PurposeThis study investigates the transformation of the architect's role as portrayed in wri... more PurposeThis study investigates the transformation of the architect's role as portrayed in written texts by analyzing discursive practices concerning architectural education in Turkey between 1963 and 2000.Design/methodology/approachThe research employs critical discourse analysis (CDA) to examine selected texts published in the Mimarlık journal, representing the Chamber of Architects of Turkey. By embracing M. Bakhtin's “dialogism” approach, it aspires to foster new discussions on architectural education and establishes a “dialogical landscape” showcasing various voices and arguments. The research supplements its methodology by mapping the dialogical landscape, illustrating the relationality of discursive practices.FindingsThe paper contends that alterations in the missions, goals, and priorities of the architectural discipline significantly impact architectural education. Rather than focusing on individual perspectives, the creation of new dialogical platforms, emphasizing ...
Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2002Thesis (M.Sc.) ... more Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2002Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2002Bu çalışmada, metropol olarak adlandırılan günümüz kentinin tüm düzenleme çabalarına rağmen kaotik özelliği; her zaman yenilikler üretebilmesi, insanlarca arzulanması, düşünülmesi, değiştirilmesi, kısacası yaşaması; düzen ve düzensizliklerin sınırında olmasıyla açıklanmıştır. Bu çerçevede kentteki düzen ve düzen dışılıklar incelenmiştir. Endüstrileşme sonrası kentlerin karmaşık doğası içinde oluşan toplumsal hayallerin, ideallerin, ütopyaların kentleri dönüştürme gücü örneklerle verilmeye çalışılmış ve kentin bunlarla bir yandan düzenlendiği, bir yandan bu düzenlerin bozulduğu gösterilmiştir. Kentteki farklı ölçeklerdeki mimari düzenler belli kentsel / mimari normlarla kurulmakta ve korunmaktadır. Bu normlar kentteki normal, kabul edilebilir davranışı veya yapılanmayı gösterirken; kapsayamadıklarını sapma , istisn...
This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by co... more This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by confronting its dominant representations in guidebooks dating back to 1960s with my personal urban experience in the northern part of the city, and placing these readings in the context of the delicate political history of the city. This approach provides an account of the extant, the constructed as well as the subjectively remembered and imagined spaces of the city. The act of reading books includes spatial and temporal activities: following the lines, stopping at certain words, jumping through paragraphs, searching for certain images and turning the pages back and forth. These activities, in the case of guidebooks, may evoke spatial memories of textures, lights, sounds, streets, buildings and people. Travelling through the different representations of sites in the guidebooks, and mapping this activity of reading, enabled me to lay out the ways in which traditional guidebooks cause a kind...
The article claims mapping as a performative practice, which provides an alternative to authorita... more The article claims mapping as a performative practice, which provides an alternative to authoritative representations of Istanbul; those depict the city as a singular fixed entity. Performativeness, as defined and used by feminist and poststructuralist theories, suggests approaching place as a notion which is open, dynamic, and multiple. Here, I will give examples of performative mapping, which were carried on with students in the last year and a half at my elective course named Topographical Practices. I will argue that three different exercises that were carried on in the course perform place and provide alternative multiple knowledges of Istanbul by different methods, such as critical embodiment, appropriation, and “participatoriness”
46 | ev | betonart Aslıhan Şenel Pandemi nedeniyle evden çalışmaya başlayalı bir yıl oluyor. Başl... more 46 | ev | betonart Aslıhan Şenel Pandemi nedeniyle evden çalışmaya başlayalı bir yıl oluyor. Başlangıçta sadece 3 hafta oldu-ğunu düşündüğümüz uzaktan eğitim, belirsiz süreliğine uzatıldığında odanın içinde eşya-ların yerlerini değiştirmeye başladım. Duvara doğru bakmaktan yorulunca duvarı arkama almaya karar verdim, sıkışmış gibi hissettiğim-de pencerenin yanına taşındım, yaz gelince balkona geçtim, sonbaharla birlikte yeni dö-nem başlarken tüm eşyaları bir tarafa istifleyip kendime daha rahat hareket edeceğim geniş-çe bir boşluk açtım... Bir süre sonra kış soğuk-ları bastırdı, pencereden gelen güneşle uyanıp ısınmak için onu takip eder oldum. Geniş yer kaplayan yatağı odadan çıkardım. Uyumak için dış cepheden çıkan bir cep yaptım. Odanın or-tasını boşaltmış olduğum için rahatlamıştım. Artık kimse gelmediği için kullanılmayan yan-daki misafir odasıyla aramdaki duvarda bir ya-rık açıp oraya doğru bir çalışma balonu büyüt-tüm. Böylece sırt ağrılarımın sebebi olan masa ve sandalyelerden de kurtuldum. Son olarak, akşamüzeri güneşinin hızla süpürüp geçtiği duvarın içine doğru bir okuma sepeti ördüm. Oturduğum yerden bulutların geçişini, kuşların uçuşunu, rüzgarın salladığı dalları, komşuların çamaşırlarının sallanışını, akşam olunca tek tek yanan ışıklı pencereleri görebiliyordum.
Spektrum: Tasarım Rehberleri 3
Pandemi; Ütopya ile Distopya Ara Kesitinde mi,
Yoksa Heterotopya... more Spektrum: Tasarım Rehberleri 3
Pandemi; Ütopya ile Distopya Ara Kesitinde mi,
Yoksa Heterotopyanın Bizatihi İçinde mi?
Ekim 2020
Yayına Hazırlayanlar: İnci Olgun, Serim Dinç, Esra Turgut, Kumru Çılgın
ISBN 978-605-06463-2-0
Burada, 4. İstanbul Tasarım Bienali kapsamında ürettiğimiz bir haritalamayı ve kolektif ve oyunlu... more Burada, 4. İstanbul Tasarım Bienali kapsamında ürettiğimiz bir haritalamayı ve kolektif ve oyunlu disiplinlerarası deneysel eğitim yaklaşımımızı ortaya koymayı amaçlıyoruz. “Bilinemeyenler Haritası” üretim sürecinden sonra da daha çok oynamaya davet ederek değişip gelişmeye devam eder. Böylece yerleşik bilgiler ve verili gerçekleri sorgulamayı; bilmeme, bildiğini unutmaya çalışma ve yerinde deneyim paylaşımıyla sürekli öğrenmenin yer üzerine çalışmalardaki rolünü sorgulamayı istiyoruz. Anahtar Kelimeler: haritalama, Beyoğlu, kolektif çizim, mimarlık eğitimi, oyun
We aim to present here a mapping that we produced at the 4th Istanbul Design Biennial and our collective and playful interdisciplinary experimental educational approach.Our “Map of Unknowables” continues to change and develop after its production process as it invites for further play. As such, we aim to question the settled knowledges and given realities; the role of unknowing, forgetting what we know, and continuous learning through sharing situated lived experiences over studies on place. Keywords: mapping, Beyoğlu, collective drawing, architectural education, play
Bu yazıda haritalamayı bir performans olarak tanımlayarak, onun aracılığıyla hem yaparken hem de ... more Bu yazıda haritalamayı bir performans olarak tanımlayarak, onun aracılığıyla hem yaparken hem de okurken yer ile kurduğumuz ilişkinin değişkenliğine vurgu yapmaya çalışıyorum. Haritalamayı betimleyici veya bilgi verici bir temsil olarak görmüyorum. Haritalayan kişinin zamana ve yapma biçimine bağlı olarak nesneler, yerler ve diğer özneler ile kurduğu ilişkilerin değişmesiyle her haritalama eylemi yerin yeni bir üretimi oluyor. Bir haritalamanın her okuması ise bir performans olduğundan farklı yeni yer üretimlerine yol açabiliyor. Buradaki her haritalama başlığı özgün bir biraraya gelişi ve dolayısıyla yeni bir haritalama tanımını içeriyor. Haritalamanın performatifliği olarak tanımladığım bu değişken durum, her “performatif” başlığı altında yeni alternatif mimarlık üretim biçimlerini ortaya koymama aracılık ediyor. Her bir “haritalama” ve “performatif” başlık çiftinin arasındaki etkileşim haritalamanın mimarlık üretimi ile arasındaki ilişki gibi esnek ve değişken. Bu yazıyla geleneksel olarak tekleştirici, çeşitliliği bastırıcı ve nesneleştirici eril mimarlık üretimine alternatif bir üretim peşinde olan mimarlık eğitimi araştırmamı sunuyorum. Son yıllarda mimarlık eğitimi ve üretimine eleştirel olmayan bir biçimde dahil edilmek istenen haritalamayı, geleneksel analizin bir biçimi olmanın ötesinde tartışmayı istiyorum. Burada, İTÜ Mimarlık Fakültesi’nde yürütmekte olduğum seçmeli dersler ve mimari tasarım stüdyosunda önerdiğim çalışmaların düşünce altyapısını açıyor ve olası yeni araştırma alanları için lisans öğrencilerinin ürettiği cevapları okuyorum. Anahtar Kelimeler: Haritalama, yer, performatiflik, mimarlık eğitimi, feminizm
In this text I intend to define mapping as a performance and emphasize the changeability of our relationship to place while we are making and reading maps. I do not regard mapping as a depictive or informative representation. Each mapping becomes a re-production of place through the changing relationship of the map maker to objects, places and other subjects, with time and ways of making. Each reading of a mapping, that which is a performance, may result in new productions of place. Each subheading here consists of a unique gathering, consequently includes a new definition of mapping. This changeable situation, which I call performativity of mapping, under each subheading of “performative” helps me to present alternative ways of doing architecture. The relationship between every couple of the headings of “mapping” and “performative” is flexible and changeable as the relationship between mapping and architectural practice.With this text, I present my research on an architectural education that aims for a practice alternative to the traditionally unifying, suppressive and objectivizing masculine architectural practice. I would like to discuss mapping, which is intended to be included in architectural education in an uncritical way, beyond being a form of traditional analysis. Here, I open up the underlying thoughts of the works I propose in the architectural design studio and elective courses I tutor in ITU Faculty of Architecture and I read the produced responses by the students for further research fields. Keywords: Mapping, place, performativity, architectural education, feminism
Writingplace, Journal for Architecture and Literature, 2018
This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by co... more This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by confronting its dominant representations in guidebooks dating back to 1960s with my personal urban experience in the northern part of the city, and placing these readings in the context of the delicate political history of the city. This approach provides an account of the extant, the constructed as well as the subjectively remembered and imagined spaces of the city. The act of reading books includes spatial and temporal activities: following the lines, stopping at certain words, jumping through paragraphs, searching for certain images and turning the pages back and forth. These activities, in the case of guidebooks, may evoke spatial memories of textures, lights, sounds, streets, buildings and people. Travelling through the different representations of sites in the guidebooks, and mapping this activity of reading, enabled me to lay out the ways in which traditional guidebooks cause a kind of topographical amnesia by privileging dominant knowledge in relation to places and decontextualizing other knowledges.
I have used this multiple reading as a critical topographical practice that can question and dismantle the fixed representations in the guidebooks. Such a critical topographical practice is indeed a practice of writing place, referring to the word’s etymological meanings: toposfor ‘place’ and graphe for ‘which writes’ or ‘is written’. This topographical practice critically and subjectively relates knowledge to place and time. It offers the possibility for me – as a traveller and researcher – to temporarily appropriate real spaces and sustain other future spatial possibilities. With the following pieces of writing about sites in Nicosia, I propose possible but partial narratives of places, which are alternative to the officially acclaimed interpretations present in the guidebooks. My alternative narratives of places offer imagining the ground of the controlled buffer zone as unfixable, dead ends as spaces resisting dichotomies of centre-margin, public-private, and local-occupier, and envisioning the horizon as a continuous extension of boundaries.
Haritalamaları önerirken mimarlık eğitiminde öngördüğüm
yeni düşünme ve üretme biçimlerinin
olası... more Haritalamaları önerirken mimarlık eğitiminde öngördüğüm yeni düşünme ve üretme biçimlerinin olasılıklarının bugün yazarken çoğaldığını görüyorum. Fakat haritalama tekrar uygulanıp aynı sonucu alabileceğimiz bir yöntem olarak görünmüyor; ama yeni bir mimarlık eğitim anlayışının parçası olarak uygulama ve düşüncede pek çok yeni olanak sağlayabilir. Ortak çalışma, oyunlu öğrenme, bilgiyi paylaşma, deneyimle bilgi üretme yolları aramanın ve bu yolla bir yere sahip olmak yerine ortak aitliğin ve sosyal eşitsizlikleri sorunsallaştırmanın getireceği yeni mimarlıkları tartışmanın arayışı olabilir. Üniversitedeki odamda oturmuş bunları düşünürken üç buçuk yıldır yaptığımız bütün haritalamaların üretilirken duyduğumuz heyecanı hatırlatmaları dışında artık işlerinin bittiğini, yeni tartışmalar için yenilerini üretmemiz gerektiğini hatırlıyorum. H’ye gidip yeni haritalamalar yapacağımız Perşembe günü stüdyosunu ve Cuma günü dersini iple çekiyorum.
PurposeThis study investigates the transformation of the architect's role as portrayed in wri... more PurposeThis study investigates the transformation of the architect's role as portrayed in written texts by analyzing discursive practices concerning architectural education in Turkey between 1963 and 2000.Design/methodology/approachThe research employs critical discourse analysis (CDA) to examine selected texts published in the Mimarlık journal, representing the Chamber of Architects of Turkey. By embracing M. Bakhtin's “dialogism” approach, it aspires to foster new discussions on architectural education and establishes a “dialogical landscape” showcasing various voices and arguments. The research supplements its methodology by mapping the dialogical landscape, illustrating the relationality of discursive practices.FindingsThe paper contends that alterations in the missions, goals, and priorities of the architectural discipline significantly impact architectural education. Rather than focusing on individual perspectives, the creation of new dialogical platforms, emphasizing ...
Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2002Thesis (M.Sc.) ... more Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2002Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2002Bu çalışmada, metropol olarak adlandırılan günümüz kentinin tüm düzenleme çabalarına rağmen kaotik özelliği; her zaman yenilikler üretebilmesi, insanlarca arzulanması, düşünülmesi, değiştirilmesi, kısacası yaşaması; düzen ve düzensizliklerin sınırında olmasıyla açıklanmıştır. Bu çerçevede kentteki düzen ve düzen dışılıklar incelenmiştir. Endüstrileşme sonrası kentlerin karmaşık doğası içinde oluşan toplumsal hayallerin, ideallerin, ütopyaların kentleri dönüştürme gücü örneklerle verilmeye çalışılmış ve kentin bunlarla bir yandan düzenlendiği, bir yandan bu düzenlerin bozulduğu gösterilmiştir. Kentteki farklı ölçeklerdeki mimari düzenler belli kentsel / mimari normlarla kurulmakta ve korunmaktadır. Bu normlar kentteki normal, kabul edilebilir davranışı veya yapılanmayı gösterirken; kapsayamadıklarını sapma , istisn...
This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by co... more This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by confronting its dominant representations in guidebooks dating back to 1960s with my personal urban experience in the northern part of the city, and placing these readings in the context of the delicate political history of the city. This approach provides an account of the extant, the constructed as well as the subjectively remembered and imagined spaces of the city. The act of reading books includes spatial and temporal activities: following the lines, stopping at certain words, jumping through paragraphs, searching for certain images and turning the pages back and forth. These activities, in the case of guidebooks, may evoke spatial memories of textures, lights, sounds, streets, buildings and people. Travelling through the different representations of sites in the guidebooks, and mapping this activity of reading, enabled me to lay out the ways in which traditional guidebooks cause a kind...
The article claims mapping as a performative practice, which provides an alternative to authorita... more The article claims mapping as a performative practice, which provides an alternative to authoritative representations of Istanbul; those depict the city as a singular fixed entity. Performativeness, as defined and used by feminist and poststructuralist theories, suggests approaching place as a notion which is open, dynamic, and multiple. Here, I will give examples of performative mapping, which were carried on with students in the last year and a half at my elective course named Topographical Practices. I will argue that three different exercises that were carried on in the course perform place and provide alternative multiple knowledges of Istanbul by different methods, such as critical embodiment, appropriation, and “participatoriness”
46 | ev | betonart Aslıhan Şenel Pandemi nedeniyle evden çalışmaya başlayalı bir yıl oluyor. Başl... more 46 | ev | betonart Aslıhan Şenel Pandemi nedeniyle evden çalışmaya başlayalı bir yıl oluyor. Başlangıçta sadece 3 hafta oldu-ğunu düşündüğümüz uzaktan eğitim, belirsiz süreliğine uzatıldığında odanın içinde eşya-ların yerlerini değiştirmeye başladım. Duvara doğru bakmaktan yorulunca duvarı arkama almaya karar verdim, sıkışmış gibi hissettiğim-de pencerenin yanına taşındım, yaz gelince balkona geçtim, sonbaharla birlikte yeni dö-nem başlarken tüm eşyaları bir tarafa istifleyip kendime daha rahat hareket edeceğim geniş-çe bir boşluk açtım... Bir süre sonra kış soğuk-ları bastırdı, pencereden gelen güneşle uyanıp ısınmak için onu takip eder oldum. Geniş yer kaplayan yatağı odadan çıkardım. Uyumak için dış cepheden çıkan bir cep yaptım. Odanın or-tasını boşaltmış olduğum için rahatlamıştım. Artık kimse gelmediği için kullanılmayan yan-daki misafir odasıyla aramdaki duvarda bir ya-rık açıp oraya doğru bir çalışma balonu büyüt-tüm. Böylece sırt ağrılarımın sebebi olan masa ve sandalyelerden de kurtuldum. Son olarak, akşamüzeri güneşinin hızla süpürüp geçtiği duvarın içine doğru bir okuma sepeti ördüm. Oturduğum yerden bulutların geçişini, kuşların uçuşunu, rüzgarın salladığı dalları, komşuların çamaşırlarının sallanışını, akşam olunca tek tek yanan ışıklı pencereleri görebiliyordum.
Spektrum: Tasarım Rehberleri 3
Pandemi; Ütopya ile Distopya Ara Kesitinde mi,
Yoksa Heterotopya... more Spektrum: Tasarım Rehberleri 3
Pandemi; Ütopya ile Distopya Ara Kesitinde mi,
Yoksa Heterotopyanın Bizatihi İçinde mi?
Ekim 2020
Yayına Hazırlayanlar: İnci Olgun, Serim Dinç, Esra Turgut, Kumru Çılgın
ISBN 978-605-06463-2-0
Burada, 4. İstanbul Tasarım Bienali kapsamında ürettiğimiz bir haritalamayı ve kolektif ve oyunlu... more Burada, 4. İstanbul Tasarım Bienali kapsamında ürettiğimiz bir haritalamayı ve kolektif ve oyunlu disiplinlerarası deneysel eğitim yaklaşımımızı ortaya koymayı amaçlıyoruz. “Bilinemeyenler Haritası” üretim sürecinden sonra da daha çok oynamaya davet ederek değişip gelişmeye devam eder. Böylece yerleşik bilgiler ve verili gerçekleri sorgulamayı; bilmeme, bildiğini unutmaya çalışma ve yerinde deneyim paylaşımıyla sürekli öğrenmenin yer üzerine çalışmalardaki rolünü sorgulamayı istiyoruz. Anahtar Kelimeler: haritalama, Beyoğlu, kolektif çizim, mimarlık eğitimi, oyun
We aim to present here a mapping that we produced at the 4th Istanbul Design Biennial and our collective and playful interdisciplinary experimental educational approach.Our “Map of Unknowables” continues to change and develop after its production process as it invites for further play. As such, we aim to question the settled knowledges and given realities; the role of unknowing, forgetting what we know, and continuous learning through sharing situated lived experiences over studies on place. Keywords: mapping, Beyoğlu, collective drawing, architectural education, play
Bu yazıda haritalamayı bir performans olarak tanımlayarak, onun aracılığıyla hem yaparken hem de ... more Bu yazıda haritalamayı bir performans olarak tanımlayarak, onun aracılığıyla hem yaparken hem de okurken yer ile kurduğumuz ilişkinin değişkenliğine vurgu yapmaya çalışıyorum. Haritalamayı betimleyici veya bilgi verici bir temsil olarak görmüyorum. Haritalayan kişinin zamana ve yapma biçimine bağlı olarak nesneler, yerler ve diğer özneler ile kurduğu ilişkilerin değişmesiyle her haritalama eylemi yerin yeni bir üretimi oluyor. Bir haritalamanın her okuması ise bir performans olduğundan farklı yeni yer üretimlerine yol açabiliyor. Buradaki her haritalama başlığı özgün bir biraraya gelişi ve dolayısıyla yeni bir haritalama tanımını içeriyor. Haritalamanın performatifliği olarak tanımladığım bu değişken durum, her “performatif” başlığı altında yeni alternatif mimarlık üretim biçimlerini ortaya koymama aracılık ediyor. Her bir “haritalama” ve “performatif” başlık çiftinin arasındaki etkileşim haritalamanın mimarlık üretimi ile arasındaki ilişki gibi esnek ve değişken. Bu yazıyla geleneksel olarak tekleştirici, çeşitliliği bastırıcı ve nesneleştirici eril mimarlık üretimine alternatif bir üretim peşinde olan mimarlık eğitimi araştırmamı sunuyorum. Son yıllarda mimarlık eğitimi ve üretimine eleştirel olmayan bir biçimde dahil edilmek istenen haritalamayı, geleneksel analizin bir biçimi olmanın ötesinde tartışmayı istiyorum. Burada, İTÜ Mimarlık Fakültesi’nde yürütmekte olduğum seçmeli dersler ve mimari tasarım stüdyosunda önerdiğim çalışmaların düşünce altyapısını açıyor ve olası yeni araştırma alanları için lisans öğrencilerinin ürettiği cevapları okuyorum. Anahtar Kelimeler: Haritalama, yer, performatiflik, mimarlık eğitimi, feminizm
In this text I intend to define mapping as a performance and emphasize the changeability of our relationship to place while we are making and reading maps. I do not regard mapping as a depictive or informative representation. Each mapping becomes a re-production of place through the changing relationship of the map maker to objects, places and other subjects, with time and ways of making. Each reading of a mapping, that which is a performance, may result in new productions of place. Each subheading here consists of a unique gathering, consequently includes a new definition of mapping. This changeable situation, which I call performativity of mapping, under each subheading of “performative” helps me to present alternative ways of doing architecture. The relationship between every couple of the headings of “mapping” and “performative” is flexible and changeable as the relationship between mapping and architectural practice.With this text, I present my research on an architectural education that aims for a practice alternative to the traditionally unifying, suppressive and objectivizing masculine architectural practice. I would like to discuss mapping, which is intended to be included in architectural education in an uncritical way, beyond being a form of traditional analysis. Here, I open up the underlying thoughts of the works I propose in the architectural design studio and elective courses I tutor in ITU Faculty of Architecture and I read the produced responses by the students for further research fields. Keywords: Mapping, place, performativity, architectural education, feminism
Writingplace, Journal for Architecture and Literature, 2018
This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by co... more This article presents a journey through the divided city of Nicosia on the island of Cyprus by confronting its dominant representations in guidebooks dating back to 1960s with my personal urban experience in the northern part of the city, and placing these readings in the context of the delicate political history of the city. This approach provides an account of the extant, the constructed as well as the subjectively remembered and imagined spaces of the city. The act of reading books includes spatial and temporal activities: following the lines, stopping at certain words, jumping through paragraphs, searching for certain images and turning the pages back and forth. These activities, in the case of guidebooks, may evoke spatial memories of textures, lights, sounds, streets, buildings and people. Travelling through the different representations of sites in the guidebooks, and mapping this activity of reading, enabled me to lay out the ways in which traditional guidebooks cause a kind of topographical amnesia by privileging dominant knowledge in relation to places and decontextualizing other knowledges.
I have used this multiple reading as a critical topographical practice that can question and dismantle the fixed representations in the guidebooks. Such a critical topographical practice is indeed a practice of writing place, referring to the word’s etymological meanings: toposfor ‘place’ and graphe for ‘which writes’ or ‘is written’. This topographical practice critically and subjectively relates knowledge to place and time. It offers the possibility for me – as a traveller and researcher – to temporarily appropriate real spaces and sustain other future spatial possibilities. With the following pieces of writing about sites in Nicosia, I propose possible but partial narratives of places, which are alternative to the officially acclaimed interpretations present in the guidebooks. My alternative narratives of places offer imagining the ground of the controlled buffer zone as unfixable, dead ends as spaces resisting dichotomies of centre-margin, public-private, and local-occupier, and envisioning the horizon as a continuous extension of boundaries.
Haritalamaları önerirken mimarlık eğitiminde öngördüğüm
yeni düşünme ve üretme biçimlerinin
olası... more Haritalamaları önerirken mimarlık eğitiminde öngördüğüm yeni düşünme ve üretme biçimlerinin olasılıklarının bugün yazarken çoğaldığını görüyorum. Fakat haritalama tekrar uygulanıp aynı sonucu alabileceğimiz bir yöntem olarak görünmüyor; ama yeni bir mimarlık eğitim anlayışının parçası olarak uygulama ve düşüncede pek çok yeni olanak sağlayabilir. Ortak çalışma, oyunlu öğrenme, bilgiyi paylaşma, deneyimle bilgi üretme yolları aramanın ve bu yolla bir yere sahip olmak yerine ortak aitliğin ve sosyal eşitsizlikleri sorunsallaştırmanın getireceği yeni mimarlıkları tartışmanın arayışı olabilir. Üniversitedeki odamda oturmuş bunları düşünürken üç buçuk yıldır yaptığımız bütün haritalamaların üretilirken duyduğumuz heyecanı hatırlatmaları dışında artık işlerinin bittiğini, yeni tartışmalar için yenilerini üretmemiz gerektiğini hatırlıyorum. H’ye gidip yeni haritalamalar yapacağımız Perşembe günü stüdyosunu ve Cuma günü dersini iple çekiyorum.
Map-making has been developed as an empirical
activity, which claims objectivity, to form and fix... more Map-making has been developed as an empirical activity, which claims objectivity, to form and fix the knowledge of a place. Yet, the act of mapping appears today as an alternative to map-making in order to rethink about the relationship between people and place. Mapping refers less to a stable representation than a performance, in which the maker, place, and the product redefine, reposition and reproduce each other in the process. In contemporary architecture, mapping may allow developing a sensitive and critical understanding of place, which is continuously created through the existence, experiences, and design activities of people. In this text, my aim is to point out that mapping offers possibilities for understanding the city and for critical participation in the existing production processes in the city.
Compilation of works and academic papers based the works from the first year design studio in Ist... more Compilation of works and academic papers based the works from the first year design studio in Istanbul Technical University Faculty of Architecture in the year 2007-2008.
Metropol olarak adlandırılan günümüz kentinin tüm düzenleme çabalarına rağmen bir kaos ortamı olm... more Metropol olarak adlandırılan günümüz kentinin tüm düzenleme çabalarına rağmen bir kaos ortamı olması; her zaman yenilikler üretebilmesi, insanlarca arzulanması, düşünülmesi, değiştirilmesi, kısacası yaşaması, tezin çıkış noktasını oluşturmaktadır. Kent ne yalnızca bir karmaşa ne de yalnızca ideal bir düzendir. O, ikisi birdendir. Salt düzensizlik olarak görülen kent, her şeyin başıboş, belirsiz olduğu, kolayca içinde kaybolunabilen, her istenilenin yapılabildiği bir ortam düşündürürken; tam düzen olarak görülen kent, bizi, yapılabileceklerin önceden belli olduğu karamsar bir ütopyaya sürükleyebilir. Kentin dinamik doğasını anlamak için bu tek yönlü bakış açılarının bir tarafa bırakılması gerekir. Kent düzenleri ve karmaşası ile bir bütündür. Bu ortamdan yenilikler ortaya çıkar ve bu yenilikler kentin dönüşümüne katılır. Bu hiç durmayan bir süreç, bir oluşumdur. Düzen ve düzensizliğin bir arada olduğunun, birbirinden etkilenerek dönüştüğünün bilinmesi yaratıcı ortam hakkında yeni bir anlayış sunabilir.
The contemporary city called as metropolis, by being a chaotic medium in spite of all the ordering efforts; being desired by people; being thought, changed; in short by living; has been the starting point of the thesis. The city is not only a disorder nor only an ideal order. It is both. The city as absolute disorder would mean a place where everything is uncontrolled, vague and anything could get lost, where 'anything goes'; whereas absolute order could lead to a pessimistic utopia where everything possible is preset. To understand the dynamic nature of the city, these one-sided views should be left aside. The city is a whole with its order and disorder and from this environment the new may generate which will participate in the evolution of the city. This is a never ending process, a becoming. To know that disorder and order are together, interacting with each other to evolve; could present a new understanding of the creative atmosphere.
Aslıhan Şenel, Aylin Vartanyan, Susan Dunne, Elif Hant, Buse Özçelik, Alpcan Hastürk, Arda Koray... more Aslıhan Şenel, Aylin Vartanyan, Susan Dunne, Elif Hant, Buse Özçelik, Alpcan Hastürk, Arda Koray, Ayşe Şirin Çakmakçı, Berçem Yıldırım, Beste Soybilge, Cemil Çalkıcı, Charlotte Gambotti, Ebru Gökçe, Ece Tamer, Elif Tepekaya, Elina Oikonomaki, Hilal Menlioğlu, Ilgın Hancıoğlu, İlknur Özer, İpek Avanoğlu, Joseph Morriseau, Karolina Theleriti, Metehan Gürsu, Nida Ekenel, Öykü Şimşek, Saadet Sonverdi, Seçil Yatan, Sema Semih, Taylan Karabaş, Tildem Kırtak, Yağmur Çil, Yasemen Akça, Zeynep Çabuk.
Unknowables Map is a collective mapping completed during the 4th Istanbul Design Bienniale. It is a critical mapping, drawing on spatial practices of place. As a critical response to the ways in which universities and other institutions produce and control knowledge, Unknowables Map encouraged experimental methods of drawing through performance, collaboration, story telling, and play.
Uploads
Papers by Aslıhan Şenel
Pandemi; Ütopya ile Distopya Ara Kesitinde mi,
Yoksa Heterotopyanın Bizatihi İçinde mi?
Ekim 2020
Yayına Hazırlayanlar: İnci Olgun, Serim Dinç, Esra Turgut, Kumru Çılgın
ISBN 978-605-06463-2-0
disiplinlerarası deneysel eğitim yaklaşımımızı ortaya koymayı amaçlıyoruz. “Bilinemeyenler
Haritası” üretim sürecinden sonra da daha çok oynamaya davet ederek değişip gelişmeye devam
eder. Böylece yerleşik bilgiler ve verili gerçekleri sorgulamayı; bilmeme, bildiğini unutmaya
çalışma ve yerinde deneyim paylaşımıyla sürekli öğrenmenin yer üzerine çalışmalardaki rolünü
sorgulamayı istiyoruz.
Anahtar Kelimeler: haritalama, Beyoğlu, kolektif çizim, mimarlık eğitimi, oyun
We aim to present here a mapping that we produced at the 4th Istanbul Design Biennial and
our collective and playful interdisciplinary experimental educational approach.Our “Map of
Unknowables” continues to change and develop after its production process as it invites for
further play. As such, we aim to question the settled knowledges and given realities; the role of
unknowing, forgetting what we know, and continuous learning through sharing situated lived
experiences over studies on place.
Keywords: mapping, Beyoğlu, collective drawing, architectural education, play
yer ile kurduğumuz ilişkinin değişkenliğine vurgu yapmaya çalışıyorum. Haritalamayı betimleyici
veya bilgi verici bir temsil olarak görmüyorum. Haritalayan kişinin zamana ve yapma biçimine bağlı
olarak nesneler, yerler ve diğer özneler ile kurduğu ilişkilerin değişmesiyle her haritalama eylemi yerin
yeni bir üretimi oluyor. Bir haritalamanın her okuması ise bir performans olduğundan farklı yeni yer üretimlerine
yol açabiliyor. Buradaki her haritalama başlığı özgün bir biraraya gelişi ve dolayısıyla yeni bir
haritalama tanımını içeriyor. Haritalamanın performatifliği olarak tanımladığım bu değişken durum, her
“performatif” başlığı altında yeni alternatif mimarlık üretim biçimlerini ortaya koymama aracılık ediyor.
Her bir “haritalama” ve “performatif” başlık çiftinin arasındaki etkileşim haritalamanın mimarlık üretimi
ile arasındaki ilişki gibi esnek ve değişken. Bu yazıyla geleneksel olarak tekleştirici, çeşitliliği bastırıcı ve
nesneleştirici eril mimarlık üretimine alternatif bir üretim peşinde olan mimarlık eğitimi araştırmamı sunuyorum.
Son yıllarda mimarlık eğitimi ve üretimine eleştirel olmayan bir biçimde dahil edilmek istenen
haritalamayı, geleneksel analizin bir biçimi olmanın ötesinde tartışmayı istiyorum. Burada, İTÜ Mimarlık
Fakültesi’nde yürütmekte olduğum seçmeli dersler ve mimari tasarım stüdyosunda önerdiğim çalışmaların
düşünce altyapısını açıyor ve olası yeni araştırma alanları için lisans öğrencilerinin ürettiği cevapları
okuyorum.
Anahtar Kelimeler: Haritalama, yer, performatiflik, mimarlık eğitimi, feminizm
In this text I intend to define mapping as a performance and emphasize the changeability of our relationship
to place while we are making and reading maps. I do not regard mapping as a depictive or informative
representation. Each mapping becomes a re-production of place through the changing relationship
of the map maker to objects, places and other subjects, with time and ways of making. Each reading of
a mapping, that which is a performance, may result in new productions of place. Each subheading here
consists of a unique gathering, consequently includes a new definition of mapping. This changeable
situation, which I call performativity of mapping, under each subheading of “performative” helps me to
present alternative ways of doing architecture. The relationship between every couple of the headings of
“mapping” and “performative” is flexible and changeable as the relationship between mapping and architectural
practice.With this text, I present my research on an architectural education that aims for a practice
alternative to the traditionally unifying, suppressive and objectivizing masculine architectural practice. I
would like to discuss mapping, which is intended to be included in architectural education in an uncritical
way, beyond being a form of traditional analysis. Here, I open up the underlying thoughts of the works I
propose in the architectural design studio and elective courses I tutor in ITU Faculty of Architecture and I
read the produced responses by the students for further research fields.
Keywords: Mapping, place, performativity, architectural education, feminism
I have used this multiple reading as a critical topographical practice that can question and dismantle the fixed representations in the guidebooks. Such a critical topographical practice is indeed a practice of writing place, referring to the word’s etymological meanings: toposfor ‘place’ and graphe for ‘which writes’ or ‘is written’. This topographical practice critically and subjectively relates knowledge to place and time. It offers the possibility for me – as a traveller and researcher – to temporarily appropriate real spaces and sustain other future spatial possibilities. With the following pieces of writing about sites in Nicosia, I propose possible but partial narratives of places, which are alternative to the officially acclaimed interpretations present in the guidebooks. My alternative narratives of places offer imagining the ground of the controlled buffer zone as unfixable, dead ends as spaces resisting dichotomies of centre-margin, public-private, and local-occupier, and envisioning the horizon as a continuous extension of boundaries.
yeni düşünme ve üretme biçimlerinin
olasılıklarının bugün yazarken çoğaldığını görüyorum.
Fakat haritalama tekrar uygulanıp aynı sonucu
alabileceğimiz bir yöntem olarak görünmüyor; ama
yeni bir mimarlık eğitim anlayışının parçası olarak
uygulama ve düşüncede pek çok yeni olanak sağlayabilir.
Ortak çalışma, oyunlu öğrenme, bilgiyi paylaşma,
deneyimle bilgi üretme yolları aramanın ve
bu yolla bir yere sahip olmak yerine ortak aitliğin ve
sosyal eşitsizlikleri sorunsallaştırmanın getireceği
yeni mimarlıkları tartışmanın arayışı olabilir. Üniversitedeki
odamda oturmuş bunları düşünürken üç
buçuk yıldır yaptığımız bütün haritalamaların üretilirken
duyduğumuz heyecanı hatırlatmaları dışında
artık işlerinin bittiğini, yeni tartışmalar için yenilerini
üretmemiz gerektiğini hatırlıyorum. H’ye gidip yeni
haritalamalar yapacağımız Perşembe günü stüdyosunu
ve Cuma günü dersini iple çekiyorum.
Pandemi; Ütopya ile Distopya Ara Kesitinde mi,
Yoksa Heterotopyanın Bizatihi İçinde mi?
Ekim 2020
Yayına Hazırlayanlar: İnci Olgun, Serim Dinç, Esra Turgut, Kumru Çılgın
ISBN 978-605-06463-2-0
disiplinlerarası deneysel eğitim yaklaşımımızı ortaya koymayı amaçlıyoruz. “Bilinemeyenler
Haritası” üretim sürecinden sonra da daha çok oynamaya davet ederek değişip gelişmeye devam
eder. Böylece yerleşik bilgiler ve verili gerçekleri sorgulamayı; bilmeme, bildiğini unutmaya
çalışma ve yerinde deneyim paylaşımıyla sürekli öğrenmenin yer üzerine çalışmalardaki rolünü
sorgulamayı istiyoruz.
Anahtar Kelimeler: haritalama, Beyoğlu, kolektif çizim, mimarlık eğitimi, oyun
We aim to present here a mapping that we produced at the 4th Istanbul Design Biennial and
our collective and playful interdisciplinary experimental educational approach.Our “Map of
Unknowables” continues to change and develop after its production process as it invites for
further play. As such, we aim to question the settled knowledges and given realities; the role of
unknowing, forgetting what we know, and continuous learning through sharing situated lived
experiences over studies on place.
Keywords: mapping, Beyoğlu, collective drawing, architectural education, play
yer ile kurduğumuz ilişkinin değişkenliğine vurgu yapmaya çalışıyorum. Haritalamayı betimleyici
veya bilgi verici bir temsil olarak görmüyorum. Haritalayan kişinin zamana ve yapma biçimine bağlı
olarak nesneler, yerler ve diğer özneler ile kurduğu ilişkilerin değişmesiyle her haritalama eylemi yerin
yeni bir üretimi oluyor. Bir haritalamanın her okuması ise bir performans olduğundan farklı yeni yer üretimlerine
yol açabiliyor. Buradaki her haritalama başlığı özgün bir biraraya gelişi ve dolayısıyla yeni bir
haritalama tanımını içeriyor. Haritalamanın performatifliği olarak tanımladığım bu değişken durum, her
“performatif” başlığı altında yeni alternatif mimarlık üretim biçimlerini ortaya koymama aracılık ediyor.
Her bir “haritalama” ve “performatif” başlık çiftinin arasındaki etkileşim haritalamanın mimarlık üretimi
ile arasındaki ilişki gibi esnek ve değişken. Bu yazıyla geleneksel olarak tekleştirici, çeşitliliği bastırıcı ve
nesneleştirici eril mimarlık üretimine alternatif bir üretim peşinde olan mimarlık eğitimi araştırmamı sunuyorum.
Son yıllarda mimarlık eğitimi ve üretimine eleştirel olmayan bir biçimde dahil edilmek istenen
haritalamayı, geleneksel analizin bir biçimi olmanın ötesinde tartışmayı istiyorum. Burada, İTÜ Mimarlık
Fakültesi’nde yürütmekte olduğum seçmeli dersler ve mimari tasarım stüdyosunda önerdiğim çalışmaların
düşünce altyapısını açıyor ve olası yeni araştırma alanları için lisans öğrencilerinin ürettiği cevapları
okuyorum.
Anahtar Kelimeler: Haritalama, yer, performatiflik, mimarlık eğitimi, feminizm
In this text I intend to define mapping as a performance and emphasize the changeability of our relationship
to place while we are making and reading maps. I do not regard mapping as a depictive or informative
representation. Each mapping becomes a re-production of place through the changing relationship
of the map maker to objects, places and other subjects, with time and ways of making. Each reading of
a mapping, that which is a performance, may result in new productions of place. Each subheading here
consists of a unique gathering, consequently includes a new definition of mapping. This changeable
situation, which I call performativity of mapping, under each subheading of “performative” helps me to
present alternative ways of doing architecture. The relationship between every couple of the headings of
“mapping” and “performative” is flexible and changeable as the relationship between mapping and architectural
practice.With this text, I present my research on an architectural education that aims for a practice
alternative to the traditionally unifying, suppressive and objectivizing masculine architectural practice. I
would like to discuss mapping, which is intended to be included in architectural education in an uncritical
way, beyond being a form of traditional analysis. Here, I open up the underlying thoughts of the works I
propose in the architectural design studio and elective courses I tutor in ITU Faculty of Architecture and I
read the produced responses by the students for further research fields.
Keywords: Mapping, place, performativity, architectural education, feminism
I have used this multiple reading as a critical topographical practice that can question and dismantle the fixed representations in the guidebooks. Such a critical topographical practice is indeed a practice of writing place, referring to the word’s etymological meanings: toposfor ‘place’ and graphe for ‘which writes’ or ‘is written’. This topographical practice critically and subjectively relates knowledge to place and time. It offers the possibility for me – as a traveller and researcher – to temporarily appropriate real spaces and sustain other future spatial possibilities. With the following pieces of writing about sites in Nicosia, I propose possible but partial narratives of places, which are alternative to the officially acclaimed interpretations present in the guidebooks. My alternative narratives of places offer imagining the ground of the controlled buffer zone as unfixable, dead ends as spaces resisting dichotomies of centre-margin, public-private, and local-occupier, and envisioning the horizon as a continuous extension of boundaries.
yeni düşünme ve üretme biçimlerinin
olasılıklarının bugün yazarken çoğaldığını görüyorum.
Fakat haritalama tekrar uygulanıp aynı sonucu
alabileceğimiz bir yöntem olarak görünmüyor; ama
yeni bir mimarlık eğitim anlayışının parçası olarak
uygulama ve düşüncede pek çok yeni olanak sağlayabilir.
Ortak çalışma, oyunlu öğrenme, bilgiyi paylaşma,
deneyimle bilgi üretme yolları aramanın ve
bu yolla bir yere sahip olmak yerine ortak aitliğin ve
sosyal eşitsizlikleri sorunsallaştırmanın getireceği
yeni mimarlıkları tartışmanın arayışı olabilir. Üniversitedeki
odamda oturmuş bunları düşünürken üç
buçuk yıldır yaptığımız bütün haritalamaların üretilirken
duyduğumuz heyecanı hatırlatmaları dışında
artık işlerinin bittiğini, yeni tartışmalar için yenilerini
üretmemiz gerektiğini hatırlıyorum. H’ye gidip yeni
haritalamalar yapacağımız Perşembe günü stüdyosunu
ve Cuma günü dersini iple çekiyorum.
activity, which claims objectivity, to form and fix the
knowledge of a place. Yet, the act of mapping appears
today as an alternative to map-making in order to
rethink about the relationship between people and
place. Mapping refers less to a stable representation
than a performance, in which the maker, place, and
the product redefine, reposition and reproduce each
other in the process. In contemporary architecture,
mapping may allow developing a sensitive and critical
understanding of place, which is continuously created
through the existence, experiences, and design
activities of people. In this text, my aim is to point
out that mapping offers possibilities for understanding
the city and for critical participation in the existing
production processes in the city.
The contemporary city called as metropolis, by being a chaotic medium in spite of all the ordering efforts; being desired by people; being thought, changed; in short by living; has been the starting point of the thesis. The city is not only a disorder nor only an ideal order. It is both. The city as absolute disorder would mean a place where everything is uncontrolled, vague and anything could get lost, where 'anything goes'; whereas absolute order could lead to a pessimistic utopia where everything possible is preset. To understand the dynamic nature of the city, these one-sided views should be left aside. The city is a whole with its order and disorder and from this environment the new may generate which will participate in the evolution of the city. This is a never ending process, a becoming. To know that disorder and order are together, interacting with each other to evolve; could present a new understanding of the creative atmosphere.
Unknowables Map is a collective mapping completed during the 4th Istanbul Design Bienniale. It is a critical mapping, drawing on spatial practices of place. As a critical response to the ways in which universities and other institutions produce and control knowledge, Unknowables Map encouraged experimental methods of drawing through performance, collaboration, story telling, and play.