Clusa (Topographia)
Clusa vel Clausa (a verbo claudere) est forma topographiae vallis parvae et voraginis inter montes.[1]
Clusa regione Iurae vallis longam catenam montium secans nuncupatur. Exempla sunt clusae apud urbes Monasterium Bernensis vel Oensingen pagi Salodurensis.[2] Clusae vero erosione fluminum ortae sunt. Certis locis clusarum prope fluvium vix spatium ad viam construeri est.
Prope clusas saepe urbes constructae sunt, in Alpibus et aliis locis, e.g. Clusanum (Campania), Clusa (Tridentinum-Athesia Superior/Tirolis Meridionalis) (in charta regis Henrici III in archivo ecclesiae episcopalis Brixenensis anno 1040 citata: et clusam sitam sub Sabione.[3]) vel La Cluse-et-Mijoux Franciae.
Nexus interni
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Friedrich Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin 1989, pag. 381.
- ↑ Wilhelm Delhaes und Heinrich Gerth, Geologische Beschreibung des Kettenjura zwischen Reigoldswil (Baselland) und Oensingen (Solothurn), in: Geologische und Paläoontologische Abhandlungen, tomus 11, 1912, pag. 1-98, pagina 131.
- ↑ Elisabeth Meyer-Marthaler, Franz Perret: Bündner Urkundenbuch. T. 1 (390–1199), Curiae Raetorum 1955, p. 145.
- ↑ Commentatio Serravalle (Burg) in Lexico historico Helvetiae: Theodisce, Francogallice, Italice
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Wilhelm Delhaes und Heinrich Gerth, Geologische Beschreibung des Kettenjura zwischen Reigoldswil (Baselland) und Oensingen (Solothurn), in: Geologische und Paläoontologische Abhandlungen, tomus 11, 1912, pag. 1-98.