Latino contemporanee

Latino contemporanee
Lingua extincte
Nomine native:
instantia de:	lingua[*]
subclasse de:	latino
Create per:	{{{creator}}} in {{{data}}}
Contexto:	{{{contexto}}}
Parlate in:	{{{statos}}}
Regiones:Parlate in:	{{{region}}}
Periodo:	{{{periodo}}}
Personas:
Scriptura:
Typologia:	{{{typologia}}}
Phylogenese:
Statuto official
Nationes:	nulle
Regulate per:	[[]]
Codices de position
ISO 639-1
ISO 639-2
ISO 639-3	[1]
Glottolog	[2]
LinguistList	[3]
Linguasphere	[4]
IETF ID
SIL	{{{sil}}}
SIL	{{{sil2}}}
Wikimedia ID	[5]
Extracto in lingua
Declaration universal del derectos del homine - Art.1 {{{extracto}}}
Le Patre Nostre {{{extracto2}}}
Translitteration {{{translitteration}}}

Con le denominationes latino contemporanee, latino recente, vel etiam latino vivente, on describe le utilisation actual, oral e scripte, sequente le patrono grammatical e le pronunciation del latino classic.

Ben que le precursores propagava le reutilisation de latino como lingua auxiliar jam depost le fin del seculo XIX, le prime initiativas concrete intendite a reintegrar le latino vivente, in un maniera organisate e per structuras permanente, surgeva in Francia ab 1952, post le publication del articulo titulate "Latino o Babel" per le professor Jean Capelle, ex-director del Universitate de Nantes.

Ab le congresso international sequente, in 1956 (Congrès International pour le Latin vivant, o Congresso International pro Latino Vivente), le utilisation del latino habeva essite supportate per organisationes academic e private, anque in le Statos Unite. Iste initiativas esseva intensificate del decade del annos '80, in parte gratias al generalisation del internet.

Fundo historic

Le declino de neolatino

Le grande movimento appellate neolatino que habeva su apogeo in le seculo 16 e in le seculo 17, habeva essite reducite circa 1900 a multe pauc areas specific (per exemplo botanica), ubi illo solo esseva empleate in un maniera limitate e non como lingua completemente functional. In altere dominios (como in illos judicial e medicinal), in illos quales latino habeva habite un rolo importante in passato, su usage superviveva solo in locutiones technic e phraseologias ubi multe considerava le terminos original troppo indecente.

Le emergentia de Latino contemporanee

De un perspectiva totalmente differente, del fin del mesme seculo 19 surgeva initiativas que promoveva le restauration de Latino como un lingua franca international.

Inter le precursores de iste nove currente on pote citar M. George Hendersen, qui fundava in 1890 le periodico Phoenix seu Nuntius latinus internationalis, (linguae latinae ad usus hodiernos ahibendae sicut documentum editus). Henderson proponeva le creation de un societate pro le promotion de un lingua universal, le Societas linguam universalem, scientiarum ac negotiarum ancillam, fundantium internationalis.

Alora, inter 1889 e 1895, Karl Heinrich Ulrichs fundava in Italia un revista in Latino, que lo baptisava con le nomine de Alaude in honor al famose legion roman Legio V Alaudae. Iste publication postea se continuava cata duo septimanas, sub le nomine "Vox Urbis: de literis et bonis artibus commentarius", sub le direction del senior Aristide Leonori, de 1898 usque a anno 1913.

Latino vivente

Pauco post le fin del Secunde Guerra Mundial, plen al tempore del reconstruction in Europa, le movimento ganiava un nove impeto, incoragiate in parte per le exemplo del lingua hebree, que post duo millennios in lethargia esseva reintroducite succeditemente como le lingua official del Stato de Israel. Le idea del "Latino vivente" surgeva in tal maniera in 1952 con le initiativa de un ex-rector del Universitate de Nancy, Francia, le professor Jean Capelle, qui publicava un articulo titulate "Latino o Babel", promovente le restauration de Latino como lingua parlate. Le initiativa habeva un immediate repercussion e illo conduceva plus tarde al organisation del prime Congresso pro Latino Vivente (Congrès international pour le Latin vivant) que habeva su loco in Avignon, Francia, in 1956. In isto se reuniva approximativemente 200 participantes qui veniva de vinti-quatro paises.

Vide etiam

• Latino Moderne
• Erfordia Latina

Ligamines externe

• Post-Classical Latin (including Medieval and Neo-Latin) Archived 2011-01-13 at the Wayback Machine

Iste articulo es un traduction del Wikipedia in espaniol. Vide le fonte original hic.