1318 թվականին երկիրն ազատագրել է Եգիպտոսի մամլուքներից և նրանց միացած թուրքմեն կարամաններից։ Օշինի մահից հետո ստանձնել է նրա որդու Լևոն Ե-ի խնամակալությունը և կառավարել երկիրը։ 1321-1322 թվականներին Օշինը և իր եղբայր Կոստանդին սպարապետը համառ կռիվներ են մղել երկիրն ասպատակող մամլուքների ու թուրքմեն կարամանների դեմ։ 1323 թվականին Կահիրեում հաշտության պայմանագիր է կնքել Եգիպտոսի սուլթանության հետ, որով պարտավորվել է հակառակորդին վճարել Այաս նավահանգստի եկամուտի կեսը և տարեկան հարկագումար, խոստացել չդաշնակցել Արևմուտքի պետություններին։ Իսկ Եգիպտոսի սուլթանությունը պարտավորվել է վերականգնել Կիլիկյան Հայաստանի ավերված բերդերն ու ամրոցները։
1329 թվականին չափահաս դարձած Լևոն Ե-ի հրամանով Օշինը, Ալիս թագուհին և Կոստանդին սպարապետը արքունի բերդերը յուրացնելու մեղադրանքով սպանվում են։ Նրանց կալվածքները անցնում են Լևոն Ե-ին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 550)։
