selewat

Kurmancî

Navdêr

selewat

1. zikir, bi silav û pesindana Xwedê û pêxemberan duakirin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Têkildar

• selat

Ji wêjeyê

• Te got ku dawetnameyek ji Behra Spî ji te re hatiye û te dawetî artoşê dikin ha. Kuro oxlim, Batmanî çi ji artoş martoşê fêhm dikin law, herin ji xwe re di camî û mizgeftan de yasîn û selewatan bixwînin, çi îşê we li Behra Reş û Spî heye, ewladim, wîî! — (Lotikxane.com, 9/2009)

Etîmolojî

Ji erebî صلاوات‎ (șelewat) ku pirrhejmara "selat"ê ye û hevreha צלותא (șelewta) ya aramî ye yan jî yekser ji aramî [Peyv?] ye.

Werger

• Erebî: صلاة‎
• Îngilîzî: prayers → en, blessings → en
• Tirkî: sal → tr, salâvat → tr, ^?sala → tr