îbne

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /iːbˈnɛ/
• Kîtekirin: îb·ne

Navdêr

îbne nêr

1. (argo) qûnde, qûnder, qûnek, hîz, qûnfiroş, zelamê yan kurrê evîndarî mêran û yê seksê bi wan re dike. Wek heqaret ji hevzayendiyên re tê gotin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• ibne

Têkildar

• hîz

Jê

• îbnehî
• îbnetî
• îbneyane
• îbneyî

Etîmolojî

Ji tirkî ibne (qûnder) ji erebî ابن‎ (ibn: kurr, lawik - binere ibn) + -e (nîşana mêkirinê)

Werger

• Îngilîzî: gay → en
• Tirkî: ibne → tr, ulan → tr

Rengdêr

îbne

1. (argo) qûnde, qûnder, qûnek, hîz, ulan, homo, qûnfiroş,
   zelamê yan kurrê evîndarî mêran û yê seksê bi wan re dike. Tora heqaret seba hevzayendîyen tê gotin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)