Lingua Slavica orientalis antiqua
| Lingua Slavica orientalis antiqua Рѹсьскꙑи ꙗꙁꙑкъ | |
|---|---|
| Taxinomia | Linguae Indoeuropaeae Lingua Slavica Orientalis antiqua |
| Locutores | — |
| Sigla | 1 , 2 , 3 orv |
| Status publicus | |
| Officialis | |
| Privata | |
| Litterae | |
| Scriptura | Cyrillica |
| Procuratio | — |
 | |
Lingua Slavica orientalis antiqua, vel lingua Russica antiqua, est lingua Slavica mediaevalis (ipsorum lingua рѹсьскꙑи ꙗꙁꙑкъ; Russice Древнерусский язык; Anglice Old East Slavic, Old Russian), quae in Europa Orientali a saeculo septimo usque ad saeculum decimum quartum sive decimum septimum usitata fuit. Communis est origo linguarum Russicae, Ucrainiicae, Ruthenicae Albae. Scriptura Cyrillica utebatur.
Fontes
[recensere | fontem recensere]- Соболевский А. И. Очерки из истории русского языка. Киев, 1884. (Russice)
- Елизаровский И. А. Русский язык XI—XVII веков. Архангельск, 1935. 108 с. (Russice)
- Срезневский И. И. Материалы для словаря древнерусского языка по письменным памятникам, т. I—III, СПб., 1890—1912; pdf: vol. 1, vol. 2, vol. 3. (Russice)
- Шахматов А. А. Очерк древнейшего периода истории русского языка. Пг., 1915. (Russice)
- Kiparsky V. Russische historische Grammatik. Bd. 1-3, Heidelberg, 1963—1975. (Theodisce)
- Issatschenko A. Geschichte der russischen Sprache. Bd. 1, Heidelberg, 1980. (Theodisce)
