan dentes de ouro. Os rabaños de cabras foron trasladados a Sardeña cando a OTAN construíu a base e xa non hai cabras na illa. A foca monxe do Mediterráneo (Monachus monachus), en perigo de extinción, tiña unha colonia de cría aquí ata 1960.

Á vez que sede dunha próspera industria da lagosta, Tavolara atrae agora aos mergulladores que veñen ver os corais, esponxas, anemones de mar, golfiños mulares (Tursiops truncatus), e ata algúns espécimes de Pinna nobilis, a rara ameixa xigante cuxas fibras de biso foron anteriormente utilizadas na fabricación de sedas mariñas para as pezas reais. A illa e as augas circundantes son parte do coto mariño de Tavolara e de Punta Coda Cavallo creado en 1997. As proteccións do medio ambiente postas no parque supuxeron restricións ao uso da área para o turismo.

Historia

Tumba Real en Tavolara

A illa era coñecida en épocas antigas como Hermea. Segundo a tradición, o Papa San Ponciano morreu en Tavolara logo da súa abdicación e exilio no 235. É probablemente esta illa a chamada illa Tolar, utilizada polas naves árabes en 848-849 como base para atacar as costas próximas.

Ao final do século XVIII, Giuseppe Bertoleoni (de suposta orixe xenovesa) chegou ás inmediaciones do Arquipélago da Maddalena, a bordo dunha pequena embarcación de recreo procedente de Xénova, en busca dunha terra onde vivir, asentáronse na illa de Spargi, e logo trasladouse máis ao sur, á pequena illa de Mortorio, pero, impulsado pola procura dunha illa máis xenerosa e hospitalari, navegou máis ao sur, alcanzado a fermosa illa deshabitada (en 1806, de Tavolara. Aquí estableceuse coa súa familia, centrándose na cría de cabras salvaxes, moi numerosas na zona e caracterizadas por unha cor dourada particular dos dentes, causada pola alimentación.

En 1836 de rei de Sardeña Carlo Alberte de Sardeña, que pasaba pola zona (nunha viaxe de caza), viu a descoñecida illa e polo tanto pediu información, aos seus mariñeiros, pero ao non obter respostas suficientes, decidiu desembarcar. Presentandose aos residentes como o rei de Sardeña, parece que Giuseppe Bertoleoni, rodeado de cabras cos dentes dourados, respondeu: "E io sono il re di Tavolara!" ("E eu son o rei de Tavolara!")..

Carlos Alberte de Sardeña quedou con el durante unha semana e, ao despedirse, agasallouno cun reloxo de ouro e, segundo Bertoleoni, recoñeceu a independencia de Tavolara, con Giuseppe Bertoleoni como o seu Rei. De feito, na prefectura de Sassari, atópase un verdadeiro pergameo, asinado polo rei, no que Giuseppe e os seus herdeiros foron feudalizados, polo tanto Tavolara non se recoñeceu como un estado soberano. Polo que o único testemuño é o verbal da familia, xa que a casa Bertoleoni non está incluída nas listas oficiais dos nobres do Reino de Italia. En consecuencia a súa nobreza non foi legalmente recoñecida no período monárquico.

Cando Giuseppe morreu na década de 1840, o seu fillo máis vello converteuse no Rei Paolo I. Tavolara non foi incluída na unificación italiana, e o rei Paolo I buscou e obtivo activamente o recoñecemento de Tavolara por parte de Italia. Durante o seu reinado, en 1868, o goberno italiano construíu un faro no extremo nordeste da illa.

Logo da morte de Paolo en 1886, e de acordo aos seus desexos, a illa converteuse nunha república, cun presidente e un consello de seis elixidos cada seis anos (consello de seises) mediante votación de todos os poboadores da illa, homes e mulleres (55 persoas). O seu terceiro presidente foi elixido en 1896.

A soberanía de Tavolara foi reconfirmada en 1903, cando Vítor Manuel III de Italia asinou un tratado de amizade coa nación.

A monarquía, con todo, foi reinstalada na primeira década do século XX. Desde entón todos os reis proceden da familia Bertoleoni, recoñecida como reis tradicionais de Tavolara polos Reis de Sardeña. Documentos que datan de 1767 afirman que Tavolara nunca fora parte do reino de Sardeña. O terceiro rei de Tavolara foi Carlo I, que morreu en 1928 e foi sucedido polo seu fillo Rei Paolo II. Paolo foise ao estranxeiro, e deixou á súa irmá, Mariangela, como rexente na súa ausencia. A raíña Mariangela morreu solteira en 1934, deixando o reino a Italia.

O seu sobriño Paolo II sempre demandou o reino sen éxito, ata a súa morte en 1962, que foi aprobada a instalación da base da OTAN e o final definitivo da soberanía de Tavolara. Con todo, tras a súa morte, outra tía súa, Maria Molinas Bertoleoni, tivo éxito e á idade de 100, en 1969, foi recoñecida como a titular máis vella de Europa nun trono.

O actual monarca Rei Tonino de Tavolara é un cidadán italiano que administra e é dono de «Dá Tonino», o único restaurante na illa. Os intereses da illa son representados nas súas relacións externas polo príncipe Ernesto-Geremia de Tavolara, natural de La Spezia, que escribiu unha historia da illa. A tumba real do rei Paolo I está no cemiterio da illa, rematada por unha coroa.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina dos arquipélagos de Tavolara e Molara