Asterisme (astronomi)
Asterisme (Jawi: استريسمى) ialah corak atau kumpulan bintang yang diperhatikan di langit. Asterisme boleh menjadi sebarang corak atau kumpulan bintang yang dikenal pasti, dan oleh itu merupakan konsep yang lebih umum daripada 88 buruj yang ditakrifkan secara rasmi. Buruj adalah berdasarkan asterisme, tetapi tidak seperti asterisme, buruj menggariskan dan hari ini membahagikan sepenuhnya langit dan semua objek angkasanya kepada kawasan sekitar asterisme pusatnya.[1][2] Sebagai contoh, asterisme yang dikenali sebagai Biduk terdiri daripada tujuh bintang paling terang dalam buruj Ursa Major. Satu lagi ialah asterisme Salib Selatan, dalam buruj Crux.
Asterisme terdiri daripada bentuk ringkas hanya beberapa bintang kepada koleksi yang lebih kompleks daripada banyak bintang yang meliputi sebahagian besar langit. Bintang-bintang itu sendiri mungkin merupakan objek mata kasar yang terang atau lebih samar, malah teleskopik, tetapi secara amnya semuanya mempunyai kecerahan yang serupa antara satu sama lain. Asterisme yang lebih besar dan lebih cerah berguna untuk orang yang membiasakan diri dengan langit malam.
Corak bintang yang dilihat dalam asterisme tidak semestinya hasil daripada sebarang perkaitan fizikal antara bintang, tetapi sebaliknya adalah hasil daripada perspektif tertentu pemerhatian mereka. Contohnya Segi Tiga Musim Panas ialah kumpulan bintang yang tidak berkaitan secara fizikal semata-mata, tetapi bintang-bintang Pinggang Orion semuanya adalah ahli persatuan Orion OB1 dan lima daripada tujuh bintang Big Dipper adalah ahli Kumpulan Bergerak Ursa Major. Perkaitan fizikal, seperti Hyades atau Pleiades, boleh menjadi asterisme dalam hak mereka sendiri dan sebahagian daripada asterisme lain pada masa yang sama.
Latar belakang asterisme dan buruj
[sunting | sunting sumber]Dalam kebanyakan tamadun awal, adalah perkara biasa untuk mengaitkan kumpulan bintang dalam corak sambung titik. Beberapa rekod terawal ialah catatan India purba dalam Vedanga Jyotisha dan Babylon. Budaya yang berbeza mengenal pasti buruj yang berbeza, walaupun beberapa corak yang lebih jelas cenderung muncul dalam buruj pelbagai budaya, seperti buruj Orion dan Scorpius. Memandangkan sesiapa sahaja boleh mengatur dan menamakan kumpulan bintang, tiada perbezaan yang jelas antara buruj dan asterisme. Sebagai contoh, Pliny yang Tua menyebut 72 asterisme dalam bukunya Naturalis Historia.[3]
Senarai umum yang mengandungi 48 buruj mungkin mula berkembang dengan ahli astronomi Hipparchus (kk. 190 – kk. 120 SM). Memandangkan buruj dianggap hanya terdiri daripada bintang-bintang yang membentuk angka itu, ia sentiasa mungkin untuk menggunakan mana-mana bintang yang tinggal untuk mencipta dan memerah dalam kumpulan baharu di antara buruj yang telah ditetapkan.
Penerokaan oleh orang Eropah ke bahagian lain di dunia mendedahkan mereka kepada bintang-bintang yang sebelum ini tidak diketahui oleh mereka. Dua ahli astronomi yang terkenal dengan meluaskan bilangan buruj selatan adalah Johann Bayer (1572–1625) dan Nicolas Louis de Lacaille (1713–1762). Bayer telah menyenaraikan dua belas bentuk yang diperbuat daripada bintang yang terlalu jauh ke selatan untuk dilihat oleh Ptolemy. Lacaille mencipta 14 kumpulan baharu, kebanyakannya untuk kawasan sekitar Kutub Samawi Selatan. Kebanyakan buruj yang dicadangkan ini telah diterima secara rasmi, tetapi selebihnya kekal sebagai asterisme.
Pada tahun 1928, Kesatuan Astronomi Antarabangsa (IAU) membahagikan langit kepada 88 buruj rasmi mengikut sempadan geometri yang merangkumi semua bintang di dalamnya. Sebarang kumpulan tambahan baharu yang dipilih bagi bintang atau bekas buruj sering dianggap sebagai asterisme. Walau bagaimanapun, perbezaan teknikal antara istilah 'buruj' dan 'asterisme' selalunya kekal agak samar-samar.
Lihat juga
[sunting | sunting sumber]Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ "An Etymological Dictionary of Astronomy and Astrophysics: asterism". Dictionary.obspm.fr. January 2018.
- ^ "An Etymological Dictionary of Astronomy and Astrophysics: constellation". Dictionary.obspm.fr. January 2018.
- ^ Allen, Richard H. (1899). Star Names: Their Lore and Meaning. Dover Publication. m/s. 11, 184–185. ISBN 978-0-486-21079-7.
