suis

Franséisch

Konjugéiert Form

Aussprooch (IPA): [sɥi]

1. Éischt Persoun an der Eenzuel am Indicatif présent vum Verb être.
   • Je suis d'Allemagne : Ech sinn aus Däitschland

Bei suis handelt et sech ëm eng Flexioun vum Verb „être“. All weider Informatiounen iwwer dat Wuert fannt Dir op der Säit être.

1. Éischt Persoun an der Eenzuel am Indicatif présent vum Verb suivre.
2. Zweet Persoun an der Eenzuel am Indicatif présent vum Verb suivre.
3. Éischt Persoun an der Eenzuel am Impératif vum Verb suivre.

D'Verb suivre kann an d'Lëtzebuergesch iwwersat ginn mat: suivéieren, verfollegen, follegen, nogoen, matgoen, nokommen.

Bei suis handelt et sech ëm eng Flexioun vum Verb „suivre“. All weider Informatiounen iwwer dat Wuert fannt Dir op der Säit suivre.