គ័របាន់
គ័របាន់ (អង់គ្លេស: Korban) ជាតង្វាយថ្វាយព្រះ។ វាត្រូវបានប្រើដើម្បីឲ្យមនុស្សណាម្នាក់បានរួចផុតពីការបំពេញតួនាទីជាកូន ចំពោះឳពុកម្ដាយរបស់ខ្លួន ដោយគ្មានទោសកំហុស។
នៅក្នុងសាសនាយូដា គ័របាន់(ទំព័រគំរូ:Lang-he-n qorbān), ក៏ត្រូវបានសរសេរជា qorban ឬ corban, គឺជាប្រភេទណាមួយក្នុងចំណោមតង្វាយផ្សេងៗនៃយញ្ញបូជា ដែលត្រូវបានពិពណ៌នា និងត្រូវបានបង្គាប់ នៅក្នុងគម្ពីរតូរ៉ា។ អ្វីដែលគេប្រើជាញឹកញាប់បំផុតសម្រាប់ជាគ័របាន់ គឺយញ្ញបូជាសត្វ។
គ័របាន់គឺជាយញ្ញបូជាសត្វដែលក្រឹត្យវិន័យយូដាអនុញ្ញាតឲ្យហូប មានដូចជាគោ ចៀម ពពែ ឬព្រាប ដែលត្រូវបានសម្លាប់ត្រឹមត្រូវតាមក្រឹត្យវិន័យយូដា។ យញ្ញបូជាក៏អាចមានជាគ្រាប់ធញ្ញជាតិ អាហារ គ្រឿងក្រអូប។[១][២][៣] តង្វាយជាច្រើន ជាធម្មតាត្រូវបានចម្អិន ហើយភាគច្រើនត្រូវបានហូបដោយអ្នកដែលថ្វាយ ហើយផ្នែកខ្លះត្រូវបានប្រគល់ដល់បូជាចារ្យ និងផ្នែកដែលសេសសល់ត្រូវដុតចោលនៅលើអាសនា នៃព្រះវិហារក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹម។ មានតែក្នុងករណីពិសេសប៉ុណ្ណោះដែលតង្វាយទាំងអស់ត្រូវបានថ្វាយដល់ព្រះ ដូចជាក្នុងករណីថ្វាយចៀមជាតង្វាយលោះបាប។[៤][៥]
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរហេព្រើរនិយាយថា ព្រះបានបង្គាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឲ្យថ្វាយតង្វាយ និងយញ្ញបូជា នៅលើអាសនាផ្សេងៗ។ យញ្ញបូជាទាំងនោះត្រូវបានថ្វាយដោយដៃរបស់ពួកបូជាចារ្យកូហិន(Kohanim) ដែលពួកកូនចៅអើរ៉ុន។ មុនសាងសង់ព្រះវិហារក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹម នៅពេលពួកអ៊ីស្រាអែលនៅទីរហោរស្ថាន យញ្ញបូជាត្រូវបានថ្វាយតែនៅក្នុងព្រះពន្លាប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយពីការឈ្លានពានកាណាន កន្លែងសំខាន់សម្រាប់ថ្វាយយញ្ញបូជាគឺនៅស៊ីឡូ ទោះបីជាមានការថ្វាយយញ្ញបូជានៅបេតសេមេស[៦] មីសផា[៧] រ៉ាម៉ា[៨] និងគីកាល ក៏ដោយ[៩] រីឯគ្រួសារ និងកុលសម្ពន្ធ គេថ្វាយយញ្ញបូជានៅកន្លែងធម្មតា[១០] ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ស្ដេចសូល កន្លែងថ្វាយយញ្ញបូជាសំខាន់គឺនៅណូប ទោះបីជាការថ្វាយយញ្ញបូជាជាលក្ខណៈត្រូវបានធ្វើឡើងនៅស៊ីឡូក៏ដោយ។[១១] ស្ដេចដាវីឌបានបង្កើតមជ្ឈមណ្ឌលនៃក្រុមសាសនាថ្មីមួយនៅក្រុងយេរូសាឡឹម គឺនៅលានបោកស្រូវអារ៉ូណា [១២] ជាកន្លែងដែលស្ដេចដាវីឌបានយកហិបនៃសម្ពន្ធមេត្រី។[១៣][១៤] យោងតាមព្រះគម្ពីរហេព្រើរ ក្រោយពីការសាងសង់ព្រះវិហារសាឡូម៉ូនហើយ យញ្ញបូជាត្រូវបានថ្វាយតែនៅទីនោះប៉ុណ្ណោះ។[១៥] បន្ទាប់ពីព្រះវិហារនោះត្រូវបានបំផ្លាញ ការថ្វាយយញ្ញបូជាត្រូវបានចាប់ផ្ដើមធ្វើបន្ត នៅពេលព្រះវិហារទី២ត្រូវបានសាងសង់ រហូតដល់ព្រះវិហារនេះត្រូវបានបំផ្លាញនៅក្នុងឆ្មាំ៧០។ ក្រោយពីការបំផ្លាញព្រះវិហារទី២ ការថ្វាយយញ្ញបូជាត្រូវបានហាមឃាត់ ដោយសារតែលែងមានព្រះវិហារសម្រាប់ថ្វាយយញ្ញបូជាទៀតហើយ គឺមានតែនៅហាឡាកាប៉ុណ្ណោះដែលអនុញ្ញាតឲ្យថ្វាយតង្វាយ។[៤][១][១៦][១៧][១៨]
ដើមកំណើតពាក្យគ័របាន់
[កែប្រែ]គ័របាន់ និងការ៉ាប
[កែប្រែ]គ័របាន់ជាក្រុមភាសាមួយ ដែលមានភាសាអារ៉ាប់ និងហេព្រើរ (ជាភាសាហេព្រើរ មានន័យថា "ស្និទ្ធស្នាលនឹងអ្នកណាម្នាក់ ឬស្និទ្ធស្នាលនឹងអ្វីមួយ") និងពាក្យផ្សេងទៀត មកពីពាក្យដើម qarov "ស្និទ្ធស្នាល" និង qerovim "សាច់ញ្ញាតិ"។ពាក្យ «គ័របាន់»នេះ ត្រូវបានឃើញជាលើកដំបូង នៅក្នុងលឹវី១:២។ ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើ ៤០ដង ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលេវី, ៣៨ដង ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរជនគណនា និង២ដង ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហេសេគាល។ ទម្រង់ដែលទាក់ទងនឹងពាក្យ គ័របាន់ លេចឡើងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេហេមា ១០:៣៥ និង ១៣:៣១ "តង្វាយជាឈើ"។ ពាក្យនេះបានវិវឌ្ឍន៍មកពីកិរិយសព្ទ qarab ហើយវាបញ្ជាក់ពីគោលបំណងក្នុងការនាំមនុស្សឲ្យជិតស្និទ្ធនឹងព្រះ។[១៩][២០][២១]
គោលបំណង
[កែប្រែ]ផ្ទុយទៅនឹងគោលលទ្ធិដ៏សាមញ្ញ ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ដែលត្រូវបានកាន់តាមនៅក្នុងក្រុមគ្រីស្ទានមួយចំនួន ដែលថាគ័របាន់របស់យូដាគឺសម្រាប់លោះបាប ហើយគោលលទ្ធិនេះល្បីថាជាជំនឿខុសឆ្គង និងមានភាពស្មុគស្មាញខ្លាំងនោះ គឺថាមានគ័របាន់មួយចំនួននៅក្នុងកាលៈទេសៈដ៏កម្រមួយតែប៉ុណ្ណោះ ត្រូវបានប្រើដើម្បីឲ្យថួននឹងបាបដែលបានប្រព្រឹត្តដោយអចេតនា ហើយយញ្ញបូជាទាំងនេះអមជាមួយនឹងមធ្យោបាយដ៏សំខាន់នៃតង្វាយថួននឹងបាប ដើម្បីឲ្យត្រូវបានចាត់ទុកថាស្របច្បាប់។ គ័របាន់ត្រូវបាននាំមកយ៉ាងបរិសុទ្ធ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីមានទំនាក់ទំនងជាមួយ និងដើម្បីឲ្យកាន់តែមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ។ គ័របាន់ក៏ត្រូវបាននាំមកក្នុងគោលបំណងសម្ដែងនូវការអរព្រះគុណ កតញ្ញុ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ព្រះដែរ។[២២][២៣]
ក្នុងករណីលើកលែងមួយចំនួន គ័របាន់អាចត្រូវបានប្រើតែជាមធ្យោបាយដើម្បីឲ្យថួននឹងបាបដែលបានប្រព្រឹត្តដោយចេតនាប៉ុណ្ណោះ។[២៤] លើសពីនេះទៅទៀត គ័របាន់គ្មានឥទ្ធីពលសម្រាប់លាងជម្រះបាបឡើយ លុះត្រាតែអ្នកដែលថ្វាយតង្វាយនោះកែប្រែចិត្តយ៉ាងអស់ពីចិត្តពីទង្វើរបស់ខ្លួន មុននឹងថ្វាយតង្វាយ ហើយតបសងដល់មនុស្សណាដែលត្រូវបានធ្វើឲ្យខូចខាត ដោយអំពើហិង្សាណាមួយ។[២៥]
ព្រះគម្ពីរភាសាហេព្រើរ
[កែប្រែ]តង្វាយជាច្រើនត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្តិ និងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទាំង៤នៃគម្ពីរតូរ៉ា។[២៦]
តង្វាយជាច្រើនត្រូវបានថ្វាយនៅក្នុងព្រះពន្លា និងក្នុងសម័យព្រះវិហារសាឡូម៉ូន និងសម័យព្រះវិហារទី២ក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹម រហូតដល់សម័យនៃការបំផ្លាញទាំងស្រុង ចំពោះយូដា យេរូសាឡឹម និងព្រះវិហារទី២ ដោយចក្រភពរ៉ូម ក្នុងឆ្នាំ៧០។[២៧] រៀងរាល់ថ្ងៃនៃសប្ដាហ៍ ថ្ងៃសប្ប័ទ និងថ្ងៃសម្រាកជាច្រើនទៀតរបស់យូដា មានការថ្វាយតង្វាយពិសេសផ្ទាល់ខ្លួន។[២៨]
ពួកបូជាចារ្យធ្វើពិធីថ្វាយតង្វាយជាមុន នៅក្នុងព្រះពន្លាសម័យបុរាណ រួចបន្ទាប់មកធ្វើពិធីថ្វាយតង្វាយនៅក្នុងព្រះវិហារ។[២៩][៣០][៣១]
ស្ត្រី និងតង្វាយ
[កែប្រែ]ស្ត្រីៗត្រូវបានតម្រូវឲ្យធ្វើពិធីថ្វាយតង្វាយជាច្រើន រួមមាន:
- តង្វាយបន្ទាប់ពីសម្រាលកូនហើយ ដូចមាននិយាយនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលេវី ជំពូក១២។
- តង្វាយអរព្រះគុណ រួមជាមួយនឹងតង្វាយជាអាហារ ក្រោយពីបានជាសះស្បើយពីជំងឺ ឬគ្រោះថ្នាក់។
- យញ្ញបូជានៃពិធីរម្លង នៅថ្ងៃបុណ្យរម្លង។ ស្ត្រីៗអាចថ្វាយយញ្ញបូជា និងរក្សាពិធីបុណ្យរម្លង ដោយខ្លួនឯង ប្របើពួកគេចង់ធ្វើ ទោះបីជារៀបការហើយក៏ដោយ។
- តង្វាយលោះបាប ឬតង្វាយលាងទោស សម្រាប់ឲ្យថួននឹងអំពើរម្លងផ្សេងៗ និងកំហុសដោយអចេតនា។
- តង្វាយផ្សេងៗទាក់ទងនឹងការបំពេញឲ្យសម្រេច អំពើរម្លង សម្បតណាសារីត។
- តង្វាយផ្សេងៗបន្ទាប់ពីជាសះស្បើយពីជំងឺ និងមានការធ្លាក់ដោយមានរដូវ។
ស្ត្រីៗក៏អាចចូលរួមដោយស្ម័គ្រចិត្តក្នុងការថ្វាយតង្វាយផ្សេង និងពិធីផ្សេងដែលពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវចូលរួម រួមមាន:
- ផលដំបូងនៅថ្ងៃឈប់ស្រាកនៃពិធីជប់លៀងនៃសប្ដាហ៍។
- ពន្ធព្រះវិហារ - ពន្ធកន្លះសិកិលសម្រាប់ព្រះវិហារ។
- តង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត តង្វាយសន្តិភាព និងតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត ព្រមទាំងវិភាគទានផ្សេងៗ។
- ស្ត្រីៗអាចសម្លាប់សម្រាប់ថ្វាយយញ្ញបូជា ដោយខ្លួនឯង ប្រសិនបើគេចង់ធ្វើ។
[៣២][៣៣][៣៤][៣៥][៣៦][៣៧][៣៥][៣៧][៣៧]
ឯកសារយោង
[កែប្រែ]- Bleich, J. David. "A Review of Halakhic Literature Pertaining to the Reinstitution of the Sacrificial Order." Tradition 9 (1967): 103-24.
- Myers, Jody Elizabeth. "Attitudes Towards a Resumption of Sacrificial Worship in the Nineteenth Century." Modern Judaism 7, no. 1 (1987): 29-49.
- Ticker, Jay. The Centrality of Sacrifices as an Answer to Reform in the Thought of Zvi Hirsch Kalischer. Vol. 15, Working Papers in Yiddish and East European Studies, 1975
- ↑ ១,០ ១,១ Straight Dope Science Advisory Board (17 April 2003). "Why do Jews no longer sacrifice animals?". The Straight Dope. Retrieved 27 August 2017.
- ↑ Rabbi Michael Skobac. "Leviticus 17:11". Jews for Judaism. Archived from the original on 30 មីនា 2016. Retrieved 27 August 2017.
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2015-01-29. Retrieved 2015-01-29.
{{cite web}}
: Unknown parameter|deadurl=
ignored (|url-status=
suggested) (help)CS1 maint: archived copy as title (link) - ↑ ៤,០ ៤,១ Rich, Tracey R. (1998–2011). "Qorbanot: Sacrifices and Offerings". Judaism 101. Retrieved 27 August 2017.
- ↑ Morris Jastrow; et al. (1906). "Azazel". JewishEncyclopedia.com. Retrieved 27 August 2017.
{{cite web}}
: Explicit use of et al. in:|author=
(help) - ↑ 1 Samuel 6:14–15
- ↑ 1 Samuel 7:9
- ↑ Samuel 7:17; 9:11–24
- ↑ I Samuel 10:8; 11:15;13:9
- ↑ 1 Samuel 16:2–5
- ↑ 2 Samuel 15:12
- ↑ Also known as Ornan; 1 Chron. 21:23–26
- ↑ 2 Samuel 6:17–18; 1 Chronicles 16:2, 40
- ↑ Encyclopaedia Judaica | second edition | vol 17 | sacrifice | pg 645 | Anson Rainey
- ↑ O'Day, Gail R.; Petersen, David L. (28 April 2009). Theological Bible Commentary. Westminster John Knox Press. ល.ស.ប.អ. 978-1-61164-030-4. https://books.google.com/books?id=rQWknj4ORJkC&pg=PA151.
- ↑ "ច្បាប់ចម្លងប័ណ្ណសារ". Archived from the original on 2016-04-27. Retrieved 2017-10-31.
- ↑ Diamant, Anita (2007). Choosing a Jewish Life: A Handbook for People Converting to Judaism and for Their Family and Friends. Knopf Doubleday Publishing Group. ល.ស.ប.អ. 978-0-8052-1219-8. https://books.google.com/books?id=evEbFIza1c4C&pg=PT156.
- ↑ Jenson, Robert W.; Korn, Eugene (2012). Covenant and Hope: Christian and Jewish Reflections. Wm. B. Eerdmans Publishing. ល.ស.ប.អ. 978-0-8028-6704-9. https://books.google.com/books?id=-azoeVhNrcEC&pg=PA119.
- ↑ Solomon Schechter in Understanding rabbinic Judaism, from Talmudic to modern times ed. Jacob Neusner p229 "Hence the injunction to bring a Korban (sacrifice) even in this case; the effect of the Korban, as its etymology (Karab) indicates, is to bring man back to God, or rather to facilitate this approach."
- ↑ Judaism in biological perspective: biblical lore and Judaic practices Rick Goldberg - 2008 "The traditional etymology of korban is of a valuable object "brought near to God " (through the sacrificial act)."
- ↑ S Zeitlin Korban The Jewish Quarterly Review, 1962 - JSTOR "Josephus, in Against Apion, who endeavored to ... Greek world was acquainted with the Judaeans, wrote that, "The laws of the Tyrians forbid men to swear foreign oaths, among which he [Theophrastus] enumerates some others and particularly that called korban, which oath ..."
- ↑ "Jewish Practices & Rituals: Sacrifices and Offerings (Karbanot)". Jewish Virtual Library. AICE. Retrieved 27 August 2017.
- ↑ Jewish Encyclopedia — SIN
- ↑ Judaism 101: Qorbanot
- ↑ Judaism 101: Qorbanot
- ↑ Carasik, Michael (2009). מקראות גדולות: Leviticus. Jewish Publication Society. ល.ស.ប.អ. 978-0-8276-0897-9. https://books.google.com/books?id=Alx1rJsiDFAC., page 3 "The majority of Leviticus deals with the offerings: how they are to be made, by whom, and where, as well as the ancillary rules that go along ...."
- ↑ Baruch A. Levine In the presence of the Lord: a study of cult and some cultic terms 1974 Page 99 "The Bible gives evidence of two modes of sacrifice in ancient Israel: 1) Altar sacrifices, of which at least some part was consumed by the altar fire, or was burnt as incense, and 2) Offerings placed before the deity and ..."
- ↑ James E Smith The Pentateuch Page 392 2006 "Leviticus 23 presents in chronological order a list of "the Lord's appointed feasts. ... Special offerings were presented each day of the feast."
- ↑ Henry W. Soltau The Tabernacle, the Priesthood, and the Offerings- 1972
- ↑ Martha Himmelfarb A kingdom of priests: ancestry and merit in ancient Judaism Page 5 2006 "On the other hand, P and H, the priestly sources, grant the priesthood only to descendants of Aaron, Levi's great-grandson."
- ↑ Alfred Edersheim The Temple -- Its Ministry and Services "The Duties of the High-priest - Seven days before the Day of Atonement the high-priest left his own house in Jerusalem, and took up his abode in his chambers in the Temple."
- ↑ # Not to burn anything on the Golden Altar besides incense (Exodus 30:9)
- To offer only unblemished animals (Leviticus 22:21)
- Not to dedicate a blemished animal for the altar (Leviticus 22:20)
- Not to slaughter it (Leviticus 22:22)
- Not to sprinkle its blood (Leviticus 22:24)
- Not to burn its khelev (Leviticus 22:22)
- Not to offer a temporarily blemished animal (Deuteronomy 17:1)
- Not to sacrifice blemished animals even if offered by non-Jews (Leviticus 22:25)
- Not to inflict wounds upon dedicated animals (Leviticus 22:21)
- To redeem dedicated animals which have become disqualified (Deuteronomy 12:15)
- To offer only animals which are at least eight days old (Leviticus 22:27)
- Not to offer animals bought with the wages of a harlot or the animal exchanged for a dog (Deuteronomy 23:19)
- Not to burn honey or yeast on the altar (Leviticus 2:11)
- To salt all sacrifices (Leviticus 2:13)
- Not to omit the salt from sacrifices (Leviticus 2:13)
- Carry out the procedure of the burnt offering as prescribed in the Torah (Leviticus 1:3)
- Not to eat its meat (Deuteronomy 12:17)
- Carry out the procedure of the sin offering (Leviticus 6:18)
- Not to eat the meat of the inner sin offering (Leviticus 6:23)
- Not to decapitate a fowl brought as a sin offering (Leviticus 5:8)
- Carry out the procedure of the guilt offering (Leviticus 7:1)
- The kohanim must eat the sacrificial meat in the Temple (Exodus 29:33)
- The kohanim must not eat the meat outside the Temple courtyard (Deuteronomy 12:17)
- A non-kohen must not eat sacrificial meat (Exodus 29:33)
- To follow the procedure of the peace offering (Leviticus 7:11)
- Not to eat the meat of minor sacrifices before sprinkling the blood (Deuteronomy 12:17)
- To bring meal offerings as prescribed in the Torah (Leviticus 2:1)
- Not to put oil on the meal offerings of wrongdoers (Leviticus 5:11)
- Not to put frankincense on the meal offerings of wrongdoers (Leviticus 3:11)
- Not to eat the meal offering of the High Priest (Leviticus 6:16)
- Not to bake a meal offering as leavened bread (Leviticus 6:10)
- The kohanim must eat the remains of the meal offerings (Leviticus 6:9)
- To bring all avowed and freewill offerings to the Temple on the first subsequent festival (Deuteronomy 12:5-6)
- To offer all sacrifices in the Temple (Deuteronomy 12:11)
- To bring all sacrifices from outside Israel to the Temple (Deuteronomy 12:26)
- Not to slaughter sacrifices outside the courtyard (of the Temple) (Leviticus 17:4)
- Not to offer any sacrifices outside the courtyard (of the Temple) (Deuteronomy 12:13)
- To offer two lambs every day (Numbers 28:3)
- To light a fire on the altar every day (Leviticus 6:6)
- Not to extinguish this fire (Leviticus 6:6)
- To remove the ashes from the altar every day (Leviticus 6:3)
- To burn incense every day (Exodus 30:7)
- The Kohen Gadol must bring a meal offering every day (Leviticus 6:13)
- To bring two additional lambs as burnt offerings on Shabbat (Numbers 28:9)
- To bring additional offerings on the New Month (Rosh Khodesh) (Numbers 28:11)
- To bring additional offerings on Passover (Numbers 28:19)
- To offer the wave offering from the meal of the new wheat (Leviticus 23:10)
- To bring additional offerings on Shavuot (Numbers 28:26)
- To bring two leaves to accompany the above sacrifice (Leviticus 23:17)
- To bring additional offerings on Rosh Hashana (Numbers 29:2)
- To bring additional offerings on Yom Kippur (Numbers 29:8)
- To bring additional offerings on Sukkot (Numbers 29:13)
- To bring additional offerings on Shmini Atzeret (Numbers 29:35)
- Not to eat sacrifices which have become unfit or blemished (Deuteronomy 14:3)
- Not to eat from sacrifices offered with improper intentions (Leviticus 7:18)
- Not to leave sacrifices past the time allowed for eating them (Leviticus 22:30)
- Not to eat from that which was left over (Leviticus 19:8)
- Not to eat from sacrifices which became impure (Leviticus 7:19)
- An impure person must not eat from sacrifices (Leviticus 7:20)
- To burn the leftover sacrifices (Leviticus 7:17)
- To burn all impure sacrifices (Leviticus 7:19)
- To follow the [sacrificial] procedure of Yom Kippur in the sequence prescribed in Parshah Acharei Mot (After the death of Aaron's sons...) (Leviticus 16:3)
- One who profaned property must repay what he profaned plus a fifth and bring a sacrifice (Leviticus 5:16)
- Not to work consecrated animals (Deuteronomy 15:19)
- Not to shear the fleece of consecrated animals (Deuteronomy 15:19)
- To slaughter the paschal sacrifice at the specified time (Exodus 12:6)
- Not to slaughter it while in possession of leaven (Exodus 23:18)
- Not to leave the fat overnight (Exodus 23:18)
- To slaughter the second Paschal lamb (Numbers 9:11)
- To eat the Passover sacrifice with matzah and marror on the night of the 15th of Nissan (Exodus 12:8)
- To eat the second Paschal Lamb on the night of the 15th of Iyar (Numbers 9:11)
- Not to eat the Paschal meat raw or boiled (Exodus 12:9)
- Not to take the Paschal meat from the confines of the group (Exodus 12:46)
- An apostate must not eat from it (Exodus 12:43)
- A permanent or temporary hired worker must not eat from it (Exodus 12:45)
- An uncircumcised male must not eat from it (Exodus 12:48)
- Not to break any bones from the paschal offering (Exodus 12:46)
- Not to break any bones from the second paschal offering (Numbers 9:12)
- Not to leave any meat from the Paschal offering over until morning (Exodus 12:10)
- Not to leave the second Paschal meat over until morning (Numbers 9:12)
- Not to leave the meat of the holiday offering of the 14th until the 16th (Deuteronomy 16:4)
- To celebrate on Passover, Shavuot, and Sukkot at the Temple (bring a peace offering) (Exodus 23:14)
- To rejoice on these three Festivals (bring a peace offering) (Deuteronomy 16:14)
- Not to appear at the Temple without offerings (Deuteronomy 16:16)
- Not to refrain from rejoicing with, and giving gifts to, the Levites (Deuteronomy 12:19)
- The kohanim must not eat unblemished firstborn animals outside Jerusalem (Deuteronomy 12:17)
- Every person must bring a sin offering for his transgression (Leviticus 4:27)
- Bring an asham talui when uncertain of guilt (Leviticus 5:17-18)
- Bring an asham vadai when guilt is ascertained (Leviticus 5:25)
- Bring an oleh v'yored offering (if the person is wealthy, an animal; if poor, a bird or meal offering) (Leviticus 5:7-11)
- The Sanhedrin must bring an offering when it rules in error (Leviticus 4:13)
- A woman who had a running issue (unnatural menstrual flow) must bring an offering after she goes to the ritual bath (Leviticus 15:28-29)
- A woman who gave birth must bring an offering after she goes to the bath (Leviticus 12:6)
- A man who had a running issue (unnatural semen flow) must bring an offering after he goes to the bath (Leviticus 15:13-14)
- A metzora (a person with tzaraas) must bring an offering after going to the Mikveh (Leviticus 14:10)
- Not to substitute another beast for one set apart for sacrifice (temurah) (Leviticus 27:10)
- The new animal, in addition to the substituted one, retains consecration (Leviticus 27:10)
- Not to change consecrated animals from one type of offering to another (Leviticus 27:26)
- Carry out the procedure of the red heifer (Numbers 19:2)
- Carry out the laws of the sprinkling water (Numbers 19:21)
- Break the neck of a calf by the river valley following an unsolved murder (Deuteronomy 21:4)
- ↑ Dubov, Nissan Dovid. "Jewish Meditation". Chabad-Lubavitch Media Center. Retrieved 2006-08-17.
- ↑ "ច្បាប់ចម្លងប័ណ្ណសារ". Archived from the original on 2016-12-21. Retrieved 2017-10-31.
- ↑ ៣៥,០ ៣៥,១ "ច្បាប់ចម្លងប័ណ្ណសារ". Archived from the original on 2011-08-07. Retrieved 2017-10-31.
- ↑ "ច្បាប់ចម្លងប័ណ្ណសារ". Archived from the original on 2004-08-04. Retrieved 2017-10-31.
- ↑ ៣៧,០ ៣៧,១ ៣៧,២ "ច្បាប់ចម្លងប័ណ្ណសារ". Archived from the original on 2004-08-24. Retrieved 2017-10-31.