Мускулен тонус

Во физиологијата, медицината и анатомијата, мускулниот тонус (останата напнатост во мускулите или тонус) е континуирана и пасивна парцијална контракција на мускулите или отпорот на мускулите пасивно да се истегнат за време на одмор.^[1] Тоа помага во држење на телото и се намалува за време на РЕМ спиењето.^[2]

Цел

Ако одеднаш се случи повлекување или истегнување, телото реагира со автоматско зголемување на напнатоста на мускулите, односно тоа е рефлекс кој им помага да се заштитат од опасност, како и помагање во одржување на рамнотежа. Може да се смета како "стандардно" или "стабилна состојба" за мускулите. Екстензорните и флексорните мускули се вклучени во одржувањето на постојан тонус. Во скелетните мускули, ова помага во одржување на нормално држење на телото.

Мускулниот тонус во мирување варира како кривата во облик на ѕвонче. Низок тонус се доживува како "мекост" и висок тонус се доживува како "цврст и силен". Мускулите со висок тонус секако не се силни и мускулите со низок тонус не значи дека се слаба. Во принцип, нискиот тонус ја зголемуваат еластичноста и ја намалува силата, а висок тонус ја намалува флексибилноста и ја зголемува силата, но има исклучоци. Личност со низок тонус најверојатно нема да биде во можност да се вклучат во "експлозивни" движења кои се потребни кај еден спринтер или скокач во висина. Овие спортисти обично имаат висок тонус, што е во нормални граници. Човек со висок тонус, вообичаено, не е флексибилен во активности како што се танц и јога.^{[се бара извор]}^{[се бара извор]}

Иако срцевиот мускул и мазните мускули не се директно поврзани со скелетот, тие исто така имаат тонус, односно иако нивните контракции не се исти со оние на антагонистичките мускули, неконтрактилната состојба се одликува со (понекогаш случаен избор) опуштеност.

Патолошки тонус

Физичките нарушувања можат да дадат исклучително низок (хипотонија) или висок (хипертонија) тонус на мускулите. Друга форма на хипертонија е паратонија, која е поврзана со деменција. Хипотонија се забележува во болести на долниот моторен неврон како детска парализа. Хипотонија може клинички да се презентира како слабост на мускулите, каде екстремитетите се меки, со намален миотатичен рефлекс, и намален отпор на ногата во пасивно движење. Хипертонија се гледа во болести на горниот моторен неврон како лезии во пирамидалниот и екстрапирамидалниот пат. Хипертонија може клинички да се презентира со спазмите или ригидност. Додека спазмите е зависно од брзината на пасивно движење (пр. брзо пасивно движење на лактот ќе поттикне зголемен тонус на мускулите, но бавно пасивно движење лактот може да не предизвика зголемен тонус на мускулите), ригидноста е независна од брзината на пасивното движење (пр. постои зголемен тонус без разлика дали лактот е пасивно се движи брзо или бавно).

Тонус во хирургија

Во офталмологија, тонусот може да биде во централен предвид кај операции а око, како и во манипулација на екстраокуларни мускули за поправање на страбизам. Промените на тонусот се поврзани со многу болести на окото (на пр. Adie синдромот).^{[се бара извор]}

Грчеви

Нормално, луѓето не се свесни за нивниот тонус на мускулите во скојдневни активности. Телото го одржува својот баланс со тонусот на флексорните и екстензорните мускулни групи. Понекогаш, во нормални, здрави луѓе, тонусот е излоирано изгубен или во флексорните или во екстензорните мускулни групи и привремено и резултира со "грчеви во мускулите". Лекување на овие групи на мускули, во изолација, да се опуштат може да биде тешко. Генерално, мускулни релаксанти или кинин може да помогне кај грчеви и е оправдано кога тие ќе станат проблематични. Но, овие лекови предизвикуваат релаксирачки ефект и во двете групи на мускули и со модерирање на тонусот. Причината за несразмерни наизменична контракции во флексорите или екстензорите, како и причината за грчеви е непозната. Стимулусот за овие "грчеви" може да потекнува од церебралниот кортекс, ’рбетниот мозок, или во самите мускули. Ова може да укаже развивање на патологија или други проблеми во иднината.

Наводи

↑ O’Sullivan, S. B. (2007). Examination of motor function: Motor control and motor learning. In S. B. O’Sullivan, & T. J. Schmitz (Eds), Physical rehabilitation (5th ed.) (pp. 233-234). Philadelphia, Pennsylvania: F. A. Davis Company.
↑ Tinguely, G., Huber, R., Borbély, A. A., & Achermann, P. (2006). Non-rapid eye movement sleep with low muscle tone as a marker of rapid eye movement sleep regulation. BMC Neuroscience, 7, 2. http://doi.org/10.1186/1471-2202-7-2

Надворешни врски

Би-Би-Си серија за мускулите

[osullivan-1] O’Sullivan, S. B. (2007). Examination of motor function: Motor control and motor learning. In S. B. O’Sullivan, & T. J. Schmitz (Eds), Physical rehabilitation (5th ed.) (pp. 233-234). Philadelphia, Pennsylvania: F. A. Davis Company.

[tinguely-2] Tinguely, G., Huber, R., Borbély, A. A., & Achermann, P. (2006). Non-rapid eye movement sleep with low muscle tone as a marker of rapid eye movement sleep regulation. BMC Neuroscience, 7, 2. http://doi.org/10.1186/1471-2202-7-2

[1]

[2]