Bukojna (Malešecy)
| |||||
gmejna: | Malešecy | ||||
zagmejnowanje: | 1974 (do Barta) | ||||
wobydlerstwo: | 151 (31. decembra 2022)[1] | ||||
přestrjeń: | 6,05 km² | ||||
wysokosć: | 147 metrow n.m.hł. | ||||
51.2414.578055555556147
| |||||
póstowe čisło: | 02694 | ||||
předwólba: | 035932 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
wikidata: Bukojna (Q160856)
|
Bukojna (němsce Buchwalde) je hornjołužiska wjes při Lubaće we wuchodźe sakskeho wokrjesa Budyšin. Leži někak štyrnaće kilometrow na sewjerowuchod wot Budyšina a někak wósom kilometrow na sewjerozapad wot Wósporka we wysokosći 147 metrow nad mórskej hładźinu. Słuša wot lěta 1994 k Malešecam.
Susodne wjeski su Dubrawka we wuchodźe, Bart w juhowuchodźe, Hlina w zapadźe a Hućina w sewjerozapadźe.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Prěnje historiske naspomnjenje jako Buchinwalde je z lěta 1280[2].
Wobydlerstwo a rěč
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 299 wobydlerjow, mjez nimi 279 Serbow (93 %).[3] Arnošt Černik zwěsći w gmejnje 1956 serbski podźěl wobydlerstwa wot 64 %.[4] Ewangelscy wobydlerjo słušeja do Bartskeje wosady.
Po ludličenju w lěće 2011 bydlachu we wsy 142 wobydlerjow w přerěznej starobje wot 42,2 lět (Sakska: 46,4).[5]
Kulturne pomniki
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Škitane kulturne pomniki w Bukojnje su dwě bróžni něhdyšeho ryćerkubła a cyłkownje pjeć domskich z hródźu.
Wosobiny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Handrij Falka (1837–1917) – ludowy basnik
- Jaroměr Hendrich Imiš (1819–97) – farar, narodny a kulturny prócowar
- Jurij Ludovici (1619–73) – farar, rěčespytnik, basnik, awtor najstaršeje gramatiki hornjoserbšćiny
Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Buchwalde/Bukojna. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 317sl.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2022; podaća gmejnskeho zarjadnistwa Malešecy
- ↑ Bukojna w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 50. → wšě wjeski
- ↑ Ludwig Elle: Sprachenpolitik in der Lausitz. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1995, str. 244. [558 wobydlerjow, z nich 220 dorosćenych z aktiwnymi znajomosćemi serbšćiny, 36 z pasiwnymi, 101 serbske dźěćo abo młodostny, 201 bjez znajomosćow] → wšě wjeski
- ↑ Wuslědki ludličenja 2011 za Malešecy (pdf)