Ημερίδα για τον Γιάννη Χρήστου στο πλαίσιο του αφιερώματος του Ωδείου Αθηνών, για την παραχώρηση ... more Ημερίδα για τον Γιάννη Χρήστου στο πλαίσιο του αφιερώματος του Ωδείου Αθηνών, για την παραχώρηση του Αρχείου του στο ΚΕΤΩΑ (Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών).
Ένα άγνωστο κείμενο του Γιάννη Χρήστου από το 1961, δημοσιευμένο ως επιστολή στην εφημερίδα Heral... more Ένα άγνωστο κείμενο του Γιάννη Χρήστου από το 1961, δημοσιευμένο ως επιστολή στην εφημερίδα Herald Tribune.
Το κείμενο αποτελεί παραγγελία του θεσμού Münchener Biennale - Festival Für Neues Musiktheater γι... more Το κείμενο αποτελεί παραγγελία του θεσμού Münchener Biennale - Festival Für Neues Musiktheater για τον προγραμματικό κατάλογο της σεζόν 2020-21, με αφορμή τη σειρά παραστάσεων με τίτλο 'Once To Be Realised', που βασίστηκε στα ανολοκλήρωτα σκαριφήματα του Γιάννη Χρήστου - γνωστά ως 'Project Files'. Παρατίθεται στα αγγλικά όπως δημοσιεύτηκε στον κατάλογο (μαζί και με τη γερμανική μετάφραση), αλλά και στα ελληνικά, όπως δημοσιεύτηκε στο online πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών που φιλοξένησε την παράσταση τον Απρίλιο του 2017, σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού.
From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin.
Από την αλληλογραφία του συνθέτη Γιάννη Χρήστου με τη σολίστ βιόλας Rhoda Lee Rhea τον Φεβρουάριο... more Από την αλληλογραφία του συνθέτη Γιάννη Χρήστου με τη σολίστ βιόλας Rhoda Lee Rhea τον Φεβρουάριο του 1967, δύο μήνες πριν την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου "Η Κυρία με τη Στρυχνίνη" ("The Strychnine Lady") στη 2η Ελληνική Εβδομάδα Σύγχρονης Μουσικής στην Αθήνα. Πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστολή, σε μετάφραση και σχολιασμό του γράφοντα, η οποία συμπυκνώνει τις προθέσεις και οδηγίες του συνθέτη προς τη βασική ερμηνεύτρια του πρώτου ολοκληρωμένου πολύτεχνου έργου του.
Το άρθρο αποτελεί ένα μικρό φόρο τιμής στην εκλειπούσα μουσικό και ερευνήτρια Μαρία Γεροσίμου (19... more Το άρθρο αποτελεί ένα μικρό φόρο τιμής στην εκλειπούσα μουσικό και ερευνήτρια Μαρία Γεροσίμου (1987-2020) από την Κύπρο. Σε αυτό γίνεται προσπάθεια να μεταφερθούν συμπυκνωμένα - και μεταφρασμένα από τον γράφοντα - τα κύρια σημεία της δημοσίευσής της με τίτλο "Defining interdisciplinarity and identifying research directions in Jani Christou's Strychnine Lady" (Journal of Education Culture and Society, 2014_1). Στο άρθρο της αυτό, η Γεροσίμου επιχειρεί να αναδείξει τις ποικίλες διαθεματικές αναφορές στο έργο του Χρήστου "Η Κυρία με τη Στρυχνίνη", εντοπίζοντάς τις σε συγκεκριμένα σημεία της σύνθεσης.
Το κείμενο αποτελεί παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.IΙ: Under th... more Το κείμενο αποτελεί παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.IΙ: Under the Burning Sun, που διοργανώθηκε στην Ελαφόνησο μεταξύ 20-25 Αυγούστου 2021, με επιμελήτρια την καλλιτέχνιδα Εύη Ρουμάνη. Με αφορμή τη θεματική της έκθεσης, παρουσιάζει και συμπυκνώνει τις βασικές ιδέες, αφετηρίες και λειτουργίες πίσω από τη σύλληψη του σκηνικού έργου "Al Gran Sole Carico D'Amore" (1972-75) του πρωτοπόρου Ιταλού συνθέτη Luigi Nono.
Το καλοκαίρι του 1968 ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου λαμβάνει πρόσκληση του Αθηναϊκού Κέντρου Οικιστι... more Το καλοκαίρι του 1968 ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου λαμβάνει πρόσκληση του Αθηναϊκού Κέντρου Οικιστικής, του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου του Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη, προκειμένου να συνεισφέρει με μια ομιλία στις εκδηλώσεις του Athens Ekistics Month. Είναι η ίδια περίοδος μιας έντονης και ιδιαίτερα παραγωγικής φάσης του Έλληνα συνθέτη, όσον αφορά τη μουσική δημιουργία αλλά και τη φιλοσοφική πλευρά του που αποτυπώνεται σε μια σειρά κειμένων και σημειώσεων (Η Σεληνιακή Εμπειρία, Πρωτοεκτελέσεις κ.ά.). Παρά το γεγονός ότι η ομιλία δεν έγινε ποτέ, λόγω φόρτου εργασίας που επικαλέστηκε ο Χρήστου, υπάρχει στα πρακτικά της συνεδριακής εκδήλωσης ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο το οποίο έστειλε ο συνθέτης στον Γ.Γ.Παπαϊωάννου προκειμένου να διαβαστεί αντί ανακοίνωσης. Το κείμενο αυτό απηχεί την στοχαστική προβληματική του Χρήστου εκείνη την εποχή, αλλά και συμπληρώνει καίρια τις φιλοσοφικές αγωνίες και αρχές που καταγράφονται στα παραπάνω κείμενα που συνέταξε την ίδια χρονιά.
Δοκίμιο για το λογοτεχνικό περιοδικό Βόρεια Βορειοανατολικά, τεύχος 5, Δεκέμβριος 2020, με θέμα "... more Δοκίμιο για το λογοτεχνικό περιοδικό Βόρεια Βορειοανατολικά, τεύχος 5, Δεκέμβριος 2020, με θέμα "Τόπος και εκτοπισμός".
Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξα... more Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξαν ελάχιστα. Στην ουσία, πέρα από σύντομα «προγραμματικά» σημειώματα συναυλιών, μόνο το μανιφεστωτικό "Ένα «Πιστεύω» για τη Μουσική" του 1966, δημοσιευμένο στο περιοδικό Εποχές, υπήρξε ένα ολοκληρωμένο κείμενο. Με τη δημοσίευση αυτή (τεύχος 5, Ιαν-Απρ 2020), έρχεται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα ένα σημείωμα του συνθέτη – επίσης κατά το 1966 – στο οποίο καταθέτει την άποψή του για τη λειτουργία του ιστορικού πολιτιστικού θεσμού, αλλά και την επιτακτική αναγκαιότητα μιας ριζικής αναμόρφωσής του. Στις οκτώ δακτυλογραφημένες σελίδες του – που για άγνωστο λόγο δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ – ο Χρήστου αναπτύσσει έντονη κριτική στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της φεστιβαλικής παραγωγής, αναφορικά κυρίως με τη αντιμετώπιση του Αρχαίου Δράματος και της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας, καταλήγοντας σε μια σειρά τολμηρών προτάσεων και θέσεων για την αναζωογόνηση του θεσμού. Μαζί με τη μετάφραση και παράθεση ολόκληρου του κειμένου του Χρήστου, στο άρθρο υπάρχει εκτενής σχολιασμός όσο αφορά την ιδιαίτερη εποχή αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συντάχθηκε.
Συμπεριλαμβάνεται και η δημοσίευση με τίτλο «Μία αδημοσίευτη επιστολή από το 1967» από το ίδιο τεύχος, με αντικείμενο μια επιστολή που ο Χρήστου σχεδίαζε να στείλει σε αθηναϊκή εφημερίδα - και η οποία απηχεί το πνεύμα κάτω από το οποίο ο συνθέτης οραματιζόταν τη σύγχρονη μουσική δημιουργία του τόπου και τους θεσμούς της.
Το κείμενο αυτό προήλθε από παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.I: B... more Το κείμενο αυτό προήλθε από παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.I: Birth, που διοργανώθηκε στην Ελαφόνησο μεταξύ 22-25 Αυγούστου 2020, με επιμελήτρια την καλλιτέχνιδα Εύη Ρουμάνη. Πρόκειται για μια απόπειρα σύνοψης της εννοιολογικής θεώρησης του σεληνιακού προτύπου (δηλ. των σεληνιακών φάσεων) την οποία ο Γιάννης Χρήστου θεμελίωσε και εφήρμοσε στη δημιουργία του, κυρίως στην ύστερη φάση της. Με αναγωγές σε θεωρίες και δεδομένα της Ανθρωπολογίας και της Ιστορίας, ο συνθέτης συγκροτεί ένα πρότυπο δημιουργικής αρχής, αντικαθιστώντας το αψιδωτό διάγραμμα της Αρχής του Φοίνικα (Phoenix Prinicple) που είχε υιοθετήσει για τις πρώτες δημιουργίες του.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ξαφνική εκδημία του Γιάννη Χρήστου, η δημοσίευση αυτή α... more Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ξαφνική εκδημία του Γιάννη Χρήστου, η δημοσίευση αυτή αποτελεί μια εισαγωγή στο έργο και τις αρχές δημιουργίας του συνθέτη, η οποία συμπυκνώνει την πορεία της ζωής του -μέσα από ένα ενημερωμένο βιογραφικό σημείωμα- και την εξέλιξη της εργογραφίας του και των εννοιολογικών εργαλείων του, αναφορικά κιόλας με κάποια βασικά σημεία τομής με τον κόσμο της φιλοσοφίας. Το άρθρο περιέχει επίσης έναν πλήρη κατάλογο έργων, ενδεικτική δισκογραφία και οδηγό ακρόασης.
Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξα... more Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξαν ελάχιστα. Στην ουσία, πέρα από σύντομα «προγραμματικά» σημειώματα συναυλιών, μόνο το μανιφεστωτικό "Ένα «Πιστεύω» για τη Μουσική" του 1966, δημοσιευμένο στο περιοδικό Εποχές, υπήρξε ένα ολοκληρωμένο κείμενο. Με τη δημοσίευση αυτή, με τίτλο Ένα «Πιστεύω» για το Φεστιβάλ Αθηνών, έρχεται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα ένα σημείωμα του συνθέτη – επίσης κατά το 1966 – στο οποίο καταθέτει την άποψή του για τη λειτουργία του ιστορικού πολιτιστικού θεσμού, αλλά και την επιτακτική αναγκαιότητα μιας ριζικής αναμόρφωσής του. Στις οκτώ δακτυλογραφημένες σελίδες του – που για άγνωστο λόγο δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ – ο Χρήστου αναπτύσσει έντονη κριτική στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της φεστιβαλικής παραγωγής, αναφορικά κυρίως με τη αντιμετώπιση του Αρχαίου Δράματος και της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας, καταλήγοντας σε μια σειρά τολμηρών προτάσεων και θέσεων για την αναζωογόνηση του θεσμού. Μαζί με τη μετάφραση και παράθεση ολόκληρου του κειμένου του Χρήστου, στο άρθρο υπάρχει εκτενής σχολιασμός όσο αφορά την ιδιαίτερη εποχή αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συντάχθηκε.
Point Of NEW Return - Programmbuch zur Münchener Biennale — Festival für Neues Musiktheater, 2020
"Ein reizvoller Gedanke — NOCH ZU VERWIRKLICHEN" (also in German)
/// From the program book of M... more "Ein reizvoller Gedanke — NOCH ZU VERWIRKLICHEN" (also in German)
/// From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin. /// "In the last years of his life Christou created nearly 130 sketches for compositions to be realized later on. He was only able to work out a few of them before his untimely death in a car accident in 1970 on his 44th birthday. Most of these visionary drafts were never realized in the just under 50 years following his death, and only now will become the foundation of a new music theater work: Together with the renowned Greek director Michail Marmarinos, six composers, who are among the most distinguished creators of contemporary music theater, will tackle Christou’s designs. They encounter them with their own musical language, explore them, let themselves be inspired, and work their way through them, in order to use their own means and their own ideas to continue and write on into the future. The result is a music theater that is as much an archaic drama as a social sculpture that conjures up mythical powers in order to jump from practicing music into, in Christou’s terms, a “metapraxis,” into creating a metaphysical “other”—and it’s an “outburst from the syntax,” an attack on the logic in the relationship of the performer to his own special means of expression."
Αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη εκδοχή της αρχικής δημοσίευσης (Μουσικός Ελληνομνήμων, τεύχος 5, Ι... more Αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη εκδοχή της αρχικής δημοσίευσης (Μουσικός Ελληνομνήμων, τεύχος 5, Ιανουάριος - Απρίλιος 2010) σχετικά με την αλληλογραφία μεταξύ του Γιάννη Χρήστου, του T. S. Eliot και του εκδοτικού οίκου Faber & Faber, με σκοπό την άδεια μελοποίησης και έκδοσης των "Έξι Τραγουδιών σε Ποίηση T. S. Eliot" κατά το 1959.
Ο Προμηθέας αποτελεί μυθολογική παρακαταθήκη του αρχαίου κόσμου στις σύγχρονες κοινωνίες, συμβολί... more Ο Προμηθέας αποτελεί μυθολογική παρακαταθήκη του αρχαίου κόσμου στις σύγχρονες κοινωνίες, συμβολίζοντας το σύνολο των ανθρώπινων κατακτήσεων, τον αγώνα για την αναζήτηση της επιστημονικής γνώσης, την θυσία και την εξέγερση απέναντι σε κάθε τι που περιορίζει τον Άνθρωπο. Στην εισήγηση διερευνάται η παρουσία του Προμηθέα στην μουσική του 20ου αιώνα, εστιάζοντας σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις και ταυτόχρονα εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις τόσο από μουσικής όσο και από ιδεολογικής άποψης: η ακουσματική όπερα «Prometeo: Tragedia dell'ascolto» [Προμηθέας – Μία τραγωδία της ακρόασης] (1984) του Ιταλού Luigi Nono (1924-1990) και η μουσική σύνθεση του Γιάννη Χρήστου (1926-1970) για την παράσταση «Προμηθεύς Δεσμώτης» του Εθνικού Θεάτρου (1963). Στo έργο του Nono έχει καταργηθεί κάθε αφηγηματικό, σκηνικό και οπτικό στοιχείο, και η δραματουργία προκύπτει από την ακρόαση, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο και διάταξη ηχείων. Γνωστός για την ριζοσπαστική πολιτική στράτευσή του, ο συνθέτης εδώ φέρνει τον Άνθρωπο στο προσκήνιο του έργου, υπερβαίνοντας τις πολιτικές διακηρύξεις: ο προμηθεϊκός μύθος συνιστά το κατ’εξοχήν αρχέτυπο της προσφοράς του ανθρώπου στους ανθρώπους, και ταυτόχρονα της θυσίας του, με την ηχητική του Nono να αποτυπώνει δομικά και λειτουργικά το δράμα του σύγχρονου περιπλανώμενου Προμηθέα. Στον αντίποδα, η μουσική του Χρήστου για τον Προμηθέα δεν αποτελεί μία αυτοτελή σύνθεση, αλλά το ηχητικό μέρος μιας συνολικότερης, θεατρικής εμπειρίας. Για τον συνθέτη, συνιστά την πρώτη εφαρμογή ηλεκτρονικών μέσων στην δημιουργία του και το μεταίχμιο εξερεύνησης μίας νέας μουσικής γλώσσας. Πρόθεσή του είναι να προσφέρει μία μουσική αναπαράσταση της κοσμολογικής σύγκρουσης, της «τρομερής εξέγερσης ενάντια στην κοσμική τάξη», ενώ η αντιμετώπισή του έχει ως οδηγό τον ρυθμικό τονισμό της ελληνικής γλώσσας, αλλά και τις σύγχρονες κατακτήσεις της μουσικής τεχνολογίας.
Jani Christou (1926–1970) was among the most exciting and provocative figures of the twentieth-ce... more Jani Christou (1926–1970) was among the most exciting and provocative figures of the twentieth-century musical avant-garde, introducing a body of work of rigorous consistency that integrates philosophical aspects and notions. His contribution to the sonic world goes beyond the strictly musical innovations in terms of technique and style. This article explores the intellectual notions that this great thinker embodied functionally in his compositions, offering a broader inspiration that relates to human expressive needs. Having been educated under philosophers rather than musicians, Christou manifested a unique attitude towards art which interconnects music, contemplation and one’s way of living.
Από τον σπουδαίο μαέστρο Toscanini μέχρι το ριζοσπαστικό συνθέτη Luigi Nono, και από τους «δικούς... more Από τον σπουδαίο μαέστρο Toscanini μέχρι το ριζοσπαστικό συνθέτη Luigi Nono, και από τους «δικούς μας» Σκαλκώτα και Ξενάκη μέχρι τον εκπατρισμένο Γερμανό Hans Werner Henze, η μουσική γλώσσα –στην πιο εκλεπτυσμένη μορφή της μάλιστα– κατόρθωσε να μιλήσει ταξικά, να αντιταχθεί στους σκοτεινούς καιρούς –στον φασισμό και στο τέρας που άφησε παρακαταθήκη– να παρέμβει στην εποχή, να αφήσει εποχή, να αναταράξει τα δεδομένα της τέχνης και της ζωής, προτείνοντας δρόμους σκέψης και μοντέλα ουτοπίας. Η αβίαστη εκχώρησή της στην ελίτ της αστικής τάξης και στον πολιτισμό των ιδρυμάτων αφαιρεί ένα ακόμα εργαλείο μας από την πάλη για τη χειραφέτηση του ανθρώπου: μέσα από την τέχνη – δηλαδή ό,τι τον ανυψώνει πνευματικά, ό,τι τον ορίζει ηθικά, ό,τι του προσφέρει κουράγιο και δύναμη για το μέλλον.
On the occasion of the 50th anniversary of the death of Yani Christou (1926-1970), the Athens Con... more On the occasion of the 50th anniversary of the death of Yani Christou (1926-1970), the Athens Conservatoire Research and Documentation Center organizes a series of events and activities during the first week of November 2020: two concerts, two workshops, an exhibition and a conference, focused on the work of the great Greek artist, under the artistic supervision of Costis Zouliatis
Ημερίδα για τον Γιάννη Χρήστου στο πλαίσιο του αφιερώματος του Ωδείου Αθηνών, για την παραχώρηση ... more Ημερίδα για τον Γιάννη Χρήστου στο πλαίσιο του αφιερώματος του Ωδείου Αθηνών, για την παραχώρηση του Αρχείου του στο ΚΕΤΩΑ (Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών).
Ένα άγνωστο κείμενο του Γιάννη Χρήστου από το 1961, δημοσιευμένο ως επιστολή στην εφημερίδα Heral... more Ένα άγνωστο κείμενο του Γιάννη Χρήστου από το 1961, δημοσιευμένο ως επιστολή στην εφημερίδα Herald Tribune.
Το κείμενο αποτελεί παραγγελία του θεσμού Münchener Biennale - Festival Für Neues Musiktheater γι... more Το κείμενο αποτελεί παραγγελία του θεσμού Münchener Biennale - Festival Für Neues Musiktheater για τον προγραμματικό κατάλογο της σεζόν 2020-21, με αφορμή τη σειρά παραστάσεων με τίτλο 'Once To Be Realised', που βασίστηκε στα ανολοκλήρωτα σκαριφήματα του Γιάννη Χρήστου - γνωστά ως 'Project Files'. Παρατίθεται στα αγγλικά όπως δημοσιεύτηκε στον κατάλογο (μαζί και με τη γερμανική μετάφραση), αλλά και στα ελληνικά, όπως δημοσιεύτηκε στο online πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών που φιλοξένησε την παράσταση τον Απρίλιο του 2017, σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού.
From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin.
Από την αλληλογραφία του συνθέτη Γιάννη Χρήστου με τη σολίστ βιόλας Rhoda Lee Rhea τον Φεβρουάριο... more Από την αλληλογραφία του συνθέτη Γιάννη Χρήστου με τη σολίστ βιόλας Rhoda Lee Rhea τον Φεβρουάριο του 1967, δύο μήνες πριν την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου "Η Κυρία με τη Στρυχνίνη" ("The Strychnine Lady") στη 2η Ελληνική Εβδομάδα Σύγχρονης Μουσικής στην Αθήνα. Πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστολή, σε μετάφραση και σχολιασμό του γράφοντα, η οποία συμπυκνώνει τις προθέσεις και οδηγίες του συνθέτη προς τη βασική ερμηνεύτρια του πρώτου ολοκληρωμένου πολύτεχνου έργου του.
Το άρθρο αποτελεί ένα μικρό φόρο τιμής στην εκλειπούσα μουσικό και ερευνήτρια Μαρία Γεροσίμου (19... more Το άρθρο αποτελεί ένα μικρό φόρο τιμής στην εκλειπούσα μουσικό και ερευνήτρια Μαρία Γεροσίμου (1987-2020) από την Κύπρο. Σε αυτό γίνεται προσπάθεια να μεταφερθούν συμπυκνωμένα - και μεταφρασμένα από τον γράφοντα - τα κύρια σημεία της δημοσίευσής της με τίτλο "Defining interdisciplinarity and identifying research directions in Jani Christou's Strychnine Lady" (Journal of Education Culture and Society, 2014_1). Στο άρθρο της αυτό, η Γεροσίμου επιχειρεί να αναδείξει τις ποικίλες διαθεματικές αναφορές στο έργο του Χρήστου "Η Κυρία με τη Στρυχνίνη", εντοπίζοντάς τις σε συγκεκριμένα σημεία της σύνθεσης.
Το κείμενο αποτελεί παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.IΙ: Under th... more Το κείμενο αποτελεί παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.IΙ: Under the Burning Sun, που διοργανώθηκε στην Ελαφόνησο μεταξύ 20-25 Αυγούστου 2021, με επιμελήτρια την καλλιτέχνιδα Εύη Ρουμάνη. Με αφορμή τη θεματική της έκθεσης, παρουσιάζει και συμπυκνώνει τις βασικές ιδέες, αφετηρίες και λειτουργίες πίσω από τη σύλληψη του σκηνικού έργου "Al Gran Sole Carico D'Amore" (1972-75) του πρωτοπόρου Ιταλού συνθέτη Luigi Nono.
Το καλοκαίρι του 1968 ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου λαμβάνει πρόσκληση του Αθηναϊκού Κέντρου Οικιστι... more Το καλοκαίρι του 1968 ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου λαμβάνει πρόσκληση του Αθηναϊκού Κέντρου Οικιστικής, του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου του Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη, προκειμένου να συνεισφέρει με μια ομιλία στις εκδηλώσεις του Athens Ekistics Month. Είναι η ίδια περίοδος μιας έντονης και ιδιαίτερα παραγωγικής φάσης του Έλληνα συνθέτη, όσον αφορά τη μουσική δημιουργία αλλά και τη φιλοσοφική πλευρά του που αποτυπώνεται σε μια σειρά κειμένων και σημειώσεων (Η Σεληνιακή Εμπειρία, Πρωτοεκτελέσεις κ.ά.). Παρά το γεγονός ότι η ομιλία δεν έγινε ποτέ, λόγω φόρτου εργασίας που επικαλέστηκε ο Χρήστου, υπάρχει στα πρακτικά της συνεδριακής εκδήλωσης ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο το οποίο έστειλε ο συνθέτης στον Γ.Γ.Παπαϊωάννου προκειμένου να διαβαστεί αντί ανακοίνωσης. Το κείμενο αυτό απηχεί την στοχαστική προβληματική του Χρήστου εκείνη την εποχή, αλλά και συμπληρώνει καίρια τις φιλοσοφικές αγωνίες και αρχές που καταγράφονται στα παραπάνω κείμενα που συνέταξε την ίδια χρονιά.
Δοκίμιο για το λογοτεχνικό περιοδικό Βόρεια Βορειοανατολικά, τεύχος 5, Δεκέμβριος 2020, με θέμα "... more Δοκίμιο για το λογοτεχνικό περιοδικό Βόρεια Βορειοανατολικά, τεύχος 5, Δεκέμβριος 2020, με θέμα "Τόπος και εκτοπισμός".
Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξα... more Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξαν ελάχιστα. Στην ουσία, πέρα από σύντομα «προγραμματικά» σημειώματα συναυλιών, μόνο το μανιφεστωτικό "Ένα «Πιστεύω» για τη Μουσική" του 1966, δημοσιευμένο στο περιοδικό Εποχές, υπήρξε ένα ολοκληρωμένο κείμενο. Με τη δημοσίευση αυτή (τεύχος 5, Ιαν-Απρ 2020), έρχεται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα ένα σημείωμα του συνθέτη – επίσης κατά το 1966 – στο οποίο καταθέτει την άποψή του για τη λειτουργία του ιστορικού πολιτιστικού θεσμού, αλλά και την επιτακτική αναγκαιότητα μιας ριζικής αναμόρφωσής του. Στις οκτώ δακτυλογραφημένες σελίδες του – που για άγνωστο λόγο δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ – ο Χρήστου αναπτύσσει έντονη κριτική στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της φεστιβαλικής παραγωγής, αναφορικά κυρίως με τη αντιμετώπιση του Αρχαίου Δράματος και της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας, καταλήγοντας σε μια σειρά τολμηρών προτάσεων και θέσεων για την αναζωογόνηση του θεσμού. Μαζί με τη μετάφραση και παράθεση ολόκληρου του κειμένου του Χρήστου, στο άρθρο υπάρχει εκτενής σχολιασμός όσο αφορά την ιδιαίτερη εποχή αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συντάχθηκε.
Συμπεριλαμβάνεται και η δημοσίευση με τίτλο «Μία αδημοσίευτη επιστολή από το 1967» από το ίδιο τεύχος, με αντικείμενο μια επιστολή που ο Χρήστου σχεδίαζε να στείλει σε αθηναϊκή εφημερίδα - και η οποία απηχεί το πνεύμα κάτω από το οποίο ο συνθέτης οραματιζόταν τη σύγχρονη μουσική δημιουργία του τόπου και τους θεσμούς της.
Το κείμενο αυτό προήλθε από παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.I: B... more Το κείμενο αυτό προήλθε από παραγγελία για τον κατάλογο της εικαστικής έκθεσης Ammophila Vol.I: Birth, που διοργανώθηκε στην Ελαφόνησο μεταξύ 22-25 Αυγούστου 2020, με επιμελήτρια την καλλιτέχνιδα Εύη Ρουμάνη. Πρόκειται για μια απόπειρα σύνοψης της εννοιολογικής θεώρησης του σεληνιακού προτύπου (δηλ. των σεληνιακών φάσεων) την οποία ο Γιάννης Χρήστου θεμελίωσε και εφήρμοσε στη δημιουργία του, κυρίως στην ύστερη φάση της. Με αναγωγές σε θεωρίες και δεδομένα της Ανθρωπολογίας και της Ιστορίας, ο συνθέτης συγκροτεί ένα πρότυπο δημιουργικής αρχής, αντικαθιστώντας το αψιδωτό διάγραμμα της Αρχής του Φοίνικα (Phoenix Prinicple) που είχε υιοθετήσει για τις πρώτες δημιουργίες του.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ξαφνική εκδημία του Γιάννη Χρήστου, η δημοσίευση αυτή α... more Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ξαφνική εκδημία του Γιάννη Χρήστου, η δημοσίευση αυτή αποτελεί μια εισαγωγή στο έργο και τις αρχές δημιουργίας του συνθέτη, η οποία συμπυκνώνει την πορεία της ζωής του -μέσα από ένα ενημερωμένο βιογραφικό σημείωμα- και την εξέλιξη της εργογραφίας του και των εννοιολογικών εργαλείων του, αναφορικά κιόλας με κάποια βασικά σημεία τομής με τον κόσμο της φιλοσοφίας. Το άρθρο περιέχει επίσης έναν πλήρη κατάλογο έργων, ενδεικτική δισκογραφία και οδηγό ακρόασης.
Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξα... more Τα θεωρητικά κείμενα που ο Γιάννης Χρήστου (1926-1970) έγραψε προκειμένου να δημοσιευτούν, υπήρξαν ελάχιστα. Στην ουσία, πέρα από σύντομα «προγραμματικά» σημειώματα συναυλιών, μόνο το μανιφεστωτικό "Ένα «Πιστεύω» για τη Μουσική" του 1966, δημοσιευμένο στο περιοδικό Εποχές, υπήρξε ένα ολοκληρωμένο κείμενο. Με τη δημοσίευση αυτή, με τίτλο Ένα «Πιστεύω» για το Φεστιβάλ Αθηνών, έρχεται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα ένα σημείωμα του συνθέτη – επίσης κατά το 1966 – στο οποίο καταθέτει την άποψή του για τη λειτουργία του ιστορικού πολιτιστικού θεσμού, αλλά και την επιτακτική αναγκαιότητα μιας ριζικής αναμόρφωσής του. Στις οκτώ δακτυλογραφημένες σελίδες του – που για άγνωστο λόγο δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ – ο Χρήστου αναπτύσσει έντονη κριτική στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της φεστιβαλικής παραγωγής, αναφορικά κυρίως με τη αντιμετώπιση του Αρχαίου Δράματος και της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας, καταλήγοντας σε μια σειρά τολμηρών προτάσεων και θέσεων για την αναζωογόνηση του θεσμού. Μαζί με τη μετάφραση και παράθεση ολόκληρου του κειμένου του Χρήστου, στο άρθρο υπάρχει εκτενής σχολιασμός όσο αφορά την ιδιαίτερη εποχή αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συντάχθηκε.
Point Of NEW Return - Programmbuch zur Münchener Biennale — Festival für Neues Musiktheater, 2020
"Ein reizvoller Gedanke — NOCH ZU VERWIRKLICHEN" (also in German)
/// From the program book of M... more "Ein reizvoller Gedanke — NOCH ZU VERWIRKLICHEN" (also in German)
/// From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin. /// "In the last years of his life Christou created nearly 130 sketches for compositions to be realized later on. He was only able to work out a few of them before his untimely death in a car accident in 1970 on his 44th birthday. Most of these visionary drafts were never realized in the just under 50 years following his death, and only now will become the foundation of a new music theater work: Together with the renowned Greek director Michail Marmarinos, six composers, who are among the most distinguished creators of contemporary music theater, will tackle Christou’s designs. They encounter them with their own musical language, explore them, let themselves be inspired, and work their way through them, in order to use their own means and their own ideas to continue and write on into the future. The result is a music theater that is as much an archaic drama as a social sculpture that conjures up mythical powers in order to jump from practicing music into, in Christou’s terms, a “metapraxis,” into creating a metaphysical “other”—and it’s an “outburst from the syntax,” an attack on the logic in the relationship of the performer to his own special means of expression."
Αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη εκδοχή της αρχικής δημοσίευσης (Μουσικός Ελληνομνήμων, τεύχος 5, Ι... more Αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη εκδοχή της αρχικής δημοσίευσης (Μουσικός Ελληνομνήμων, τεύχος 5, Ιανουάριος - Απρίλιος 2010) σχετικά με την αλληλογραφία μεταξύ του Γιάννη Χρήστου, του T. S. Eliot και του εκδοτικού οίκου Faber & Faber, με σκοπό την άδεια μελοποίησης και έκδοσης των "Έξι Τραγουδιών σε Ποίηση T. S. Eliot" κατά το 1959.
Ο Προμηθέας αποτελεί μυθολογική παρακαταθήκη του αρχαίου κόσμου στις σύγχρονες κοινωνίες, συμβολί... more Ο Προμηθέας αποτελεί μυθολογική παρακαταθήκη του αρχαίου κόσμου στις σύγχρονες κοινωνίες, συμβολίζοντας το σύνολο των ανθρώπινων κατακτήσεων, τον αγώνα για την αναζήτηση της επιστημονικής γνώσης, την θυσία και την εξέγερση απέναντι σε κάθε τι που περιορίζει τον Άνθρωπο. Στην εισήγηση διερευνάται η παρουσία του Προμηθέα στην μουσική του 20ου αιώνα, εστιάζοντας σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις και ταυτόχρονα εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις τόσο από μουσικής όσο και από ιδεολογικής άποψης: η ακουσματική όπερα «Prometeo: Tragedia dell'ascolto» [Προμηθέας – Μία τραγωδία της ακρόασης] (1984) του Ιταλού Luigi Nono (1924-1990) και η μουσική σύνθεση του Γιάννη Χρήστου (1926-1970) για την παράσταση «Προμηθεύς Δεσμώτης» του Εθνικού Θεάτρου (1963). Στo έργο του Nono έχει καταργηθεί κάθε αφηγηματικό, σκηνικό και οπτικό στοιχείο, και η δραματουργία προκύπτει από την ακρόαση, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο και διάταξη ηχείων. Γνωστός για την ριζοσπαστική πολιτική στράτευσή του, ο συνθέτης εδώ φέρνει τον Άνθρωπο στο προσκήνιο του έργου, υπερβαίνοντας τις πολιτικές διακηρύξεις: ο προμηθεϊκός μύθος συνιστά το κατ’εξοχήν αρχέτυπο της προσφοράς του ανθρώπου στους ανθρώπους, και ταυτόχρονα της θυσίας του, με την ηχητική του Nono να αποτυπώνει δομικά και λειτουργικά το δράμα του σύγχρονου περιπλανώμενου Προμηθέα. Στον αντίποδα, η μουσική του Χρήστου για τον Προμηθέα δεν αποτελεί μία αυτοτελή σύνθεση, αλλά το ηχητικό μέρος μιας συνολικότερης, θεατρικής εμπειρίας. Για τον συνθέτη, συνιστά την πρώτη εφαρμογή ηλεκτρονικών μέσων στην δημιουργία του και το μεταίχμιο εξερεύνησης μίας νέας μουσικής γλώσσας. Πρόθεσή του είναι να προσφέρει μία μουσική αναπαράσταση της κοσμολογικής σύγκρουσης, της «τρομερής εξέγερσης ενάντια στην κοσμική τάξη», ενώ η αντιμετώπισή του έχει ως οδηγό τον ρυθμικό τονισμό της ελληνικής γλώσσας, αλλά και τις σύγχρονες κατακτήσεις της μουσικής τεχνολογίας.
Jani Christou (1926–1970) was among the most exciting and provocative figures of the twentieth-ce... more Jani Christou (1926–1970) was among the most exciting and provocative figures of the twentieth-century musical avant-garde, introducing a body of work of rigorous consistency that integrates philosophical aspects and notions. His contribution to the sonic world goes beyond the strictly musical innovations in terms of technique and style. This article explores the intellectual notions that this great thinker embodied functionally in his compositions, offering a broader inspiration that relates to human expressive needs. Having been educated under philosophers rather than musicians, Christou manifested a unique attitude towards art which interconnects music, contemplation and one’s way of living.
Από τον σπουδαίο μαέστρο Toscanini μέχρι το ριζοσπαστικό συνθέτη Luigi Nono, και από τους «δικούς... more Από τον σπουδαίο μαέστρο Toscanini μέχρι το ριζοσπαστικό συνθέτη Luigi Nono, και από τους «δικούς μας» Σκαλκώτα και Ξενάκη μέχρι τον εκπατρισμένο Γερμανό Hans Werner Henze, η μουσική γλώσσα –στην πιο εκλεπτυσμένη μορφή της μάλιστα– κατόρθωσε να μιλήσει ταξικά, να αντιταχθεί στους σκοτεινούς καιρούς –στον φασισμό και στο τέρας που άφησε παρακαταθήκη– να παρέμβει στην εποχή, να αφήσει εποχή, να αναταράξει τα δεδομένα της τέχνης και της ζωής, προτείνοντας δρόμους σκέψης και μοντέλα ουτοπίας. Η αβίαστη εκχώρησή της στην ελίτ της αστικής τάξης και στον πολιτισμό των ιδρυμάτων αφαιρεί ένα ακόμα εργαλείο μας από την πάλη για τη χειραφέτηση του ανθρώπου: μέσα από την τέχνη – δηλαδή ό,τι τον ανυψώνει πνευματικά, ό,τι τον ορίζει ηθικά, ό,τι του προσφέρει κουράγιο και δύναμη για το μέλλον.
On the occasion of the 50th anniversary of the death of Yani Christou (1926-1970), the Athens Con... more On the occasion of the 50th anniversary of the death of Yani Christou (1926-1970), the Athens Conservatoire Research and Documentation Center organizes a series of events and activities during the first week of November 2020: two concerts, two workshops, an exhibition and a conference, focused on the work of the great Greek artist, under the artistic supervision of Costis Zouliatis
Uploads
From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin.
Συμπεριλαμβάνεται και η δημοσίευση με τίτλο «Μία αδημοσίευτη επιστολή από το 1967» από το ίδιο τεύχος, με αντικείμενο μια επιστολή που ο Χρήστου σχεδίαζε να στείλει σε αθηναϊκή εφημερίδα - και η οποία απηχεί το πνεύμα κάτω από το οποίο ο συνθέτης οραματιζόταν τη σύγχρονη μουσική δημιουργία του τόπου και τους θεσμούς της.
/// From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin. /// "In the last years of his life Christou created nearly 130 sketches for compositions to be realized later on. He was only able to work out a few of them before his untimely death in a car accident in 1970 on his 44th birthday. Most of these visionary drafts were never realized in the just under 50 years following his death, and only now will become the foundation of a new music theater work: Together with the renowned Greek director Michail Marmarinos, six composers, who are among the most distinguished creators of contemporary music theater, will tackle Christou’s designs. They encounter them with their own musical language, explore them, let themselves be inspired, and work their way through them, in order to use their own means and their own ideas to continue and write on into the future. The result is a music theater that is as much an archaic drama as a social sculpture that conjures up mythical powers in order to jump from practicing music into, in Christou’s terms, a “metapraxis,” into creating a metaphysical “other”—and it’s an “outburst from the syntax,” an attack on the logic in the relationship of the performer to his own special means of expression."
Στo έργο του Nono έχει καταργηθεί κάθε αφηγηματικό, σκηνικό και οπτικό στοιχείο, και η δραματουργία προκύπτει από την ακρόαση, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο και διάταξη ηχείων. Γνωστός για την ριζοσπαστική πολιτική στράτευσή του, ο συνθέτης εδώ φέρνει τον Άνθρωπο στο προσκήνιο του έργου, υπερβαίνοντας τις πολιτικές διακηρύξεις: ο προμηθεϊκός μύθος συνιστά το κατ’εξοχήν αρχέτυπο της προσφοράς του ανθρώπου στους ανθρώπους, και ταυτόχρονα της θυσίας του, με την ηχητική του Nono να αποτυπώνει δομικά και λειτουργικά το δράμα του σύγχρονου περιπλανώμενου Προμηθέα.
Στον αντίποδα, η μουσική του Χρήστου για τον Προμηθέα δεν αποτελεί μία αυτοτελή σύνθεση, αλλά το ηχητικό μέρος μιας συνολικότερης, θεατρικής εμπειρίας. Για τον συνθέτη, συνιστά την πρώτη εφαρμογή ηλεκτρονικών μέσων στην δημιουργία του και το μεταίχμιο εξερεύνησης μίας νέας μουσικής γλώσσας. Πρόθεσή του είναι να προσφέρει μία μουσική αναπαράσταση της κοσμολογικής σύγκρουσης, της «τρομερής εξέγερσης ενάντια στην κοσμική τάξη», ενώ η αντιμετώπισή του έχει ως οδηγό τον ρυθμικό τονισμό της ελληνικής γλώσσας, αλλά και τις σύγχρονες κατακτήσεις της μουσικής τεχνολογίας.
από την πάλη για τη χειραφέτηση του ανθρώπου: μέσα από την τέχνη – δηλαδή ό,τι τον ανυψώνει πνευματικά, ό,τι τον ορίζει ηθικά, ό,τι του προσφέρει κουράγιο και δύναμη για το μέλλον.
From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin.
Συμπεριλαμβάνεται και η δημοσίευση με τίτλο «Μία αδημοσίευτη επιστολή από το 1967» από το ίδιο τεύχος, με αντικείμενο μια επιστολή που ο Χρήστου σχεδίαζε να στείλει σε αθηναϊκή εφημερίδα - και η οποία απηχεί το πνεύμα κάτω από το οποίο ο συνθέτης οραματιζόταν τη σύγχρονη μουσική δημιουργία του τόπου και τους θεσμούς της.
/// From the program book of MÜNCHENER BIENNALE – FESTIVAL FÜR NEUES MUSIKTHEATER 2020/2021; on Jani Christou's incomplete 'Projects' which served as materia prima for the production 'ONCE TO BE REALISED': six encounters with the unclassified project files of Jani Christou by Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi and Christian Wolff, to be performed at the Biennale Munich and Deutsche Oper Berlin. /// "In the last years of his life Christou created nearly 130 sketches for compositions to be realized later on. He was only able to work out a few of them before his untimely death in a car accident in 1970 on his 44th birthday. Most of these visionary drafts were never realized in the just under 50 years following his death, and only now will become the foundation of a new music theater work: Together with the renowned Greek director Michail Marmarinos, six composers, who are among the most distinguished creators of contemporary music theater, will tackle Christou’s designs. They encounter them with their own musical language, explore them, let themselves be inspired, and work their way through them, in order to use their own means and their own ideas to continue and write on into the future. The result is a music theater that is as much an archaic drama as a social sculpture that conjures up mythical powers in order to jump from practicing music into, in Christou’s terms, a “metapraxis,” into creating a metaphysical “other”—and it’s an “outburst from the syntax,” an attack on the logic in the relationship of the performer to his own special means of expression."
Στo έργο του Nono έχει καταργηθεί κάθε αφηγηματικό, σκηνικό και οπτικό στοιχείο, και η δραματουργία προκύπτει από την ακρόαση, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο και διάταξη ηχείων. Γνωστός για την ριζοσπαστική πολιτική στράτευσή του, ο συνθέτης εδώ φέρνει τον Άνθρωπο στο προσκήνιο του έργου, υπερβαίνοντας τις πολιτικές διακηρύξεις: ο προμηθεϊκός μύθος συνιστά το κατ’εξοχήν αρχέτυπο της προσφοράς του ανθρώπου στους ανθρώπους, και ταυτόχρονα της θυσίας του, με την ηχητική του Nono να αποτυπώνει δομικά και λειτουργικά το δράμα του σύγχρονου περιπλανώμενου Προμηθέα.
Στον αντίποδα, η μουσική του Χρήστου για τον Προμηθέα δεν αποτελεί μία αυτοτελή σύνθεση, αλλά το ηχητικό μέρος μιας συνολικότερης, θεατρικής εμπειρίας. Για τον συνθέτη, συνιστά την πρώτη εφαρμογή ηλεκτρονικών μέσων στην δημιουργία του και το μεταίχμιο εξερεύνησης μίας νέας μουσικής γλώσσας. Πρόθεσή του είναι να προσφέρει μία μουσική αναπαράσταση της κοσμολογικής σύγκρουσης, της «τρομερής εξέγερσης ενάντια στην κοσμική τάξη», ενώ η αντιμετώπισή του έχει ως οδηγό τον ρυθμικό τονισμό της ελληνικής γλώσσας, αλλά και τις σύγχρονες κατακτήσεις της μουσικής τεχνολογίας.
από την πάλη για τη χειραφέτηση του ανθρώπου: μέσα από την τέχνη – δηλαδή ό,τι τον ανυψώνει πνευματικά, ό,τι τον ορίζει ηθικά, ό,τι του προσφέρει κουράγιο και δύναμη για το μέλλον.