serpoş

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	serpoş	serpoş
Îzafe	serpoşa	serpoşên
Çemandî	serpoşê	serpoşan
Nîşandera çemandî	wê serpoşê	wan serpoşan
Bangkirin	serpoşê	serpoşino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	serpoşek	serpoşin
Îzafe	serpoşeke	serpoşine
Çemandî	serpoşekê	serpoşinan

serpoş mê

1. Parçeya cawî ya ku mirov (bi taybetî jin) porê xwe pê diniximînin.

   Hevmane: kefî, kevînk, dersok, egale, şarpe, xafik

2. Her tişta/ê ku serê mirovî an jî tiştekî dipoşe anku diniximîne yan vedişêre.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya klasîk

• Hetta bi ebed teşne ceger ma di serabê
  Serpoş û qibaba me ye tesbîh û musella
  Wer da bidirînîn li xwe vê perde û niqabê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سەرپۆش‎

Herwiha

• serpoşik
• serpoşî
• serpoşk

Bide ber

• rûpoş

Etîmolojî

Ji ser + poş.

Werger

• Almanî: Gesichtsschleier → de, Kopfbedeckung → de mê
• Farisî: سرپوش‎ → fa, کلاه‎ → fa
• Îngilîzî: headscarf → en, (2) covering → en
• Tirkî: kapak → tr, kapüşon → tr, kepez → tr, kum → tr, nikap → tr, örtme → tr, peçe → tr, serpuş → tr, bürgü → tr