Kesusasteraan Tamil

 

Sage Agastya, Pengerusi Sangam Tamil pertama yang berlangsung di Madurai, Kerajaan Pandiya . Patung yang terletak di kuil Tamil Thai, Karaikudi, Tamil Nadu.

Kesusasteraan Tamil (Tamil:தமிழ் இலக்கியம்) merangkumi koleksi karya sastera yang berasal daripada tradisi yang telah berlangsung lebih daripada dua ribu tahun. Karya-karya tertua yang masih ada menunjukkan tanda-tanda kematangan yang menunjukkan tempoh evolusi yang lebih panjang.. Penyumbang kepada sastera Tamil terutamanya berasal daripada orang Tamil di India selatan, termasuk kawasan yang kini merangkumi Tamil Nadu, Kerala, Tamil Eelam dari Sri Lanka, serta diaspora Tamil.

Sejarah kesusasteraan Tamil mengikuti sejarah Tamil Nadu, sejajar dengan aliran sosial, ekonomi, politik dan budaya pada pelbagai zaman. Kesusasteraan awal Sangam, yang bertarikh sebelum 300 SM, mengandungi antologi pelbagai penyair yang membincangkan pelbagai aspek kehidupan, termasuk cinta, peperangan, nilai sosial dan agama. Ini diikuti oleh epik awal dan kesusasteraan moral yang dikarang oleh penulis dan penyair Vaishnavite, Shaivite, Ājīvika, Jain dan Buddha yang berlangsung sehingga abad ke-5 M. Dari abad ke-6 hingga ke-12 M, puisi devosi Tamil yang ditulis oleh Alvars (pendeta Vaishnavisme) dan Nayanmars (pendeta Shaivisme) memulakan gerakan Bhakti yang besar yang kemudian melanda seluruh benua kecil India. Semasa era pertengahan, beberapa karya agung kesusasteraan klasik Tamil seperti Kambaramayanam dan Periya Puranam telah dikarang, dan ramai penyair mendapat naungan daripada empayar Chola dan Pandya yang berkuasa. Pada zaman pertengahan kemudian, terdapat banyak karya sastera kecil yang pelbagai serta sumbangan oleh beberapa penulis Muslim dan Eropah

Kebangkitan semula kesusasteraan Tamil berlaku pada akhir abad ke-19 apabila karya-karya bersifat keagamaan dan falsafah ditulis dalam gaya yang memudahkan orang ramai untuk menikmatinya. Pergerakan sastera Tamil moden bermula dengan Subramania Bharathi, penyair dan pengarang Nasionalis India yang pelbagai rupa, dan dengan cepat disusuli oleh ramai yang mula menggunakan kuasa kesusasteraan dalam mempengaruhi orang ramai. Dengan pertumbuhan literasi, prosa Tamil mula berkembang dan matang. Cerita pendek dan novel mula muncul. Kritikan sastera Tamil moden juga berkembang.. Populariti pawagam Tamil juga telah berinteraksi dengan kesusasteraan Tamil dalam beberapa cara yang saling memperkayakan

தீயினுள் தெறல் நீ;
பூவினுள் நாற்றம் நீ;
கல்லினுள் மணியும் நீ;
சொல்லினுள் வாய்மை நீ;
அறத்தினுள் அன்பு நீ;
மறத்தினுள் மைந்து நீ;
வேதத்து மறை நீ;
பூதத்து முதலும் நீ;
வெஞ் சுடர் ஒளியும் நீ;
திங்களுள் அளியும் நீ;
அனைத்தும் நீ;
அனைத்தின் உட்பொருளும் நீ;code: ta is deprecated

In fire, you are the heat;
in blossoms, the fragrance;
among the stones, you are the diamond;
in speech, truth;
among virtues, you are love;
in valour—strength;
in the Veda, you are the secret;
among elements, the primordial;
in the burning sun, the light;
in moonshine, its sweetness;
you are all,
and you are the substance and meaning of all.

—Paripadal, iii: 63-68 —F Gros, K Zvelebil

Era Sangam

Ilango Adigal (c. 100 CE) menulis Silappatikaaram, salah satu daripada Lima epik hebat .

Thiruvalluvar menulis Thirukkural (c. 300s BCE). Ia akfit diajar di sekolah hari ini

We pray you not for wealth,
not for gold, not for pleasure;
But for your grace, for love, for virtue,
these three,
O god with the rich garland of kaṭampu flowers
with rolling clusters!

– Pari. v.: 78–81

Legenda Tamil berpendapat bahawa ini telah dikarang dalam tiga perhimpunan puisi berturut - turut ( Sangam ) yang diadakan pada zaman dahulu di benua yang kini telah lenyap jauh di selatan India. Sejumlah besar sastera mungkin telah mendahului Tolkappiyam kerana buku tatabahasa biasanya ditulis selepas wujudnya sastera dalam tempoh yang panjang. Tradisi Tamil menganggap puisi Sangam yang paling awal berusia lebih daripada dua belas ribu tahun Kesarjanaan linguistik moden meletakkan puisi antara abad ke-3 SM dan abad ke-2 CE.

Zaman Sangam dianggap oleh orang Tamil sebagai zaman keemasan bahasa Tamil . Ini adalah tempoh apabila negara Tamil diperintah oleh tiga 'raja bermahkota' iaitu Cheras, Pandyas dan Cholas . Tanah itu aman tanpa ancaman luar yang besar. Penaklukan Asoka tidak memberi kesan ke atas tanah Tamil dan rakyat dapat menikmati aktiviti sastera. Para penyair mempunyai hubungan yang lebih santai dengan penguasa mereka daripada yang dapat dibayangkan di kemudian hari. Mereka boleh memarahi mereka apabila mereka dilihat sesat dari jalan yang lurus dan sempit. Kehebatan puisi zaman Sangam mungkin tidak terlalu dikaitkan dengan zaman purba, tetapi disebabkan oleh fakta bahawa nenek moyang mereka terlibat dalam usaha sastera dan klasifikasi logik habitat dan masyarakat dengan cara yang sistematik dengan sedikit untuk diambil daripada preseden dalam negara atau tempat lain. Hakikat bahawa klasifikasi ini telah didokumenkan pada tarikh yang sangat awal dalam risalah tatabahasa Tolkappiyam, menunjukkan cara tersusun di mana bahasa Tamil telah berkembang. Tolkappiyam bukan sekadar buku teks tentang tatabahasa Tamil yang memberikan infleksi dan sintaks perkataan dan ayat tetapi juga merangkumi klasifikasi habitat, haiwan, tumbuhan dan manusia. Perbincangan tentang emosi dan interaksi manusia amat penting. Tolkappiyam dibahagikan kepada tiga bab: ortografi, etimologi dan perkara perkara ( Porul ). Walaupun dua bab pertama Tolkappiyam membantu mengkodifikasikan bahasa, bahagian terakhir, Porul merujuk kepada orang dan tingkah laku mereka. Tatabahasa membantu menyampaikan mesej sastera tentang tingkah laku dan kelakuan manusia, dan secara unik menggabungkan bahasa dengan orangnya.

Sastera diklasifikasikan ke dalam kategori luas topik 'subjektif' ( akam ) dan 'objektif' ( puram ) untuk membolehkan minda puitis membincangkan sebarang topik di bawah matahari, dari tatabahasa hingga cinta, dalam kerangka yang ditetapkan dengan baik, diterima secara sosial konvensyen. Topik subjektif merujuk kepada aspek emosi peribadi atau manusia yang tidak dapat diungkapkan dengan secukupnya atau dijelaskan sepenuhnya. Ia hanya boleh dialami oleh individu dan termasuk cinta dan hubungan seksual .

Menyedari bahawa aktiviti manusia tidak boleh berlaku dalam ruang hampa dan sentiasa dipengaruhi oleh faktor persekitaran, pengalaman manusia, secara umum, dan topik subjektif khususnya, diberikan kepada habitat tertentu . Sehubungan itu, tanah dikelaskan kepada lima genre ( thinai ): mullai (hutan), kurinji (kawasan pergunungan), marutham (tanah pertanian), neithal (pantai), paalai (tanah terbiar). Imej yang dikaitkan dengan landskap ini - burung, binatang, bunga, tuhan, muzik, manusia, cuaca, musim - digunakan untuk menyampaikan perasaan secara halus, yang dikaitkan dengan aspek kehidupan. Kuruntokai, koleksi puisi milik antologi Ettuthokai menunjukkan rawatan awal landskap Sangam . Rawatan sedemikian didapati lebih halus dalam karya terkemudian Akananuru dan Paripaatal . Paripaatal mengambil namanya daripada meter Paripaatal muzikal yang digunakan dalam puisi ini. Ini adalah contoh pertama set kerja untuk muzik. Akaval dan kalippa adalah meter popular lain yang digunakan oleh penyair semasa zaman Sangam .

Agama pada zaman Sangam

Agama pada zaman Sangam merupakan sebab penting bagi peningkatan kesusasteraan Tamil. Orang Tamil purba terutamanya mengikuti tradisi Vaishnavisme (yang menganggap Vishnu sebagai dewa tertinggi) dan Kaumaram (yang menyembah Murugan sebagai tuhan tertinggi). Menurut Kamil Zvelebil, Vishnu dianggap awet muda (tuhan yang kekal selama-lamanya) dan dianggap sebagai tuhan tertinggi Tamil, manakala Skanda dianggap muda dan dianggap sebagai tuhan peribadi Tamil.

Mayon ditunjukkan sebagai dewa yang dikaitkan dengan mullai tiṇai (landskap pastoral) di Tolkāppiyam . Tolkappiyar  menyebut Mayon terlebih dahulu apabila dia merujuk kepada dewa-dewa di bahagian tanah yang berbeza. Paripādal ( Tamil </link> , yang bermaksud antologi paripadal meter ) ialah karya puisi Tamil klasik dan secara tradisinya merupakan kelima daripada Lapan Antologi ( Ettuthokai ) dalam kesusasteraan Sangam . Menurut Tolkāppiyam, Paripadal adalah sejenis ayat yang hanya berkaitan dengan cinta ( akapporul ) dan tidak termasuk dalam klasifikasi umum ayat. Kesusasteraan Sangam (200 SM hingga 500 CE) menyebut Mayon atau "yang gelap", sebagai dewa tertinggi yang mencipta, mengekalkan, dan memusnahkan alam semesta dan disembah di Dataran dan pergunungan Tamilakam . Ayat-ayat terawal <i id="mwzQ">Paripadal</i> menggambarkan kegemilangan Perumal dalam istilah yang paling puitis. Banyak puisi Paridal menganggap Perumal sebagai tuhan tertinggi orang Tamil. Dia dianggap sebagai satu-satunya dewa yang menikmati status Paramporul (mencapai kesatuan dengan Paramatma ) semasa zaman Sangam . Beliau juga dikenali sebagai Mayavan, Māmiyon, Netiyon, dan Māl dalam kesusasteraan Sangam dan dianggap sebagai tuhan yang paling banyak disebut dalam kesusasteraan Sangam .

Cēyōṉ "yang merah", yang dikenali dengan Murugan, yang namanya secara literal Murukaṉ ("pemuda") dalam Tolkāppiyam ; karya-karya kesusasteraan Sangam yang masih ada, bertarikh antara abad ketiga SM dan abad kelima CE, mengagungkan Murugan, "tuhan merah yang duduk di atas burung merak biru, yang sentiasa muda dan gemilang", sebagai "tuhan yang digemari orang Tamil". Tiada sebutan tentang Shiva dalam Tolkappiyam . Shiva dan Brahma dikatakan sebagai bentuk Maha Vishnu dan menganggap Vishnu sebagai tuhan tertinggi di Paripāṭal .

Terdapat dua puisi yang digambarkan sebagai contoh Bhakti dalam Tamil Nadu purba, satu dalam pujian Maha Vishnu dan satu lagi Murugan .

Kepada Tirumal ( Maha Vishnu ):

Ke Seyyon ( Skandha ):

Dewa-dewa lain yang juga disebut dalam Tolkappiyam ialah Vēntaṉ "yang berdaulat" (dikenal pasti dengan Indra ) dan Korravai "yang menang" (dikenal pasti dengan Durga ) dan Varunan "tuhan laut".

Era Pasca Sangam

Umur didaktik

Tiga abad selepas zaman Sangam menandakan zaman didaktik . Para penceroboh</link> menggantikan bilangan perkataan dan konsep yang berkaitan dengan etika, falsafah dan agama Tamil . Sekitar 300 CE, tanah Tamil berada di bawah pengaruh sekumpulan orang yang dikenali sebagai Kalabhras . Kalabras beragama Buddha dan beberapa pengarang Buddha berkembang dalam tempoh ini. Jainisme dan Buddhisme menyaksikan pertumbuhan pesat. Pengarang-pengarang ini, mungkin mencerminkan sifat keras kepercayaan mereka, mencipta karya terutamanya mengenai moral dan etika. Sebilangan penyair Jain dan Buddha menyumbang kepada penciptaan karya didaktik ini serta tatabahasa dan leksikografi. Koleksi siri Lapan Belas Teks Kecil ( Pathinenkilkanakku ) adalah dalam tempoh ini.

எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள் </br> மெய்ப்பொருள் காண்ப தறிவு.</br> "Tanda kebijaksanaan adalah untuk memahami kebenaran</br> Dari mana-mana sumber yang didengari."</br> – ( Tirukkural – 423)

Karya paling terkenal mengenai etika ini ialah Tirukkural oleh Thiruvalluvar. Buku ini ialah manual komprehensif etika, tatasusila dan kasih sayang, mengandungi 1,330 distichs atau kural dibahagikan kepada bab sepuluh distich setiap satu: tiga puluh lapan pertama mengenai etika, tujuh puluh seterusnya mengenai politik dan selebihnya mengenai cinta.

Karya terkenal lain pada zaman ini ialah Kaḷavaḻi Nāṟpatu, Nalatiyar, Inna Narpathu dan Iniyavai Narpathu . Teks Jain Nalatiyar dan Pazhamozhi Nanuru masing-masing terdiri daripada empat ratus puisi, setiap satunya memetik peribahasa dan kemudian menggambarkannya dengan cerita.

Era bakti

Kejatuhan Kalabras sekitar 500 CE melihat reaksi daripada orang Hindu yang ditindas setakat ini. Kalabhras digantikan oleh Pandya di selatan dan oleh Pallava di utara. Walaupun dengan keluarnya Kalabhras, pengaruh Jain dan Buddha masih kekal di Tamil Nadu. Pandya awal dan raja-raja Pallava adalah pengikut kepercayaan ini. Reaksi Hindu terhadap kemerosotan jelas agama mereka ini semakin berkembang dan mencapai kemuncaknya pada akhir abad ke-7. Terdapat kebangkitan Hindu yang meluas di mana sekumpulan besar sastera Vaishnava dan Saiva telah dicipta. Banyak Alvar Waisnava memberikan rangsangan yang hebat kepada pertumbuhan sastera kebaktian yang popular. Vaishnava Alvars sedang menghasilkan lagu pujian dan lagu mereka dikumpulkan kemudian ke dalam Empat Ribu Nyanyian Suci ( Naalayira Divyap Prabhandham ) oleh Nathamunigal . Ia dianggap sebagai Vedam Tamil sama dengan veda Sanskrit. Tiga Alvar terawal ialah Poigai Alvar, Bhoothath Alvar dan Pey Alvar . Setiap daripada mereka menulis seratus Venpa tentang kemuliaan Maha Vishnu di Tirukoilur . Tirumalisai Alwar yang sezaman dengan Pallava Mahendravarman I menulis karya seperti Naanmugantiruvadiandadi . Tirumangai Alvar yang hidup pada abad ke-8 CE adalah seorang penulis yang lebih prolifik dan karya-karyanya membentuk kira-kira satu pertiga daripada Diyaprabhandam. Periyalvar dan anak angkatnya Andal menyumbangkan hampir 650 himne kepada kanun Vaishnava. Andal melambangkan kesucian dan cinta kepada Tuhan dan menulis lagu-lagu pujiannya dengan menyebut Vishnu sebagai kekasih. Lagu raya Andal yang bermula dengan Vaaranam Aayiram (Seribu Gajah) menceritakan perkahwinan impiannya dengan Vishnu dan dinyanyikan sehingga hari ini di majlis perkahwinan Tamil Vaishnava. Nammalvar, yang hidup pada abad ke-9, menulis Tiruvaimoli . Ia terdiri daripada 1,101 rangkap dan sangat dihormati kerana penjelasannya tentang Upanishad . Korpus ini dikumpulkan oleh Nathamuni, sekitar 950 CE dan membentuk asas klasik dan vernakular untuk Sri Vaishnavisme . Himne Naalayira Divya Prabhandham ini dihormati setanding dengan Veda oleh Sri Vaishnavites dalam kesucian dan kekudusan dan oleh itu disebut sebagai Dravida Vedam atau Tamil Vedam .

Bersama-sama dengan Alvar Vaishnava, Ramai Saiva Nayanmar juga menghasilkan lagu-lagu pujian dan lagu-lagu mereka dikumpulkan kemudian ke dalam Periya Puranam. Karaikal Ammaiyar yang hidup pada abad ke-6 M adalah yang terawal daripada Nayanmar ini. Ahli pujian Saiva terkenal Sundaramoorthy, Thirugnana Sambanthar dan Thirunavukkarasar (juga dikenali sebagai Appar) berada pada zaman ini. Daripada ayat Appar 3066 telah terselamat. Sambandar menyanyikan 4,169 rangkap. Ini bersama-sama membentuk enam buku pertama kanun Saiva, yang dikumpulkan oleh Nambi Andar Nambi pada abad ke-10. Sundarar menulis Tiruttondartokai yang memberikan senarai enam puluh dua Nayanmar. Ini kemudiannya dihuraikan oleh Sekkilar dalam Periyapuranamnya (4,272 ayat). Manikkavasagar, yang hidup sekitar abad ke-8 CE adalah seorang menteri di mahkamah Pandya. Tiruvasakamnya yang terdiri daripada lebih 600 ayat terkenal kerana pengabdiannya yang penuh semangat. Himne Saivite ini secara kolektif dipanggil Thirumurai.

Epik naratif

Cilappatikaram adalah salah satu karya sastera umum yang luar biasa pada zaman ini. Penulisan dan tarikh sebenar Cilapatikaram klasik tidak diketahui dengan pasti. Ilango Adigal, yang dikreditkan dengan karya ini terkenal sebagai saudara kepada raja Sangam zaman Chera Senguttuvan. Walau bagaimanapun kami tidak mempunyai maklumat tentang saudara sebegitu dalam banyak puisi yang dinyanyikan mengenai raja Chera. Cilappatikaram adalah unik dalam penggambaran jelas tanah Tamil purba. Ini tidak diketahui dalam karya lain dalam tempoh ini. Cilappatikaram dan rakan epik Manimekalai adalah Jain dalam falsafah. Manimekalai ditulis oleh Sattanar yang sezaman dengan Ilango Adigal. Manimekalai mengandungi huraian panjang tentang kesilapan logik. Kongu Velir, pengarang Jain menulis Perunkathai . Valayapathi dan Kundalakesi ialah nama dua puisi naratif lain pada zaman ini yang masing-masing ditulis oleh seorang Jain dan pengarang Buddha. Karya-karya ini telah hilang dan hanya beberapa puisi Valayapathi telah ditemui setakat ini.

Sastera zaman pertengahan

Kambar (c.1100 CE) menulis ' Raamaayanam ' versi bahasa Tamil.

Zaman pertengahan ialah zaman Imperial Cholas apabila seluruh selatan India berada di bawah satu pentadbiran. Tempoh antara abad ke-11 dan ke-13, di mana kuasa Chola berada di kemuncaknya, terdapat sedikit pencerobohan asing dan kehidupan bagi orang Tamil adalah satu kedamaian dan kemakmuran. Ia juga memberi peluang kepada orang ramai untuk berinteraksi dengan budaya di luar budaya mereka sendiri, kerana Cholas memerintah kebanyakan India Selatan, Sri Lanka dan berdagang dengan kerajaan di Asia Tenggara. Cholas membina banyak kuil, terutamanya untuk dewa kegemaran mereka Siva, dan ini disambut dalam pelbagai pujian. Prabhanda menjadi bentuk puisi yang dominan. Kanun agama mazhab Saiva dan Vaishnava mula dikumpulkan dan dikategorikan secara sistematik. Nambi Andar Nambi, yang sezaman dengan Rajaraja Chola I, mengumpul dan menyusun buku-buku tentang Saivisme menjadi sebelas buku yang dipanggil Tirumurais . Hagiologi Saivisme telah diseragamkan di Periyapuranam (juga dikenali sebagai Tiruttondar Puranam ) oleh Sekkilar, yang hidup semasa pemerintahan Kulothunga Chola II (1133–1150 CE). Buku-buku agama mengenai mazhab Waisnava kebanyakannya dikarang dalam bahasa Sanskrit pada masa ini. Pemimpin Vaishnava yang hebat Ramanuja hidup semasa pemerintahan Athirajendra Chola dan Kulothunga Chola I, dan terpaksa menghadapi penganiayaan agama daripada Chola yang tergolong dalam mazhab Saiva. Salah satu karya Tamil yang paling terkenal pada zaman ini ialah Ramavatharam oleh Kamban yang berkembang pesat semasa pemerintahan Kulottunga III. Ramavatharam ialah epik terhebat dalam Kesusasteraan Tamil, dan walaupun pengarangnya menyatakan bahawa dia mengikuti Valmiki, karyanya bukanlah terjemahan semata-mata atau pun adaptasi epik Sanskrit. Kamban mengimport ke dalam penceritaannya warna dan landskap zamannya sendiri. Seorang kontemporari Kamban ialah penyair terkenal Auvaiyar yang mendapati kebahagiaan besar dalam penulisan untuk kanak-kanak kecil. Karya-karya beliau, Athichoodi dan Konraiventhan bahkan kini secara umum dibaca dan diajar di sekolah-sekolah di Tamil Nadu. Dua lagi karya beliau, Mooturai dan Nalvali ditulis untuk kanak-kanak yang lebih tua. Keempat-empat karya itu berwatak didaktik. Mereka menerangkan kebijaksanaan asas yang sepatutnya mengawal kehidupan duniawi.

Daripada buku tentang agama Buddha dan Jain, yang paling patut diberi perhatian ialah Jivaka-chintamani oleh pertapa Jain Thirutakkadevar yang dikarang pada abad ke-10. Gaya puisi Viruttam digunakan buat kali pertama untuk ayat-ayat dalam buku ini. Lima epik Tamil Seevaka-chintamani, Silappatikaram, Manimekalai, Kundalakesi dan Valayapathi secara kolektif dikenali sebagai Lima Epik Besar Kesusasteraan Tamil . Terdapat beberapa buku yang ditulis mengenai tatabahasa Tamil. Yapperungalam dan Yapperungalakkarigai adalah dua karya tentang prosodi oleh pertapa Jain Amirtasagara. Buddamitra menulis Virasoliyam, satu lagi karya tentang tatabahasa Tamil, semasa pemerintahan Virarajendra Chola . Virasoliyam cuba mencari sintesis antara tatabahasa Sanskrit dan Tamil. Karya tatabahasa lain pada zaman ini ialah Nannul oleh Pavanandi, Vaccanandi Malai oleh Neminatha, dan anotasi pada tema puram, Purapporul Venpamalai oleh Aiyanaridanar.

Terdapat karya biografi dan politik seperti Kalingattuparani karya Jayamkondar, kisah separuh sejarah mengenai dua pencerobohan Kalinga oleh Kulothunga Chola I. Jayamkondar adalah seorang penyair-penyair di mahkamah Chola dan karyanya adalah contoh yang baik tentang keseimbangan antara fakta dan fiksyen yang harus dilalui oleh penyair. Ottakuttan, sezaman rapat dengan Kambar, menulis tiga Ulas tentang Vikrama Chola, Kulothunga Chola II dan Rajaraja Chola II .</link>

zaman Vijayanagar dan Nayak

Tempoh dari 1300 CE hingga 1650 adalah tempoh perubahan berterusan dalam situasi politik Tamil Nadu. Negara Tamil telah diceroboh oleh tentera Kesultanan Delhi dan menyerbu kerajaan Pandya . Ini menyebabkan Kesultanan Delhi keterlaluan sehingga runtuh tidak lama kemudian yang mencetuskan kebangkitan Sultan Bahmani di Deccan . Empayar Vijayanagar bangkit dari abu kerajaan Hoysalas dan Chalukyas dan akhirnya menakluki seluruh India selatan. Raja-raja Vijayanagar melantik gabenor wilayah untuk memerintah pelbagai wilayah kerajaan mereka dan Tamil Nadu diperintah oleh Madurai Nayaks, Thanjavur Nayaks dan Gingee Nayaks . Tempoh ini menyaksikan keluaran besar karya falsafah, ulasan, epik dan puisi kebaktian. Beberapa biara ( Mathas ) telah ditubuhkan oleh pelbagai mazhab Hindu dan ini mula memainkan peranan penting dalam mendidik rakyat. Banyak pengarang sama ada dari aliran Saiva atau Vaishnava. Raja-raja Vijayanagar dan gabenor Nayak mereka adalah penganut Hindu yang bersemangat dan mereka menaungi matha ini. Walaupun raja-raja dan gabenor empayar Vijayanagar bercakap Kannada dan Telugu, mereka menggalakkan pertumbuhan kesusasteraan Tamil kerana kami mendapati tiada penurunan dalam pengeluaran sastera dalam tempoh ini.

Terdapat keluaran besar karya falsafah dan keagamaan, seperti Sivananabodam oleh Meykandar. Pada akhir abad ke-14 Svarupananda Desikar menulis dua antologi mengenai falsafah Advaita, Sivaprakasapperundirattu . Arunagirinathar yang tinggal di Tiruvannamalai pada abad ke-14 menulis Tiruppugal . Sekitar 1360 rangkap lilt unik dan ditetapkan kepada meter unik puisi ini adalah pada dewa Muruga . Madai Tiruvengadunathar, seorang pegawai di istana Nayak Madurai, menulis Meynanavilakkam pada Advaita Vedanta . Siva prakasar, pada awal abad ke-17 menulis beberapa karya tentang falsafah Saiva. Yang terkenal di antaranya ialah Nanneri yang berkaitan dengan arahan moral. Setara dengan kesusasteraan agama dan falsafah pada zaman itu mengambil bentuk Purana atau epik naratif. Sebilangan daripada ini ditulis pada pelbagai dewa kuil di Tamil Nadu dan dikenali sebagai Sthala Puranas, berdasarkan legenda dan cerita rakyat. Salah satu epik yang paling penting ialah Mahabharatam oleh Villiputturar. Dia menterjemah epik Vyasa ke dalam bahasa Tamil dan menamakannya Villibharatam . Kanthapuranam pada dewa Murugan ditulis oleh Kacchiappa Sivachariyar yang hidup pada abad ke-15. Karya ini diasaskan secara meluas pada bahasa Sanskrit Skandapurana . Varatungarama Pandya, seorang raja Pandya pada zaman itu adalah seorang littérateur merit dan menulis Paditrruppattanthathi . Dia juga menterjemah ke dalam bahasa Tamil buku erotik yang dikenali sebagai Kokkoha daripada bahasa Sanskrit.

Tempoh ini juga merupakan zaman banyak ulasan karya Tamil kuno . Adiyarkunallar menulis anotasi mengenai Cilappatikaram . Senavaraiyar menulis ulasan tentang Tolkappiyam . Kemudian datanglah Parimelalagar yang terkenal yang ulasannya mengenai Tirukkural masih dianggap sebagai salah satu yang terbaik yang ada. Anotator terkenal lain seperti Perasiriyar dan Naccinarikiniyar menulis ulasan tentang pelbagai karya sastera Sangam. Kamus Tamil pertama telah dicuba oleh Mandalapurusha yang menyusun leksikon Nigandu Cudamani . Thayumanavar, yang hidup pada awal abad ke-18, terkenal dengan beberapa puisi pendek yang bersifat falsafah.

Syed Khader yang altruis abad ke-17, yang dikenali dalam bahasa sehari-hari sebagai Seethakaathi, adalah penaung hebat semua penyair Tamil. Dia menugaskan Umaruppulavar untuk menulis biografi pertama Nabi . Kumpulan puisi itu dinamakan Seerapuranam . Abad ke-17 juga melihat buat pertama kalinya karya sastera oleh pengarang Kristian. Costanzo Giuseppe Beschi (1680–1746), lebih dikenali sebagai Veeramamunivar, menyusun kamus pertama dalam bahasa Tamil. Chathurakarathi beliau adalah orang pertama yang menyenaraikan perkataan Tamil dalam susunan abjad.

Zaman moden

Semasa abad ke-18 dan abad ke-19 Tamil Nadu menyaksikan beberapa perubahan yang paling mendalam dalam kancah politik. Puak-puak pemerintah Tamil tradisional telah digantikan oleh penjajah Eropah dan para simpatisan mereka. Masyarakat Tamil mengalami kejutan budaya yang mendalam dengan pengenaan pengaruh budaya barat. Pertubuhan agama Hindu cuba membendung arus perubahan dan menjaga nilai budaya Tamil. Antaranya yang terkenal ialah biara Saiva di Tiruvavaduthurai, Dharmapuram, Thiruppananthal dan Kundrakudi. Meenakshi Sundaram Pillai (1815–1876) ialah seorang ulama Tamil yang mengajar bahasa Tamil di salah satu biara ini. Dia menulis lebih daripada lapan puluh buah buku yang terdiri daripada lebih 200,000 puisi.</link> Beliau lebih terkenal namun kerana menggalakkan UVSwaminatha Iyer untuk pergi mencari buku Tamil yang telah hilang selama berabad-abad. Gopalakrishna Bharathi hidup pada awal abad ke-19. Dia menulis banyak puisi dan lirik yang disesuaikan dengan muzik Carnatic . Karyanya yang paling terkenal ialah Nandan Charitam mengenai kehidupan Nandanar yang dilahirkan dalam kasta sosiologi rendah, menghadapi dan mengatasi halangan sosial dalam mencapai impiannya untuk melawat kuil Chidambaram . Karya ini merupakan ulasan sosial yang revolusioner memandangkan tempoh ia ditulis, walaupun Gopalakrishna Bharati mengembangkan cerita di Periyapuranam . Ramalinga Adigal (Vallalar) (1823–1874) menulis puisi kebaktian Tiruvarutpa dianggap sebagai karya keindahan dan kesederhanaan yang hebat. Maraimalai Adigal (1876–1950) memperjuangkan kemurnian bahasa Tamil dan mahu membersihkannya daripada perkataan yang mempunyai pengaruh Sanskrit. Salah seorang penyair Tamil yang hebat pada zaman ini ialah Subramanya Bharathi . Karya-karyanya merangsang dalam tema progresif mereka seperti kebebasan dan feminisme. Bharathy memperkenalkan gaya puisi baharu ke dalam gaya penulisan puisi Tamil yang agak tegar, yang telah mengikut peraturan yang ditetapkan dalam Tolkaappiyam . Puthukkavithai (Lit.:puisi baharu) beliau melanggar peraturan dan memberi kebebasan kepada penyair untuk menyatakan diri mereka. Beliau juga menulis prosa Tamil dalam bentuk ulasan, editorial, cerpen dan novel. Sebahagian daripadanya telah diterbitkan dalam akhbar Tamil Swadesamitran dan dalam mingguan Tamil India . Diilhamkan oleh Bharathi, ramai penyair menggunakan puisi sebagai cara pembaharuan. Bharathidasan adalah salah seorang penyair. UVSwaminatha Iyer, memainkan peranan penting dalam kebangkitan minat dalam kesusasteraan zaman Sangam di Tamil Nadu. Dia mengembara ke seluruh negara Tamil, mengumpul, menguraikan dan menerbitkan buku-buku kuno seperti Cilappatikaram, Kuruntokai, dll. Dia menerbitkan lebih 90 buah buku dan menulis En caritham, sebuah autobiografi.

Novel Tamil

Novel sebagai genre sastera tiba dalam bahasa Tamil pada suku ketiga abad ke-19, lebih daripada satu abad selepas ia menjadi popular di kalangan penulis Inggeris . Kemunculannya mungkin difasilitasi oleh populasi Tamil yang semakin meningkat dengan pendidikan barat dan pendedahan kepada fiksyen Inggeris yang popular. Mayavaram Vedanayagam Pillai menulis novel Tamil pertama Prathapa Mudaliar Charithram pada tahun 1879. Ini adalah percintaan dengan pelbagai jenis dongeng, cerita rakyat dan juga cerita Yunani dan Rom, yang ditulis dengan hiburan pembaca sebagai motif utama. Ia diikuti oleh Kamalambal Charitram oleh BR Rajam Iyer pada tahun 1893 dan Padmavathi Charitram oleh A. Madhaviah pada tahun 1898. Kedua-duanya menggambarkan kehidupan Brahmin di Tamil Nadu luar bandar abad ke-19, menangkap adat dan tabiat, kepercayaan dan ritual mereka. Walaupun pada dasarnya ia adalah pengkisahan yang kuat tentang kehidupan orang biasa dalam gaya realistik yang dibumbui dengan jenaka semula jadi, novel Rajam Iyer mempunyai nuansa rohani dan falsafah. Madhaviah menceritakan kisah itu dengan cara yang lebih realistik dengan kritikan yang mendalam terhadap masyarakat kasta atasan, khususnya eksploitasi seksual kanak-kanak perempuan oleh lelaki yang lebih tua. D. Jayakanthan telah memperkayakan tradisi tinggi tradisi sastera bahasa Tamil dan menyumbang ke arah pembentukan sastera India. Sasteranya membentangkan pemahaman yang mendalam dan sensitif tentang sifat manusia yang kompleks dan merupakan indeks realiti India yang tulen dan jelas. Satu novel terkenal beliau ialah Sila Nerangalil Sila Manithargal . Sejak 1990-an, penulis pascamodenisme muncul sebagai tokoh utama, termasuk Jeyamohan, S.Ramakrishnan, Charu Nivedita, dan Konangi, yang mencampurkan infleksi Tamil klasik dengan penyair bunyi eksperimen.

Terdapat karya lain yang kurang dihargai yang melibatkan terjemahan daripada bahasa lain, yang sering tidak diiktiraf oleh pakar Tamil. Karya-karya tersebut termasuk "Urumaatram" (terjemahan Franz Kafka The Metamorphosis ), Siluvayil Thongum Saathaan (terjemahan " Devil on the Cross " oleh Ngũgĩ wa Thiong'o ), Thoongum azhagigalin Illam (terjemahan " The House of the Sleeping Beauties " oleh Yasunari Kawabata ). Penulis seperti Amarantha, Latha Ramakrishnan bertanggungjawab untuk karya ini.</link>

Fiksyen popular

Jenayah dan fiksyen detektif telah menikmati populariti yang meluas di Tamil Nadu sejak 1930-an. Pengarang popular pada tahun-tahun sebelum kemerdekaan termasuk Kurumbur Kuppusami dan Vaduvur Duraisami Iyengar . Pada 1950-an dan 1960-an, wira detektif Tamilvanan Shankarlal membawa pembaca ke pelbagai tempat asing, sambil menggunakan bahasa Tamil tulen dengan sangat sedikit perkataan pinjaman Hindi atau Inggeris. Penulis-penulis ini selalunya sangat prolifik, dengan ratusan atau bahkan ribuan novel pendek sebagai kredit mereka, dan satu atau lebih novel pendek diterbitkan dalam berkala bulanan. Indra Soundar Rajan, seorang lagi pengarang moden yang popular, menulis thriller jenayah ghaib yang biasanya berdasarkan mitologi Hindu.

Penulis Novel Tamil

Pada 1940-an dan 1950-an Kalki Krishnamurthy terkenal dengan fiksyen sejarah dan sosialnya.

Pada 1950-an dan 60-an, Chandilyan menulis beberapa novel percintaan sejarah yang sangat popular berlatarkan zaman pertengahan India atau di laluan perdagangan zaman pertengahan dengan Malaysia, Indonesia dan Eropah.

Dari 1950-an, menjangkau enam dekad, Jayakanthan mengarang sekitar 40 novel, 200 cerpen, selain dua autobiografi. Di luar kesusasteraan, dia membuat dua filem. Selain itu, empat novelnya yang lain telah diadaptasi menjadi filem oleh orang lain. Karya-karyanya berkisar tentang kehidupan golongan bawahan seperti penarik beca, pelacur dan pemetik kain.

Arunaa Nandhini ialah salah seorang novelis Tamil baru-baru ini yang telah memasuki hati ramai pembaca Tamil, dan ceritanya meliputi subjek keluarga, percintaan, realiti, dengan beberapa jenaka ditambah untuk pembaca menikmati masa lapang mereka.

Novel percintaan moden diwakili oleh pengarang terlaris semasa dalam bahasa Tamil, Ramanichandran .

Walaupun jualan fiksyen pulpa Tamil telah merosot sejak zaman kegemilangan pertengahan 1990-an, dan ramai penulis telah beralih kepada pasaran bersiri televisyen yang lebih menguntungkan, masih terdapat adegan yang berkembang maju.

Terbitan berkala

Permintaan masyarakat celik yang semakin meningkat menyebabkan beberapa jurnal dan terbitan berkala diterbitkan dan ini seterusnya menyediakan platform kepada pengarang untuk menerbitkan karya mereka. Rajavritti Bodhini dan Dina Varthamani pada tahun 1855 dan dua minggu Salem Pagadala Narasimhalu Naidu, Salem Desabhimini pada tahun 1878 dan Coimbatore Kalanidhi pada tahun 1880, adalah jurnal Tamil terawal. Pada tahun 1882, G. Subramaniya Iyer memulakan akhbar Swadesamitran . Ia menjadi harian Tamil pertama pada tahun 1889. Ini adalah permulaan banyak jurnal untuk diikuti dan ramai novelis mula menyusun cerita mereka dalam jurnal ini. Majalah humor Ananda Vikatan yang dimulakan oleh SS Vasan pada tahun 1929 adalah untuk membantu mencipta beberapa novelis Tamil terhebat. Kalki Krishnamurthy (1899–1954) bersiri cerpen dan novelnya dalam Ananda Vikatan dan akhirnya memulakan Kalki mingguannya sendiri yang mana dia menulis novel popular Parthiban Kanavu, Sivagamiyin Sabadham dan Ponniyin Selvan . Pudhumaipithan (1906–1948) adalah seorang penulis cerpen yang hebat dan memberikan inspirasi kepada beberapa pengarang yang mengikutinya. 'Puisi baru atau pudukkavithai yang dipelopori oleh Bharathi dalam prosa-puisinya dikembangkan lagi oleh majalah berkala sastera manikkodi dan ezhuttu (disunting oleh Si Su Chellappa). Penyair seperti Mu. Metha menyumbang kepada terbitan berkala ini. Penyair Tamil Muslim seperti Kavikko Abdul Rahman, Pavalar Inqulab, Manushyaputhiran dan Rajathi Salma juga telah memberikan sumbangan besar kepada pembaharuan sosial. Jurnal dua minggu perintis Samarasam telah ditubuhkan pada 1981 untuk mengetengahkan dan memenuhi isu-isu masyarakat etnik Tamil Muslim. Satu lagi kerja yang luar biasa telah dilakukan dalam bidang novel Tamil oleh Mu. Varatharasnar. [Agal vilakku] [Karithundu]. Dan akhir sekali Akilan, penulis novel Tamil yang unik, penulis cerpen dan aktivis sosial terkenal dengan karya-karyanya seperti 'Chithirapavai' 'Vengayinmaindan' 'Pavaivilaku'.

kewartawanan Tamil

Penerbitan berkala Tamil yang pertama diterbitkan oleh Christian Religious Tract Society pada tahun 1831 dengan nama The Tamil Magazine.

Permintaan yang semakin meningkat dari golongan celik huruf menyebabkan sejumlah jurnal dan penerbitan berkala diterbitkan, dan ini seterusnya menyediakan platform bagi penulis untuk menerbitkan karya mereka. Rajavritti Bodhini dan Dina Varthamani pada tahun 1855 serta penerbitan dwi-mingguan Salem Pagadala Narasimhalu Naidu, Salem Desabhimini pada tahun 1878 dan Coimbatore Kalanidhi pada tahun 1880, merupakan jurnal Tamil yang terawal.

Akhbar Tamil pertama yang diterbitkan secara tetap ialah Swadesamitran pada tahun 1882, yang dimulakan oleh G. Subramaniya Iyer, editor dan penaja akhbar The Hindu serta ahli pengasas Kongres Nasional India. Beliau mencipta keseluruhan perbendaharaan kata politik Tamil yang baharu. Subramaniya Iyer sedar bahawa mereka yang mempunyai pengetahuan dalam bahasa Inggeris adalah sedikit bilangannya, manakala mereka yang memahami bahasa-bahasa India membentuk majoriti. Beliau merasakan bahawa melainkan rakyat diberitahu tentang matlamat pemerintahan British dan kelebihan serta kekurangannya dalam bahasa-bahasa India, pengetahuan politik mereka tidak akan berkembang. Apabila Subramania Iyer meninggalkan The Hindu pada tahun 1898, beliau menjadikan Swadesamitran sebagai perniagaan sepenuh masa. Pada tahun 1899, Swadesamitran menjadi akhbar harian Tamil pertama dan menikmati status ini selama 17 tahun.

Gaya penulisan Subramania Aiyer yang "garang, tidak pernah melembutkan ayat dengan kata-kata yang menenangkan," serta penggunaan kata-kata yang "dibasahkan dalam pes cili hijau yang sangat pedas," menjadikan Swadesamitran sangat dicari oleh masyarakat Tamil di mana sahaja mereka berada di dunia. Akhbar harian ini menjadi lebih popular apabila Subramania Bharati menyertainya pada tahun 1904. Pada tahun berikutnya, apabila Lala Lajpat Rai ditangkap dan berlaku pemberontakan di Punjab, sikap Subramania Aiyer terhadap British berubah, dan beliau menjadi pengkritik politik yang tajam terhadap Raj. Mantra politiknya boleh diringkaskan dalam kata-kata ini: 'Usaha damai tetapi gigih dan berterusan.' Seolah-olah beliau berkata, "Mari kita bekerja keras untuk mencapai Swaraj." Swadesamitran juga diberi penghargaan kerana mencipta kata-kata Tamil baharu untuk menangani isu sains, politik, dan pentadbiran. Ia mempunyai liputan berita yang paling komprehensif di kalangan semua akhbar berbahasa serantau pada masa itu.

Pada tahun 1917, Desabhaktan, sebuah lagi akhbar harian Tamil, dimulakan dengan T.V. Kalyansundara Menon sebagai editor. Beliau digantikan oleh V.V.S. Iyer, seorang rakan sekerja kepada saudara Savarkar. Kedua-dua editor ini adalah sarjana dengan gaya penulisan yang semula jadi, mudah dibaca tetapi halus.

Pergerakan kebebasan dan kedatangan Gandhi turut memberi kesan kepada kewartawanan Tamil. Navasakthi, majalah Tamil yang disunting oleh sarjana Tamil dan pejuang kemerdekaan V. Kalyanasundaram. C.Rajagopalachari memulakan Vimochanam, jurnal Tamil yang dikhaskan untuk menyebarkan larangan di Ashram Gandhi di Tiruchengode di daerah Salem.

Pada tahun 1926, P. Varadarajulu Naidu, yang menerbitkan mingguan berita-cum-pandangan Tamil 'Tamil Nadu', memulakan sebuah akhbar harian dengan nama yang sama. Gaya penulisannya yang berani dan santai menarik ramai pembaca, tetapi selepas akhbar itu gagal memihak kepada Gerakan Ketidakpatuhan Awam 1930, Parti Kongres memutuskan untuk menerbitkan sebuah akhbar harian Tamil baharu – India, yang disunting oleh penyair terkenal Subramania Bharati. India menunjukkan potensi yang besar tetapi tidak dapat bertahan dari segi kewangan, dan terpaksa ditutup tidak lama selepas Bharati dibuang negeri ke Pondicherry. Kesemua akhbar ini diterbitkan dari Madras.

Pada tahun 1933, tabloid Tamil pertama – Jayabharati yang terdiri daripada 8 halaman dimulakan.Ia ditutup pada tahun 1940 kerana harga tersebut tidak dapat menampung kos posnya.

Pada September 1934, S. Sadanand (yang mengendalikan The Free Press Journal ) memulakan akhbar harian Tamil Dinamani dengan TS Chockalingam sebagai editor. Ia dijual pada harga 6 pies, mengandungi ciri-ciri menarik dan sangat kritikal tanpa rasa takut. Ia sangat berjaya dan edarannya mengatasi jumlah edaran semua akhbar harian Tamil yang lain. Tidak lama kemudian, 'India' dimasukkan ke dalam Dinamani. Dinamani membuat usaha yang teliti dan sedar untuk menjadikan kandungan akhbar dapat difahami walaupun oleh mereka yang baru celik huruf.. Pada tahun 1935, Viduthalai dimulakan, tetapi ia lebih kepada kertas pandangan daripada akhbar. Gerakan Non-Brahman juga memberikan dorongan kepada kewartawanan Tamil. Akhbar seperti Bharat Devi adalah penyokong kuat gerakan ini.

Banyak majalah bermula di Tamil Nadu pada tahun 1920-an dan 1930-an. Majalah humor Ananda Vikatan yang dimulakan oleh S.S. Vasan pada tahun 1929 membantu mencipta beberapa novelis Tamil terhebat. Ia masih beroperasi dengan berjaya selepas 80 tahun, dan kumpulan Vikatan kini juga menerbitkan Chutti Vikatan, Junior Vikatan, Motor Vikatan dan majalah berkepentingan khas lain. R. Krishnamurthy menyusun cerita pendek dan novel beliau dalam Ananda Vikatan dan akhirnya memulakan majalah mingguan beliau sendiri, Kalki. Nama Kalki merujuk kepada Avatar kesepuluh yang akan datang bagi Lord Vishnu dalam agama Hindu, yang dikatakan akan membawa kepada penghujung Kali Yuga dan mengembalikan Dharma atau kebenaran di kalangan makhluk duniawi. Beliau menggunakan nama tersebut kerana ingin membawa pembebasan bagi India.

Pada tahun 1942, Dina Thanthi (Daily Telegraph) ditubuhkan di Madurai dengan edisi serentak di Madras, Salem dan Tiruchirappalli. Ia diasaskan oleh S.P. Adithanar, seorang peguam yang terlatih di Britain. Beliau mencontohi Thanthi berdasarkan gaya tabloid Inggeris - The Daily Mirror. Tujuannya adalah untuk mengeluarkan sebuah akhbar yang akan dibaca oleh orang biasa, dan yang akan menggalakkan tabiat membaca walaupun di kalangan mereka yang baru celik huruf. Pada masa lalu, akhbar harian yang dicetak di Madras sampai ke wilayah Tamil selatan selepas sekurang-kurangnya sehari. Thanthi menggunakan sistem bas awam untuk mengedarkan akhbar itu ke seluruh wilayah Tamil selatan dan memanfaatkan keinginan mendalam untuk berita perang yang timbul selepas Singapura jatuh ke tangan Jepun. Disebabkan oleh kekangan kewangan, edisi Salem dan Tiruchirappalli terpaksa ditutup untuk sementara waktu. Thanthi menekankan berita tempatan, terutamanya jenayah dan mahkamah. Ia menggunakan gambar secara meluas dan membawa tajuk besar ke dalam kewartawanan Tamil. Ia dapat memuatkan satu cerita di seluruh halaman broadsheet, yang kebanyakannya dipenuhi dengan tajuk besar yang mudah dibaca. Salah satu pendedahan terbesarnya adalah pembunuhan editor sebuah majalah filem yang penuh skandal oleh dua pelakon. Thanthi melaporkan perbicaraan di Madras dengan terperinci, dan wartawannya menghubungi laporan harian ke pusat percetakan di Madurai. Thanthi adalah akhbar Tamil pertama yang memahami daya tarikan orang ramai terhadap jenayah dan bintang filem. Akhbar ini popular dan dikatakan bahawa orang Tamil belajar membaca untuk membaca akhbar tersebut.

Dina Thanthi menjadi salah satu akhbar harian berbahasa Tamil terbesar dari segi edaran dalam beberapa tahun; ia telah menjadi akhbar harian Tamil terkemuka sejak tahun 1960-an. Kini ia mempunyai 14 edisi. Ia adalah akhbar harian Tamil yang mempunyai edaran tertinggi di Bangalore dan Pondicherry. Ia menerbitkan buku yang dipanggil Buku Vina Vidai 10th, +2 setiap hari Rabu semasa bahagian kedua tahun. Kertas soalan model bagi semua mata pelajaran Standard 10 dan 12 disediakan bersama dengan jawapan serta kertas soalan peperiksaan lembaga yang dijalankan tahun lepas.

Lihat juga

• Projek Madurai : repositori kesusasteraan Tamil akses terbuka
• Senarai penyair Tamil
• Kesusasteraan Tamil Sri Lanka
• Yayasan Warisan Tamil, pendigitalan kesusasteraan Tamil kuno
• novel sejarah Tamil
• mitologi Tamil
• Senarai negara di mana Tamil adalah bahasa rasmi
• Dalit literature § Dalit literature in Tamil