Խմբագրվում է Ռևմատոլոգիա բաժինը

== Պատմություն ==
[[Պատկեր:0510 Spondylitis ankylosans (morbus bechterew) anagoria.JPG|մինի|Անկիլոզացնող սպոնդիլոարթրիտ]]
Հոդերի ռևմատիկ բորբոքումները նկարագրել է դեռևս [[Հիպոկրատ]]ը։ 2-րդ դարում Կ․ Դալենն առաջարկել է «ռևմատիզմ» տերմինը՝ հենաշարժական ապարատի տարբեր հիվանդությունները նշելու համար։ 17-18-րդ դարերում սկսել են նկարագրել առանձին ռևմատիկ հիվանդություններ։

Թ․ Սիդենհամը առանձնացրել է ռևմատիկ բազմահոդաբորբը (պոլիարթրիտ) և խորեան, անգլիական բժիշկ Վ․ Հեբերդենը ([[1802]]) նկարագրել է [[Օստեոարթրոզ|արթրոզին]] բնորոշ հանգուցիկները՝ ձեռքերի մատների վրա և այն տարբերակել է հոդատապից (պոդագրայից)։ 19-րդ դարի 30-ական թվականներին ռևմատիզմի ժամանակակից ուսմունքի հիմնադիրներ՝ ֆրանսիացի բժիշկ Ժ․ Բույոն և ռուս թերապևտ Դ․ Սոկոլսկին (միմյանցից անկախ) կապ հաստատեցին բազմահոդաբորբի և սրտի ախտահարման միջև։

Հետագայում ռևմատիզմի ընդհանուր խմբից անջատեցին [[Ռևմատոիդ արթրիտ|ռևմատոիդ հոդաբորբը]] (ամերիկացի Ա․ Հեռոդ և ֆրանսիացի Ժ․ Շարկո), [[համակարգային կարմիր գայլախտ]]ը (հունգարացի Մ․ Կապոշի), [[կարծրամաշկություն]]ը (ֆրանսիացի Ե․ Գինտրակ) և այլ հիվանդություններ։

Ս․ Բոտկինը առաջինն է նշել ռևմատիզմի վարակական բնույթը, նկարագրել ռևմատիկ [[թոքամզաբորբ]]ը, երիկամաբորբը ([[1874]]-[[1885]])՝ նշելով հիվանդության համակարգային բնույթը։

Դ․ Զախարինն ապացուցել է ռևմատիզմի նոզոլոգիական ինքնուրույնությունը և սալիցիլատներով բուժման արդյունավետությունը ([[1899]]), Գ․ Մալկովը նշել է ստրեպտոկոկերի և ըմպանային նշիկների բորբոքումների դերը ռևմատիզմի զարգացման գործում ([[1900]])։

20-րդ դարում ամերիկացի գիտնականներ Ա․ Կոբեռնը, Ն․ Ստրաժեսկոն, Գ․ Լանգը և ուրիշներ առաջարկել են ռևմատիզմի պատճառագիտության ստրեպտոկոկային տեսությունը։

Ա․ Բոգոմոլեցը առաջ է քաշել շարակցական հյուսվածքի՝ որպես օրգանիզմի պաշտպանական ֆունկցիաներ կատարող ֆիզիոլոգիական համակարգի վերաբերյալ ուսմունքը ([[1926]]), Վ․ Տալալաևը բացահայտել է սրտի շարակցական հյուսվածքի ձևաբանական փոփոխությունների փուլերը, գերմանացի գիտնական Ֆ․ Կլինգեն փորձարարական աշխատանքներով բացահայտել է ռևմատիզմի և ռևմատիկ հիվանդությունների ալերգիական բնույթը։