Bumi hangus

Telaga minyak Kuwait dibakar oleh tentera Iraq pada tahun 1991.

Dasar bumi hangus ialah strategi ketenteraan dengan melakukan pemusnahan segala yang mungkin berguna kepada musuh (seperti bangunan, barang-barang, sumber asli dan lain-lain) ketika mengundurkan diri, ketika musuh mara melalui kawasan tersebut.

Ia merupakan satu strategi ketenteraan di mana semua aset yang digunakan atau boleh digunakan oleh musuh disasarkan, seperti sumber makanan, pengangkutan, komunikasi, sumber industri, dan juga orang awam di kawasan itu. Amalan ini boleh dijalankan oleh tentera di wilayah musuh, atau dalam wilayah sendiri. Ia mungkin bertindih dengan, tetapi tidak sama sebagai, kemusnahan balasan ("punitif") sumber musuh, yang dilakukan atas semata-mata sebab strategik / politik dan bukannya sebab-sebab strategik / operasi. Ia paling terkenal apabila digunakan oleh Joseph Stalin terhadap Tentera Jerman semasa Perang Dunia Kedua, oleh Lord Kitchener terhadap Boers, dan oleh tentera Rusia semasa pencerobohan Napoleon yang gagal terhadap Rusia.

Strategi memusnahkan bekalan makanan penduduk awam di kawasan konflik telah diharamkan di bawah Perkara 54 Protokol I 1977 Konvensyen Geneva . Petikan yang relevan menyebut:

Ia adalah dilarang untuk menyerang, memusnahkan, membuang, atau menyebabkan objek yang sia-sia yang penting untuk kelangsungan hidup penduduk awam, seperti makanan, kawasan pertanian bagi pengeluaran bahan makanan, tanaman, ternakan, pemasangan air minuman dan bekalan, dan kerja-kerja pengairan, tujuan tertentu menafikan mereka untuk nilai rezeki mereka kepada penduduk awam atau Parti buruk, apa motif, sama ada untuk kebuluran awam, menyebabkan mereka beralih, atau untuk apa-apa motif lain.^[1]

Sunguhpun dilarang, ia masih merupakan satu amalan ketenteraan yang biasa. Protokol ini hanya terpakai pada negara-negara yang telah mengesahkannya, dan negeri yang ketara yang tidak mengesahkannya adalah Amerika Syarikat, Israel, Iran, dan Pakistan.^[2]

Masa Silam

Scythians menggunakan taktik bumi hangus menentang Raja Darius Agung dari Persia. Pengembala nomad, Scythians berundur jauh dedalam padang rumput Steppes, memusnahkan bekalan makanan dan meracun telaga. Hasilnya, Darius Agung terpaksa mengaku kalah. Sejumlah besar tenteranya mati akibat kelaparan dan dahaga.

Jeneral Yunani Xenophon merekodkan dalam catatannya Anabasis]] bahawa pihak Armenian membakar tanaman dan bekalan makanan mereka ketika mereka berundur dihadapam kemaraan Sepuluh Ribu Yunani.

Jeneral Yunani Memnon mencadangkan kepada Satraps Parsi untuk menggunakan polisi bumi hangus menentang Alexander ketika dia bergerak ke Asia Kecil. Bagaimanapun cadangannya ditolak.

Era Rom

Sistem kemusnahan punitif harta dan penindasan rakyat ketika mengiringi kempen ketenteraan dikenali sebagai vastatio. Dua daripada kegunaan pertama bumi hangus mencatatkan kedua-duanya berlaku semasa Perang Gaul. Yang pertama telah digunakan ketika Celtic Helvetii dipaksa untuk mengosongkan rumah mereka di selatan Jerman dan Switzerland kerana serangan daripada puak-puak Jerman bermusuhan. Bagi menambah galakan bagi perbarisan, Helvetii memusnahkan segala-galanya yang mereka tidak mampu membawa. Selepas Helvetii telah ditewaskan oleh satu pasukan gabungan Rom Gaul, Helvetii dipaksa untuk membina semula Jerman dan dataran Swiss mereka sendiri telah memusnahkannya.

Kes kedua menunjukkan nilai sebenar ketenteraan: semasa " Perang Gaul Besar" puak Gaul di bawah Vercingetorix merancang untuk menarik tentera Rom ke Gaul dan kemudian memerangkap dan memusnahkan mereka. Untuk tujuan ini, mereka memusnahkan kawasan desa, yang kini merupakan negara Benelux dan Perancis. Ini tidak menyebabkan masalah besar bagi orang-orang Rom, tetapi kejayaan ketenteraan Rom ke atas perikatan Gaul menunjukkan bahawa ini sahaja tidak cukup untuk menyelamatkan Gaul dari penaklukan Rom.

Semasa Perang Punic Kedua di 218-202 SM, Carthaginian menggunakan kaedah ini ketika menyerang melalui Itali. Selepas akhir Perang Punic Ketiga dalam 146 SM, Senat Rom juga memilih untuk menggunakan kaedah ini untuk memusnahkan ibu kota Carthage selama-lamanya, Carthage (berhampiran moden Tunis ). Bangunan-bangunan telah dirobohkan, dan batu runtuhan mereka ditabur sehinggakan tiada kesan walaupun runtuhan yang kelihatan, dan padang telah dibakar. Bagaimanapun, kisah yang mereka menabur garam pada bumi adalah diperbesar-besarkan.^[3]

Pada tahun 363 Masihi, pencerobohan Maharaja Julian ke atas Parsi telah dipatahkan akibat dasar bumi hangus:

"Rantau yang luas yang terletak di antara Sungai Tigris dan pergunungan Media ... adalah dalam keadaan yang sangat baik untuk bercucuk-tanam. Julian mungkin menjangkakan, bahawa sebagai penakluk, yang memiliki dua peralatan pujukan paksaan, pedang dan emas, akan dengan mudah memperolehi bekalan sara hidup banyak dengan menakutkan atau ketamakan kaum asli. Tetapi, dengan kemaraan Rom, harapan kekayaan dan kemudahan segera lenyap ke mana sahaja mereka bergerak ... lembu telah dihalau keluar;. rumput dan jagung masak dimakan api; dan, dengan sebaik sahaja api telah reda akibat gangguan kedatangan Julian, dia melihat wajah sedih padang jarak, padang terkukur dengan pasir berasap dan dan kosong. Ini adalah kaedah yang terdesak tetapi kesannya pertahanan yang berkesan yang hanya boleh dilaksanakan oleh orang bersemangat yang lebih suka kemerdekaan mereka berbanding harta mereka; atau oleh ketegasan kerajaan yang sewenang-wenangnya, yang menentukan keselamatan awam tanpa menimbangkan kepada kecenderungan kebebasan pilihan mereka". ^[4]

Rencana ini ialah rencana tunas. Anda boleh membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.

Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah dengan templat tunas yang lebih spesifik.

Rujukan

^ "Protocol I Additional to the Geneva Convention, 1977". Deoxy.org. 1954-05-14. Dicapai pada 2011-03-23.
^ "State Parties/Signatories Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of International Armed Conflicts (Protocol I), 8 June 1977". ICRC. Dicapai pada 5 December 2012.
^ Ridley, R. T. (1986). "To Be Taken with a Pinch of Salt: The Destruction of Carthage". Classical Philology. 81 (2): 140–146. JSTOR 269786.
^ Gibbon, Edward (1788). The Decline and Fall of the Roman Empire.

[1] "Protocol I Additional to the Geneva Convention, 1977". Deoxy.org. 1954-05-14. Dicapai pada 2011-03-23.

[2] "State Parties/Signatories Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of International Armed Conflicts (Protocol I), 8 June 1977". ICRC. Dicapai pada 5 December 2012.

[3] Ridley, R. T. (1986). "To Be Taken with a Pinch of Salt: The Destruction of Carthage". Classical Philology. 81 (2): 140–146. JSTOR 269786.

[4] Gibbon, Edward (1788). The Decline and Fall of the Roman Empire.

[1]

[2]

[3]

[4]